Με αφορμή ένα άρθρο του Χιώτη και φίλου δημοσιογράφου κ. Γιάννη Τζούμα στην εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» (24/2/2025) και έχοντας κάποιες παιδικές αναμνήσεις στο μυαλό μου, και από τους τσιγγάνους και από τους χαρταετούς, επιτρέψτε μου να κάνω τον «δικηγόρο του διαβόλου» για κάποιους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και που ενώ προσπαθούν να «επανέλθουν» στον ίσιο δρόμο (!!!) εμείς – η κοινωνία – δεν τους το επιτρέπομε.
Μπήκαμε λοιπόν στη Σαρακοστή και ως γνωστόν προηγούνται κάποιες μέρες όπου συνηθίζομε να πετάμε χαρταετούς!... Παμπάλαιο έθιμο που δεν γνωρίζω την προέλευσή του! Τους χαρταετούς, είτε τους φτιάχνομε μόνοι μας (ήμουν «μάστορας» παλαιότερα), είτε τους αγοράζομε από κάποιους που γνωρίζουν πώς φτιάχνονται. Καλοί τεχνίτες είναι κι αυτοί που σήμερα τους ονομάζομε «Ρομά». Για να εμπορευτείς ή να πουλήσεις κάτι όμως σήμερα, χρειάζεται και η σχετική άδεια! Έτσι (αντιγράφω από τον Γιάννη Τζούμα), «στις 21/2/2025 αρκετοί Ρομά βρέθηκαν για μια ακόμη φορά(;) […το ερωτηματικό δικό μου] στο Δημαρχείο Χίου ζητώντας κατ’ εξαίρεση άδεια για να μπορέσουν να πουλήσουν χαρταετούς το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, καθώς πέρυσι η Αστυνομία προχώρησε σε επιβολή προστίμων αλλά και κατάσχεση των εμπορευμάτων τους. "Είμαστε 20 οικογένειες νοικοκυρεμένες που ζητάμε να δουλέψουμε, αλλά ο Δήμος δεν μας δίνει άδεια, όπως γίνεται σε άλλες περιοχές της Ελλάδας", ανέφεραν χαρακτηριστικά».
Εγώ δεν θα συνεχίσω την αντιγραφή, ούτε θα δικάσω το Δήμο (ο οποίος έχει και κάποιο δίκιο) αλλά απλώς θα αναφερθώ στις παιδικές μου αναμνήσεις.
Θυμάμαι λοιπόν ότι εκεί που βρίσκεται σήμερα το Ξενοδοχείο «ΚΥΒΕΛΗ» ήταν η «χωράφα του Μαργαρώνη», ένα αρκετά μεγάλο χωράφι που ήταν το γήπεδό μας του ποδοσφαίρου, όπου κάποιες εποχές (προφανώς άνοιξη και καλοκαίρι) το… κατελάμβαναν – κυριολεκτικά – τσιγγάνοι στήνοντας τα… τσαντίρια τους (ο νοών… νοείτω!...). Εμείς, μικρά παιδιά τότε, μαζευόμαστε και… θαυμάζαμε το πώς ζούσαν!... Ούτε τους πειράζαμε, ούτε μας πείραζαν. Δεν συνέβαινε κάποια εγκληματική πράξη κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής τους, ούτε καμία κλοπή! Αν θυμάμαι καλά, ίσως κάποιοι να ζητούσαν κάποια βοήθεια, αλλά οι περισσότεροι έπλεκαν και πωλούσαν καλάθια(!) κόβοντας καλάμια που υπήρχαν άφθονα στην περιοχή!...
Επειδή πολύ σας κούρασα κι επειδή δεν κάνω τον δικηγόρο ούτε στους Ρομά, ούτε στον κ. Τζούμα (με τον οποίο μοιράζομαι τουλάχιστον τις ευαισθησίες) σας αποχαιρετώ ευχόμενος «Καλή Σαρακοστή» και καλή αντάμωση το Πάσχα στη Χίο μας.
*Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός και Χιώτης