Όχι, μην πάει το μυαλό σας στο κακό, ούτε αρρώστησα, ούτε για ιατρικά θέματα βρέθηκα στο ΙΚΑ. Απλά χρειάστηκα να επισκεφθώ και να ζητήσω τη βοήθεια του Τμήματος Πολεοδομίας του ΙΚΑ Χίου, και περιγράφω την αντιμετώπιση που είχα εκεί, χωρίς να γνωρίζω κανέναν και καμία. Τονίζω το καμία διότι το Τμήμα… γυναικοκρατείται!
Μπήκα λοιπόν σε ένα μέγαρο πανέμορφο, με χώρο στάθμευσης (parking… Eλληνιστί), μαρμάρινα δάπεδα, καλό κλιματισμό, πλήρη καθαριότητα, και κυρίως ηρεμία, χαμόγελα και άψογη εξυπηρέτηση. Η δουλειά έγινε μέσα σε μια ώρα περίπου, για οικοδομικές εργασίες της 10ετίας του ’80, και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη.
Έχοντας ακούσει και διαβάσει τα περί «γραφειοκρατίας», ομολογουμένως έμεινα έκπληκτος από την αντιμετώπιση που βρήκα. Έτσι φεύγοντας σκέφθηκα να πω ένα ευχαριστώ στον Διευθυντή του Τμήματος, αλλά και εκεί γυναίκα… ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ!... Εύγε σε όλες[1] και εύχομαι και οι υπόλοιπες Δημόσιες Υπηρεσίες να τις μιμηθούν!
Ως επίλογο θα χρησιμοποιήσω το γνωστό «σλόγκαν» μου: «Ακόμα δεν μας φορολόγησαν το χαμόγελο και το ευχαριστώ»! Χαμογελάστε παρακαλώ και εγώ σας ευχαριστώ!...
[1] Κάποτε είπα «μπράβο» και με… διόρθωσε κάποιος. «Να ομιλείτε Ελληνικά κύριε», με διόρθωσε ευγενικά. «Εύγε, όχι μπράβο»!