Η λεγόμενη αξιολόγηση, (Nόμος 4250/14) ο αντιδραστικός δηλαδή κρατικός έλεγχος, δεν έχει να κάνει με την καλύτερη παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, με ικανότερους δημόσιους υπάλληλους, ούτε με την εξάλειψη των αιτιών που δημιουργούν τα εκρηκτικά λαϊκά προβλήματα. Δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των εργαζομένων, ώστε οι ίδιοι και οι δημόσιες υπηρεσίες να γίνουν σύγχρονες, καλύτερες στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.
Η αξιολόγηση έχει να κάνει με την αναμόρφωση σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση του αστικού κράτους, με την προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας στο χώρο του Δημοσίου, την καθυπόταξη και χειραγώγηση των δημοσίων υπαλλήλων, τη μισθολογική τους καθήλωση.
Ολα τα προηγούμενα συστήματα αξιολόγησης κρίνονται σήμερα αναποτελεσματικά, γιατί το κεφάλαιο απαιτεί εκσυγχρονισμό του κράτους, προσαρμογές στις σύγχρονες ανάγκες του. Γι' αυτό και η συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) κρύβει ότι ο προηγούμενος νόμος για την αξιολόγηση, δηλαδή το ΠΔ 318/92, που μέχρι χτες εφαρμοζόταν, ήταν δικό της δημιούργημα, της ΝΔ, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών της διοίκησης είναι «δικά της» παιδιά, που τώρα είναι έτοιμη να τα θυσιάσει, αν δεν προσαρμοστούν στο σύγχρονο ρόλο τους.
Η αξιολόγηση αποτελεί ένα από όλα τα εργαλεία στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, στο πλαίσιο των συνολικών αναδιαρθρώσεων στο δημόσιο τομέα, στο πλαίσιο των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Συνδέεται με το νέο μισθολόγιο, τις απολύσεις, τον επανέλεγχο των συμβασιούχων, που έγιναν αορίστου χρόνου, το νέο μηχανισμό κινητικότητας (εσωτερική αγορά εργασίας), το νέο τρόπο επιλογής των στελεχών διοίκησης, το πειθαρχικό δίκαιο, τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων και υπηρεσιών, τη λεγόμενη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ.
Στο κείμενο η «Στρατηγική για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση 2014-2016», παρουσιάζονται με όρους στρατηγικής οι σχεδιασμοί κυβέρνησης και ΕΕ για το δημόσιο τομέα. Σχεδιασμοί, που δεν έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτελούν συνέχεια του προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» (2007). Σχεδιασμοί που ακουμπάνε στη λογική της «επανίδρυσης του κράτους», στη λογική του «μικρού και ευέλικτου κράτους», στη λογική του «επιτελικού κράτους», του αστικού κράτους δηλαδή, που θέλει να ευθυγραμμίσει τις λειτουργίες του με τις ανάγκες του.
Ομολογεί δημόσια η κυβέρνηση με το κείμενο αυτό ότι στόχος της είναι η διαμόρφωση μιας Διοικητικής Μεταρρύθμισης, η οποία «θα είναι άμεσα ευθυγραμμισμένη με τη δεκαετή αναπτυξιακή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης "Ευρώπη 2020"», «θα διευκολύνει και θα υποστηρίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα».
Οι πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την ΕΕ προβάλλουν το ζήτημα της αξιολόγησης ξεκομμένα από τις υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις, από το περιεχόμενό της και τις συνολικές στοχεύσεις του συστήματος. Δεν αναφέρονται καθόλου στη στήριξη της επιχειρηματικής δράσης, στο νέο σχολείο της αγοράς, που προωθείται, στην «Ευρώπη 2020», στην ΕΕ.
Αφού η αφετηρία τους είναι η αποδοχή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, του ευρωμονόδρομου και στόχος τους είναι η επιδιόρθωσή του, με την απατηλή αντίληψη ότι κέρδη και μισθοί και δικαιώματα μπορούν να συνυπάρχουν, να είναι σε αρμονία. Γι' αυτό εξάλλου δέχονται ότι στο καπιταλιστικό κράτος μπορεί να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για τους εργαζόμενους, επομένως και αντικειμενική αξιολόγηση και ζητάνε να εφαρμοστεί ο νόμος 3230/2004 «Διοίκηση με στόχους».
Λένε ότι η αξιολόγηση οδηγεί σε ιδιωτικοποιήσεις, αλλά δεν τάσσονται ενάντια στην επιχειρηματικότητα στην Υγεία και την Παιδεία, στην απελευθέρωση της Ενέργειας (ΔΕΗ κλπ.), ούτε στη λειτουργία των υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ούτε ενάντια στην κοινωνική οικονομία (ΚΟΙΝΣΕΠ).
Αποδέχονται την υγιή επιχειρηματικότητα, τη σχέση κόστους - οφέλους και την ανταγωνιστικότητα στην οικονομία. Κρύβουν επίσης ότι και με αυτό τον τρόπο οδηγούν και ενισχύουν τη λογική της συντεχνίας και της εξαίρεσης του κλάδου. Μιλάνε ενάντια στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά ταυτόχρονα αποδέχονται τα νέα οργανογράμματα στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, που φέρνουν απολύσεις. Μιλάνε για χτύπημα της μονιμότητας, αλλά κρύβουν ότι η άρση της μονιμότητας είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ, όπως κρύβανε και παλαιότερα ότι η περιβόητη ευρωπαϊκή οδηγία 1999/70/ΕΚ δεν οδηγεί σε μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Δεν απαιτούν κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και πολύ περισσότερο δεν οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων για τους όρους και τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητοι για να εξασφαλιστεί η σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους και μάλιστα με δικαιώματα, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους.
Με όλες μας τις δυνάμεις για την απεργία της 9ης Ιούλη.
Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι, σε συντονισμό με τα άλλα λαϊκά στρώματα, να συνεχίσουμε να οργανώνουμε την πάλη μας όχι μόνο ενάντια στην αξιολόγηση και τις απολύσεις, αλλά και ενάντια στις συνολικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου. Με μαζικές συλλογικές διαδικασίες να προχωρήσουμε στην οργάνωση της πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας, που έχουμε μπροστά μας, στις 9 Ιούλη.
Γιώργης Αμπαζής, Πρόεδρος της Ε.Γ. του ΝΤ Χίου της ΑΔΕΔΥ