Μνήμη Φάνη Φαντέμη

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ... με τα βουλωμένα αφτιά...

τραβούσαν κουπί... μακάριοι...

μέσα σε μια μοναξιά αδειανή των παθών...

και στο κατάρτι δεμένος ...χαμογελούσες...

στα τραγούδια των σειρήνων

με την καρδιά καθαρή και ξεπλυμένη

άπω μύριες μπόρες και καταιγίδες...

μέχρι που έπιασες το τελευταίο σου λιμάνι...

εκεί σε λύσανε από το κατάρτι οι σύντροφοι

μόνο που ξέχασαν να ξεβουλώσουν τα αφτιά τους...

ξέχασαν έτσι να ακούν την καρδιά τους...

κι άραξαν πια μόνιμα χωρίς επόμενο ταξίδι

...ΤΙ ΚΡΙΜΑ!

 

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΥΣΣΑΣ