Την ημέρα του Σταυρού εκεί στον Ναγό των Καρδαμύλων είχαν φουντάρει δυο Καρδαμυλίτικα βαπόρια προκειμένου να αγιαστούν από τον μητροπολίτη.
Βλέποντας αυτούς τους κολοσσούς αμέσως μου ήλθε στο μυαλό με πίκρα το τι δύναμη έχομε και που την αφήνομε ανεκμετάλλευτη.
Παράλληλα σκέφτηκα ότι την ώρα που στην Ελλάδα έχουν κλείσει σχεδόν όλα τα ναυπηγεία ποιο δίπλα στην καταραμένη Τουρκία υπάρχει η Τούζλα με κάπου 15 ναυπηγεία όλα γεμάτα με Ελληνικά πλοία που στην πλειοψηφία τους είναι Χιώτικα.
Ναυπηγεία είναι δύσκολο να κάνομε αφού πρώτα πρέπει να ενεργοποιήσομε τα ήδη υπάρχοντα. Ήδη ενεργοποιήθηκε της Σύρου και σύντομα αναμένομε της Ελευσίνας.
Όμως υπάρχει η παρακάτω σκέψη.
Εκεί στον όρμο των Λημνιών μπορεί να γίνει σταθμός ανεφοδιασμού καυσίμων πλοίων.
Γίνομε ποιο σαφής.
Κάθε βαπόρι που βγαίνει από τα στενά του Βοσπόρου είτε κινείτε προς Ατλαντικό , είτε προς Ινδικό αναγκαστικά θα περάσει μεταξύ Ψαρών και Χίου.
Κάθε μέρα περνάνε γύρω στα 80 βαπόρια αν υπολογίσομε τα βαπόρια που περνάνε από τα στενά του Βοσπόρου.
Οι κύριοι σταθμοί ανεφοδιασμού καυσίμων που υπάρχουν στην ρότα είναι. Κωνσταντινούπολη, Μάλτα, Σουέζ, Γιβραλτάρ, Σέουτα , Αλτζεσίρας.
Οι κύριοι σταθμοί ανεφοδιασμού καυσίμων στην Ελλάδα είναι.
Πειραιάς - Θεσσαλονίκη - Σύρος - Καλοί Λιμένες.
Ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη και οι Καλοί Λιμένες αναγκάζουν το πλοίο να κάνει παράκαμψη που έχει το ανάλογο κόστος.
Η Σύρος έχει και αυτή μια μικρή παράκαμψη που γίνεται μεγαλύτερη ανάλογα του αν πηγαίνει το βαπόρι προς Ινδικό η Ατλαντικό.
Ο όρμος των Λημνιών Βολισσού έχει την μικρότερη παράκαμψη και είναι το καλλίτερο από πλευράς καιρού αν το συγκρίνομαι με όλους τους σταθμούς που ανάφερα Ελληνικούς η ξένους.
Τι χρειάζεται ένας σταθμός ανεφοδιασμού πλοίων?
Αρχικά το βαπόρι δεν χρειάζεται προβλήτα για να ανεφοδιαστεί διότι οι πετρελεύσεις γίνονται με φορτηγίδα στο αγκυροβόλιο.
Απλά χρειάζεται να έχει στην στεριά κάποιες αποθήκες καυσίμων που άνετα μπορούν να γίνουν εκεί στην περιοχή του Μετοχιού κοντά στους όρμους της Σιδερούντας μακριά από κάθε χωριό η σπίτι.
Εκεί στις αποθήκες πρέπει να γίνει ένας προβλήτας προκειμένου να εφοδιάζονται οι αποθήκες καυσίμων και να κάνει εφοδιασμό η φορτηγίδα.
Όλοι οι άλλοι εφοδιασμοί μπορούν να γίνουν από τα Λημνιά.
Τι σημαίνει για τα Λημνιά και την Βολισσό ένας σταθμός ανεφοδιασμού καυσίμων?
Αρχικά στα Λημνιά πρέπει να ιδρυθεί κανονικό λιμεναρχείο και τελωνείο. Επίσης πρέπει να ιδρυθούν πρακτορεία πλοίων.
Μαζί με τα καύσιμα το κάθε βαπόρι θα προμηθεύεται φαγητά , υλικά και ανταλλακτικά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έλθουν λάντζες για τις ανωτέρω προμήθειες. ( Στήν Χίο οι λάντζες ανήκουν σε Βολισσιανό).
Επίσης στην Χίο έχομε δυο διαφορετικές εταιρίες καθαρισμού υφάλων και στην μια εργάζεται ένας Ποταμούσης.
(( Πολλές φορές κάνουν την δουλειά στον όρμο των Λημνιών όταν υπάρχει κακοκαιρία στην Χίο.
Μαζί με τα καύσιμα τα βαπόρια πολλές φορές χρειάζονται και πόσιμο νερό που αυτό σημαίνει ότι στα Λημνιά πρέπει να υπάρχει και υδροφόρα φορτηγίδα .
Παράλληλα πρέπει να υπάρχει και ένας σταθμός καταπολεμήσεως της ρύπανσης με το ανάλογο υλικό και βαποράκι.
Μαζί με τα ανωτέρω τα πλοία χρειάζονται λιπαντικά το οποίο σημαίνει και άλλη φορτηγίδα για μεταφορά λιπαντικών .
Μέσα σε όλα θα υπάρχουν και αλλαγές πληρωμάτων που σημαίνει εργασία στα ξενοδοχεία, στα ταξί κλπ κλπ.
Ακόμα έχομε και τις κλασικές επιθεωρήσεις των πλοίων από νηογνώμονες και ασφαλιστές που και αυτοί θα χρειάζονται ξενοδοχείο και ταξί.
Τέλος με τις τροφοδοσίες των πλοίων μπορεί να φύγει ότι τοπικό προϊόν υπάρχει κλπ κλπ.
Μπορεί κάποιος οικολόγος να βγει και να πει ότι θα γίνει ρύπανση και λοιπές θεωρίες.
Εδώ του απαντώ ότι στους μεγαλύτερους σταθμούς του κόσμου Σιγκαπούρη 300 πλοία ημερησίως , Χόνγκ Κόνγκ 150 βαπόρια ημερησίως, Φουτζέιρα 200 βαπόρια ημερησίως, Γιβραλτάρ 20 βαπόρια ημερησίως κλπ κλπ τα πάντα είναι τόσο καθαρά που θα τα ζήλευε και ο ποιο σκληροπυρηνικός οικολόγος.
Ατύχημα βέβαια μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή. Αυτό ισχύει και για τα βαπόρια που περνάνε μεταξύ Χίου και Ψαρών.
Θα πει κάποιος που θα βρεθεί ο επενδυτής για όλα τα ανωτέρω?
Αν έχει εξασφαλιστεί η ηρεμία από την τοπική κοινωνία ότι μαζί με τα καύσιμα θα έλθει ο Αρμαγεδδών να είστε σίγουροι ότι θα είναι πολλοί αυτοί που θα έλθουν κοντά.
Αν γίνει το ανωτέρω όνειρο να είστε σίγουροι ότι θα μιλάμε για μια άλλη εικόνα από αυτή που ζούμε σήμερα.
Ο έρημος τόπος θα ξαναζωντανέψει.
Βέβαια το όλο θέμα δεν μπορεί να κλείσει με μια ανάρτηση στο FACEBOOK. Ας πάρει μια πρωτοβουλία ο τοπικός παράγοντας και να γίνει μια ημερίδα με ειδικούς στην Βολισσό όπου θα δούμε τα υπέρ και τα κατά.
Μεγάλο ρόλο παίζει και η γνώμη του ναυάρχου Σταύρο Μιχαιλιδη ο οποίος έχει γνώσεις πολύ μεγαλύτερες από τις δικές μου.
Εγώ προσωπικά πιστεύω πολύ στα υπερ.
Παράδειγμα οι Καλοί Λιμένες της Κρήτης που κρατάνε ζωντανό ένα εγκαταλειμμένο τόπο.
Τα ανωτέρω δεν γράφονται από κάποιο άσχετο μια και επαγγελματικά έχω αρκετή γνώση και εμπειρία επί του θέματος.
Αν γίνει αυτή η επένδυση το χρημα που θα κινηθεί στην Βολισσό θα είναι απίστευτο. Μιλώ για πολλά εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.
Και το σπουδαιότερο, η Βολισσός θα γίνει ένα μικρό κέντρο εμπορίου με προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης.
Η θέση των Λημνιών είναι το μεγάλο ατού που σε συνδυασμό με το υπήνεμο στους Βοριάδες θα την κάνουν φαβορί στις προτιμήσεις των πλοιοκτητών.
Ας ξεκινήσουμε με την ημερίδα στην Βολισσό με θέμα την ανωτέρω πρόταση και τα άλλα γίνονται βήμα - βήμα.
Σημείωση. Η σημερινή κατάσταση των Λημνιών από θέμα εκμεταλλεύσεως λιμανιού την χαρακτηρίζω απαράδεκτη.
Το ίδιο ισχύει και για το βαποράκι που κάνει την γραμμή Λημνιά -Ψαρά. Αλήθεια γιατί κάνει την γραμμή αυτή μόνο το καλοκαίρι?