Λένε ότι αν κοιμάσαι με τον ποπό ξεσκέπαστο βλέπεις ωραία όνειρα. Μιά ωραία πραγματικότητα έβλεπα και εγώ και διερωτόμουν αν κοιμόμουν ξεσκέπαστος. Βλέπεις αυτό που βλέπω πατριώτη, ρώτησα τον διπλανό μου και εκείνος μου απάντησε : Βεβαίως, βλέπουμε και οι δύο το πράσινο και το κόκκινο φανάρι του λιμανιού. Μήπως ακούς εκκωφαντικούς θορύβους, μήπως βλέπεις μηχανάρες να περνούν σαν τις σφαίρες από μπροστά σου; Όχι δεν βλέπω εκτός από κάτι μηχανάκια που κακαρίζουν σαν κότες και περνούν ήσυχα από μπροστά μας.
Άρα δεν ονειρεύομαι αλλά βρίσκομαι στην προκυμαία και δεν ακούω τον θόρυβό των μηχανών που σηκώνει από τους τάφους και τους νεκρούς. Κάθε καλοκαίρι ερχόμαστε στο νησί μας και προτιμούμε συνήθως την προκυμαία γιατί έχει κίνηση και χρωματιστή θέα, αλλά κάθε φορά γίνονται τεντωμένα τέλια τα νεύρα μας από τις μηχανές. Απάνω τους κάθονται κάτι παλικάρια ζόρικα που τις ξεταπώνουν, τις σανιδώνουν και τις γκαζώνουν, τις ορθώνουν και τις εκπυρσοκροτούν φάε κοινωνία την σκόνη μας λένε και μας στέκεται στο λαρύγγι ο λόγος και η μπουκιά.
Ένας θεολόγος κάποτε μας είχε πει στο Γυμνάσιο ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι ένας ιερός χώρος μέσα στον οποίο ο Θεός φυλάσσει τις αξίες του. Φυλάσσει την αγάπη, την ανιδιοτέλεια την ταπεινοφροσύνη την αλληλεγγύη και πολλές άλλες αξίες που δεν τις θυμάμαι όλες γιατί τότε διάβαζα μόνο γιατί ήταν θέμα S.O.S. στις εξετάσεις. Έλεγε λοιπόν ότι θα έπρεπε τον χώρο αυτόν να τον γεμίσουμε καλά γιατί αν έμενε καινό θα μπορούσε να καταλειφθεί από απαξίες δηλαδή σκουπίδια αξιακά την αλαζονεία, την επιδειξιομανία την μαμακία, την φαυλότητα, την κοινωνική αναισθησία κ.λ.π.
Αυτή τη ψυχική διαστροφή προφανώς έπαθαν μερικά παιδάκια που αντί να ευτυχούν με την κοινωνική προσφορά, συμβιβάζονται και πορεύονται με το να πετούν στο πρόσωπο των συνανθρώπων τους τα αξιακά σκουπίδια τους. ‘’Γκαζωμένοι’’ λοιπόν περνούσαν από την προκυμαία και με ξετάπωτες εξατμίσεις και ταλαιπωρούσαν τους θαμώνες των καφετεριών που κατέβηκαν (όχι όλοι) να δουν τον χρωματιστό κόσμο, που αν και πέταξε τα ρούχα (όχι όλες), με τις ζέστες, ένα βρακί προς το παρόν το θεωρούν ακόμη χρήσιμο.
Στις καφετέριες κάθονται λοιπόν και λύνουν τα προβλήματα της χώρας ή σατιρίζουν εαυτούς και αλλήλους χαλαρώνουν και γελούν και ξαφνικά γίνονται τέλια τα νεύρα και παγώνουν το χαμόγελα. Όνος επί όνου καθήμενος περνά, μία όρθια γκαζωμένη βουβαλομηχανή με επιβάτη άνδρα καπάτσο, ριψοκίνδυνο και θαρραλέο θλιβερό αντίγραφο ενός δοξασμένου μακαρίτη παλληκαρά, πρωταθλητή της ‘’Φόρμουλα 1’’.
Αυτά βιώναμε μέχρι προ τινος στην προκυμαία και θέλαμε και τουρισμό τρομάρα μας και η έξοδος μας έβγαινε ξινή. Μερικοί αλλάξαμε πορεία και κατευθυνόμαστε προς Βορρά ή προς Νότο, Καρφά ή Δασκαλόπετρα μεριά, μερικοί κάναμε την σκέψη να αγοράσουμε στέγη ‘’στούντιο’’ στην Ωροπό, αλλά ως εκ θαύματος ένα βράδυ πήγαμε και όλα γύρω μας ήταν γαλήνια. Από ιστοσελίδα μάθαμε ότι βγήκαν οι λιμενικοί παγανιά, συγύρισαν 15 περίπου μηχανές και κατέγραψαν άλλες 15 μηχανάκηδες που μόλις αντιλήφθηκαν τους λιμενικούς έγιναν μπουχοί.
‘’Κάλλιο αργά παρά ποτέ’’, σκεφτήκαμε με ανακούφιση και ευχηθήκαμε η ‘’παγανιά’’ των λιμενικών να μην είναι εφήμερη αν θέλουμε εγχώριο και υπεράκτιο τουρισμό. Γιατί εκτός από τα παλαιοντολογικά παΐδια των δεινοσαύρων που σερβίρουν μερικοί για μοσχαρίσιες μπριζόλες στους Κουτόφραγκους, δεν μπορούμε να παίζουμε και με τα νεύρα τους γιατί δεν θα μας βγαίνει σε καλό.
Ελπίζουμε ότι πάλι θα μεριμνήσουν και ευχόμαστε ο Θεός να πραγματοποιεί τις προσδοκίες τους και οι άνθρωποι να ικανοποιούν τις εργασιακές τους αμοιβές.