Με την ευκαιρία που πριν λίγες μέρες [20 Αυγούστου] ξεκίνησε η κυνηγετική περίοδος γράφω μερικές σκέψεις μου
Ρώτησα ένα φίλο «πας κυνήγι;» και μου απάντησε «δεν έχω διαφορές με τα πουλάκια». Ούτε εγώ έχω για τούτο και εδώ και χρόνια δεν πάω κυνήγι.
Για τους προγόνους μου πιστεύω πως το κυνήγι ως ένα σημείο ήταν και για βιοποριστικούς λόγους. Το κρέας ήταν λίγο σπάνιο, έτσι μερικά πουλάκια με τραχανά έκαναν ένα περίφημο γεύμα.
Εγώ, για ιστορικούς λόγους, θα γράψω για τα είδη κυνηγιού όσο βάρβαρα και αν είναι.
ΞΟΒΕΡΓΑ
Πρώτα τα γνωστά ξόβεργα που τα έβαζαν τεχνικά πάνω από κουτάκια με νερό για πάνω σε δέντρα έτσι κολλούσαν τα πουλάκια πηγαίνοντας να πιουν για να ξεκουραστούν.
Η ΑΡΑ
Τα δίχτυα, η άρα όπως την έλεγαν.
Τεχνικά τοποθετημένο δίχτυ γύρω από σπόρια και τα κλουβιά με τους κράχτες, τα φυλακισμένα πουλιά που άθελά τους καλούσαν τα αδέλφια τους, τα πουλάκια πεινασμένα κατέβαιναν.
Καλά κρυμμένος ο φύλακας τραβούσε την κατάλληλη στιγμή το σκοινί και το δίχτυ έκλεινε και φυλάκιζε το πουλί.
ΠΥΡΟΦΑΝΗ
Βαρβαρότερο από όλα η πυροφάνη.
Τις κρύες νύχτες του χειμώνα που τα πουλάκια κατέβαιναν χαμηλά στα κλαδιά για να προφυλαχτούν από το κρύο, τη βροχή και τον αέρα έβγαιναν με ένα φανάρι και με ένα σανίδι με καρφιά στο άκρο και όσα δεν έφταναν να τα πιάσουν με τα χέρια και να τα πνίξουν τα χτυπούσαν με τα καρφιά.
ΤΟ ΤΟΥΦΕΚΙ
Το τουφέκι στα χέρια του κυνηγού που καιροφυλακτούσε κάτω από το δέντρο.
Το τουφέκι παλιό εμπροσθογεμές από αυτά που κρατούσαν οι Κολοκοτρωναίοι. Ολόκληρη διαδικασία να το ετοιμάσεις και μια στις δυο δεν έπαιρνε.
ΤΑ ΔΟΤΙΑ
Για τούτο γράφω σε προηγούμενη ανάρτηση
Εδώ δεν ήταν κυνήγι, ήταν περισσότερο διακοπές με μπόλικο ούζο και καλοπέραση για τους Καμπούσους.
Όσα γράφω ως εδώ είναι όσα γίνονταν παλιά, τότε που και εγώ πήγαινα κυνήγι, τότε που γεμίζαμε τα φισέκια μόνοι μας και για τούτο βγαίναμε κυνήγι και αν στις 10 τουφεκιές δεν πιάναμε 8 πουλιά ήταν αποτυχία.
ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα το κυνήγι έχει γίνει πανωλεθρία για τα πουλιά.
Τα σύγχρονα όπλα, τα δυνατά αυτοκίνητα, σε συνδυασμό με τους δρόμους που χωρίς κόπο σε πάνε μέχρι τις κορυφές των βουνών και τα σύγχρονα μέσα για κάλεσμα των πουλιών, οι… νταλάρες, σε συνδυασμό με τις σύγχρονες καραμπίνες δεν είναι ούτε ε βιοποριστική ανάγκη ούτε καν σπορ, είναι καθαρή δολοφονία. Άλλοτε το μαρτυρούν και οι σωροί από άδεια φισέκια στους κυνηγότοπους και στα περάσματα.
Μεγάλη και η υποκρισία του κράτους, οι θηροφύλακες ασχολούνται μόνο με τους ξοβεργάρηδες -που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ λίγοι- και μερικούς τυπικούς ελέγχους.
Λογικό εφόσον οι εισπράξεις από παράβολα για τις άδειες, από τον ΦΠΑ στα κυνηγετικά, τις βενζίνες και όλα τα άλλα είναι πολύ μεγάλες.
Στο νησί μας φέτος έχουμε και τις καμένες εκτάσεις. Δεύτερη μεγάλη αιτία αφανισμού των θηραμάτων, διπλά ας το σκεφτούν οι κυνηγοί φέτος και καλύτερα ας αλλάξουν χόμπι.