Με αφορμή την Ιστορία του Νικ. Πλαστήρα, αυτού του Αγίου Ανθρώπου, Στρατιωτικού και Πολιτικού, γράφω αυτό το κείμενο στη μνήμη του διότι υπάρχουν πολλές… παρεξηγήσεις. Π.χ. ακούγοντας κάποιος τη λέξη «Κολωνάκι» φέρνει συνειρμικά στο μυαλό του πλούτο, οκνηρία, παλιανθρωπιά, κλπ. κλπ. Όταν λοιπόν ανέφερα σε κάποιο συνομιλητή μου ότι ο αείμνηστος Ν. Πλαστήρας πέθανε στο Κολωνάκι ξαπλωμένος σε ένα ράντζο[1], αυτός με κοίταξε περίεργα σαν να μου έλεγε ότι αμαρτάνω με αυτά που λέγω. Για να ξεκαθαρίσω λοιπόν κάποια πράγματα και αφού δηλώσω ότι το ιατρείο μου ήταν στο Κολωνάκι, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι εγώ ήμουν… κακούργος (εκμεταλλευτής του πόνου των συνανθρώπων μας), γράφω λίγα λόγια γι’ αυτήν την… παρεξηγημένη γειτονιά:
Η περιοχή αυτή λοιπόν η οποία ευρίσκεται λίγα μέτρα από το Σύνταγμα, είναι επόμενο να αποτελεί «φιλέτο» και μαγνήτη για τους «έχοντας και κατέχοντας». Βέβαια δεν αποκλείει τον «Λαό» που πολλές φορές είναι πλουσιότερος από τους «Αριστοκράτες». Παλαιότερα λοιπόν ήταν μια περιοχή της Αθήνας που δεν είχε καμία διαφορά από τις υπόλοιπες γειτονιές, εκτός βέβαια από τη γειτνίασή της με την «καρδιά» της Αθήνας (Βουλή, Ανάκτορα, Εθνικός Κήπος κλπ.). Έτσι κάποια στιγμή που η χολέρα έπληξε και την Αθήνα, έπληξε και αυτή την περιοχή. Για να αποφεύγει λοιπόν ο κόσμος τις χολερόπληκτες περιοχές, έστηναν… κολωνάκια. Περιέργως ένα από τα κολωνάκια διατηρείται ατόφιο (ολόκληρο, βλ. φωτογραφία) κι έτσι η περιοχή ονομάσθηκε Κολωνάκι!
Και για να πάμε στο σήμερα: Μετά τα μέτρα για την εκτόνωση της κυκλοφορίας (δακτύλιος κλπ.) πολλοί συνάδελφοι γιατροί… μετακόμισαν εκτός δακτυλίου, σήμερα δε με την υφιστάμενη κρίση το 1/3 των καταστημάτων στην περιοχή έχει κλείσει και τα υπόλοιπα 2/3 φυτοζωούν.
Αυτά για το μύθο που ακούει στο όνομα Κολωνάκι, στο οποίο Κολωνάκι όταν οδηγώντας με πιάνει κόκκινο για να περάσουν οι πεζοί, βλέπω πεινασμένους συνανθρώπους μας να ψάχνουν τους κάδους με τα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε, την ίδια ώρα που οι «χορτασμένοι» πίνουν τον καφέ τους ή τρώνε το «κατιτίς»! Ελπίζω (επειδή πιστεύω ότι υπάρχει Θεός) κάποια στιγμή ο Θεός να γυρίσει από τις διακοπές του, να ρίξει και μια ματιά προς τα κάτω και να αποκαταστήσει κάποιες αδικίες!...
|
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός
(πρώην Κολωνακιώτης… Μεγαλογιατρός)
[1] Ιστορία (αφήγηση) από το στόμα του Μακαριστού Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου: «Όταν ήμουν νεαρός κληρικός με έστειλαν να κοινωνήσω των Αχράντων Μυστηρίων έναν ετοιμοθάνατο! Οποία η έκπληξή μου όταν είδα ότι ο ετοιμοθάνατος ήταν ο Νικ. Πλαστήρας, τον οποίον βρήκα στο διαμερισματάκι του, κατεβαίνοντας τρία σκαλοπάτια, ξαπλωμένο σε ένα απλό ράντζο…» κλπ. κλπ.!