Πριν μερικά χρόνια έγραψα και δημοσίευσα, εδώ στη Χίο, ένα κείμενο με τίτλο: «Ο πολλαπλασιασμός των υβριδίων» για το πολιτιστικό μπόλιασμα που καταλήγει στο μπαστάρδεμα μερικών ιδεών, από τις οποίες προσπαθούν να επωφεληθούν κάποιοι πολιτιστικοί και πολιτικοί καιροσκόποι.
Τότε, είχα στο μυαλό μου την οικολογία, που από το DNA της οποίας, μπορεί ο κάθε ένας να κόψει μερικά γονίδια, με την μορφή λέξεων και εκφράσεων, και να τα προσθέσει στο DNA ενός πολιτικού κόμματος ή μιας κερδοσκοπικής επιχείρησης, σαν το αρωματάκι που προσπαθεί να κρύψει την μπόχα που υπάρχει από κάτω. Αναφέρομαι στην βελτίωση του λεξιλογίου του «πονηρού πραγματευτή», του οποίου η αγάπη για το κέρδος έχει πάρει καταστροφικό χαρακτήρα, ακριβώς γιατί η υβριδοποίηση του επιτρέπει να αυξάνει πρόσκαιρα το κέρδος μιας πολιτικής ή οικονομικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να είναι ακόμα και καταστροφική για το περιβάλλον, όπως π.χ. η τουριστική βιομηχανία.
Έχει πλέον πιστοποιηθεί, ότι κάθε λεπτό, κάθε μέρα, 365 μέρες τον χρόνο βρίσκονται στον αέρα ταυτόχρονα πάνω από εκατό χιλιάδες μικρά και μεγάλα αεροπλάνα, (κάθε λεπτό) μολύνοντας ανεπανόρθωτα την ατμόσφαιρα, μεταφέροντας τουρίστες από το ένα μέρος στο άλλο, σε ενεργοβόρες τουριστικές εγκαταστάσεις που αντιπροσωπεύουν έναν ολόκληρο, παράλληλο, πλεονάζοντα κόσμο, του οποίου η ύπαρξη δικαιολογείται μόνο με όρους κερδοσκοπίας και όχι οικολογίας. Έτσι κάθε μερικούς μήνες καταναλώνεται ενέργεια ίση μ’ αυτήν που ξοδέψαμε κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα.
Ένας άλλος χώρος πολλαπλασιασμού των υβριδίων είναι και ο μαρξισμός, ο οποίος για όσο καιρό «πουλούσε», επέτρεπε στον κάθε κατεργάρη να κόβει ένα κομματάκι από το συνολικό του DNA για να κάνει την δουλειά του, χρησιμοποιώντας το κατά το δοκούν.
Ένα τέτοιο υβρίδιο είναι και ο πολιτιστικός μαρξισμός, στα χέρια της παγκοσμιοποίησης, των ΜΚΟ και του Σόρος, που χρησιμοποιεί τις ιδέες που προκύπτουν από τον ιστορικό υλισμό του Μαρξ για να αποδομήσει τις πνευματικές αξίες, την θρησκεία και τον ιδεαλισμό γενικώς, όχι πλέον για να γκρεμίσει τα σύνορα των κρατών και να ενώσει τους προλετάριους όλων των χωρών, αλλά για να τους υποτάξει σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με το ίδιο ακριβώς σύνθημα της Αριστεράς: NO BORDERS..! Ξεφτίλα.
Επίσης με τη χρήση αυτού του αριστερόστροφου και αριστεροφανούς υβριδίου, επιχειρείται στις μέρες μας η συνεκμετάλλευση του ονόματος της Ελληνικής Μακεδονίας και της θάλασσας του αιγαίου πελάγους από τους σλάβους και τον γερμανοτουρκικό άξονα γενικώς.
Εννοείται ότι τα υβρίδια της τουριστικής βιομηχανίας και του πολιτιστικού μαρξισμού τα βλέπουμε σφιχταγκαλιασμένα και μέσα στην βιομηχανία της μαζικής μετανάστευσης με την οποία το Ισλάμ επιχειρεί να αλλάξει τον κόσμο.
Έτσι ο πολλαπλασιασμός των υβριδίων έχει εξαπλωθεί σε όλον τον ορίζοντα των κοινωνικό – οικονομικών γεγονότων, από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό με ένα χαοτικό τρόπο.
Για παράδειγμα, στο προηγούμενο κείμενο που δημοσίευσα με τίτλο: «Οι οικολογικές ευαισθησίες των δήθεν», αναφέρω το γεγονός ότι ακόμα και μέχρι την δεκαετία του 1950-60, στην οικογένεια μου πηγαίναμε στο κυνήγι για να συμπληρώσουμε την διατροφή μας με ζωικές πρωτεΐνες, όπως το έκαναν οι άνθρωποι για εκατομμύρια χρόνια και μετά ήρθε βέβαια η καταναλωτική κοινωνία για να αλλάξει τα πάντα.
Έτσι σήμερα το κυνήγι είναι πια μέρος της τουριστικής βιομηχανίας, όπως και η ορειβασία, ο θρησκευτικός τουρισμός, ο οικολογικός τουρισμός, τα οποία σαν σύνολο, εκτός από την κερδοσκοπία, έχουν επίσης τον πολύ σοβαρό στόχο της εξουσίας, ο οποίος είναι η οργάνωση και ο έλεγχος του ελεύθερου χρόνου των ανθρώπων. Η οργάνωση του ελεύθερου χρόνου των ανθρώπων ήταν πάντα ο μεγάλος πονοκέφαλος της εξουσίας επειδή χρόνος σημαίνει χώρος και ανεξέλεγκτος χώρος σημαίνει ελευθερία.
Από την αρχαιότητα οι θρησκείες και αργότερα τα κράτη, είχαν επινοήσει τις γιορτές, τα ημερολόγια και τελικά τα ρολόγια, για να οργανωθεί η κοινωνία, δηλαδή να οργανωθεί και να ελεγχθεί ο χώρο – χρόνος των ανθρώπων, για να περάσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Για να οργανωθεί όμως ο χώρο – χρόνος των ανθρώπων πρέπει πρώτα να προκαταληφθεί. Έτσι η οργάνωση του ελεύθερου χρόνου των ανθρώπων σημαίνει οργάνωση των προκαταλήψεων τους, οι οποίες εξαφανίζουν όχι μόνο τον ελεύθερο χρόνο, αλλά και την ελεύθερη τους βούληση.
Αυτόν τον ρόλο τον έχει αναλάβει πλέον η τουριστική βιομηχανία, υποκαθιστώντας την εκκλησία, και γι’ αυτό έχει την απεριόριστη εκτίμηση της εκάστοτε εξουσίας η οποία της προσφέρει τη διαφήμιση και τις υποδομές, με λεφτά των φορολογουμένων και βέβαια το σύστημα εκπαίδευσης των υποκειμένων.
Έτσι όταν εγώ πεινάσω, (πράγμα πολύ πιθανόν πλέον) δεν μπορώ να πάρω ένα όπλο ή να φτιάξω μια παγίδα για να πιάσω κάτι να φάω, επειδή έχουν θεσπιστεί νόμοι για την προστασία της φύσης-εμπόρευμα δηλαδή της τουριστικής βιομηχανίας που θα με πάει φυλακή. Επίσης κάποιος, που η δουλειά του είναι να οργανώνει τουριστικές διαδρομές μέσα στην φύση-εμπόρευμα μου είπε καθαρά ότι αν με δει να βγάζω βολβούς του σαλεπιού από τη γη, για να φτιάξω ένα ρόφημα, όπως το έκαναν οι προγιαγιάδες μου για πολλούς αιώνες, θα με καταγγείλει στην αστυνομία και βέβαια θα πάω φυλακή διότι αυτό απαγορεύεται. Αφήστε που αυτές οι προγιαγιάδες, θεράπευαν χωρίς άδεια και δίπλωμα τους ανθρώπους, πιστεύοντας (οι χαζές) ότι η ιατρική είναι πάνω απ’ όλα τέχνη! Εξωφρενικό ε;… Δεν πάμε καθόλου καλά.
«Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας προτιμά την εικόνα από το αντικείμενο, το αντίγραφο από το πρωτότυπο, την αναπαράσταση από την πραγματικότητα, το φαινόμενο από το είναι» δηλαδή η ανθρώπινη σκέψη και βούληση κάνουν διακοπές… και ίσως γι’ αυτό δέχτηκα και μια απειλή νοσοκομειακού τύπου.
Εγώ πάντως έχω ήδη θυσιάσει έναν κόκορα στον Άρη, επειδή θεωρώ πιο πιθανό να «πάω» από σφαίρα πολεμιστή φασίστα, παρά από χέρι γιατρού φασίστα … όμως αφού είναι έτσι και αφού ο δημόσιος τομέας είναι τόσο διεφθαρμένος θα θυσιάσω και έναν κόκορα στον Ασκληπιό για να μην του τον χρωστάω.
Υ.Γ.: Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Δεν γράφω πιστεύοντας ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Κανείς μόνος του δεν μπορεί. Μπορώ όμως να αποκαλύψω ότι ο καιρός της αθωότητας πέρασε. Ξέρουμε τι γίνεται. Ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται και έτσι τα παιδιά του μέλλοντος θα μάθουν ότι το ξέραμε, από κάποιους σαν κι εμένα…