Στο μπλέ του γιαλού τ΄ουρανού το γαλάζιο
ο ήλιος σε έλουσε ένα τέτοιο πρωί
μπουμπούκι ολάνθιστο… βγες απ΄το βάζο
η λευτεριά σε χαϊδεύει δίνοντάς σου νέα πνοή!
Λεοντόκαρδοι Έλληνες ήρθαν μ΄ορμή
τα στήθη προτάξαν, λευτεριά ανατέλλει
με την μπότα πατήσαν στο δικό σου κορμί
σ΄ αναστήσαν ω κόρη της Ελλάδας θλιμμένη.
Δαντελένια ακρογιάλια, κόλποι, σπηλιές
λαγκάδια και δάση, ποτάμια, βουνά
Μοναστήρια , κάστρα, μνημεία, εκκλησιές
της λευτεριάς το αγέρι μυρίστε ξανά….
Σήμερα άλλοι πια εδώ κατοικούν
και παιδιά σου αναπνέουν στα ξένα
παλεύουν αλλού τη ζωή να χαρούν
μα στην καρδιά τους έχουν, Χιό μας, εσένα!
Κι εγώ στο διάβα της ζωής το μικρό
προσδοκώ να σου δίνει ο Πλάστης τα δώρα
και μπροστά να βαδίζεις για ένα μέλλον λαμπρό
ΕΛΕΥΘΕΡΗ να ‘σαι, εις αιώνος αιώνα.
Ιάκωβος Γ. Μπριλής
Συν/χος μαθηματικός.