Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε για την γενοκτονία των αρμενίων
Έχω διαβάσει σχετικά και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρμένιοι υπέστησαν τα πάνδεινα από τους Τούρκους.
Είναι ένα στίγμα και μια μαύρη σελίδα της τουρκικής ιστορίας ανάμεσα σε πολλές τέτοιες
Κάποιος Κωστόπουλος, έγραψε στο βιβλίο του << πόλεμος και εθνοκάθαρση 1912 – 1922 >> ότι ο όρος γενοκτονία πρέπει να αποδίδεται μόνο στην περίπτωση των αρμενίων.
Για τους πόντιους τους μικρασιάτες που είτε σκοτώθηκαν είτε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, πρόκειται για περιπτώσεις << βίαιης μετακίνησης>> πληθυσμών .
Όλα αυτά όμως συνέβησαν για τον απλούστατο λόγο ότι τα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης ήθελαν να ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους κάποιους παλιούς λογαριασμούς .
Και για το ξεκαθάρισμα αυτό, χρησιμοποίησαν ένα προσφιλέστατο εδώ και αιώνες μέσο. …….
Τον πόλεμο ….
Έτσι στήσανε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ο οποίος ως μέσο επίλυσης διαφορών είναι η χειρότερη ανθρώπινη επινόηση.
Και εννοείται ότι οι εμπλεκόμενοι σε αυτόν τον πόλεμο ήταν κράτη πολιτισμένα γαλουχημένα με τις αρχές της δημοκρατίας του διαφωτισμού με ανώτερο επίπεδο μόρφωσης, με εξαιρετικούς φιλοσόφους και κάθε είδους ανθρώπους του πνεύματος.
Και αυτά τα εμπλεκόμενα στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μέρη, προσπάθησαν να πάρουν με το μέρος τους την Τουρκία την οποια σήμερα κατηγορούν για γενοκτονία.
Πολλές φορές έχουμε ακούσει τη γελοία φράση ότι ο τάδε στρατός διέπραξε << εγκλήματα πολέμου>>.
Λες κι ο ίδιος ο πόλεμος δεν είναι ένα ειδεχθές έγκλημα που αφήνει πίσω του νεκρούς και σακάτηδες και γκρεμίζει όνειρα ανθρώπων που βρίσκονται οι περισσότεροι στο άνθος της ηλικίας τους και άλλα ονειρεύονται κι άλλα τους βρίσκουν .
Και το μεγάλο θύμα αυτών των πολέμων είναι οι άμαχοι που γίνονται εύκολος στόχος καθότι άοπλοι κι ανυπεράσπιστοι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Τούρκοι στην προσπάθεια τους να απαλλαγούν από το ελληνικό στοιχείο της Μικράς Ασίας διέπραξαν φρικτά εγκλήματα .
Καθώς όμως είχα την ευκαιρία να πληροφορηθώ, και η διαγωγή των δικών μας παιδιών όταν βάδιζαν νικητές και τροπαιούχοι στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, κυνηγώντας τον Κεμάλ δεν ήταν και τόσο άψογοι.
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για ωμότητες ελλήνων στρατιωτών σε άμαχους τούρκους εξιστορημένες από τους ίδιους τους αυτουργούς .
Και έρχεται σε καμιά εικοσαριά χρόνια καπάκι και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος για να λύσει κάποιες εκκρεμότητες που άφησε ο πρώτος και έγινε το <<σώσαι >>.
Εκτός από τα θύματα των μαχών, την πλήρωσαν και άμαχοι και το χειρότερο, παιδιά και από τις δυο πλευρές .
Κι αν πάμε ακόμα παλιότερα διαπιστώνουμε ότι οι αποικιοκρατικές δυνάμεις εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο απαίσιο τρόπο τον πλούτο που βρήκαν στις αποικίες και τους τον πήραν με το ζόρι , καθόσον ως προηγμένοι τεχνολογικά είχαν αναπτύξει και την μεθοδολογία του πολέμου, που δεν μπορούσε να συγκριθεί με τα ψευτοκόνταρα και τα τόξα των αποικιο-κρατουμένων.
Και ας μη μιλήσουμε για τη βία που εξάσκησαν κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου οι δυο υπερδυνάμεις στα δικά τους τα χωράφια .
Τα παραδείγματα της Ουγγαρίας του Βιετνάμ και της Χιλής είναι κάποια ελάχιστα δείγματα των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν κατά τον αγώνα των υπερδυνάμεων για το ποια από τις δυο θα καβαλήσει την άλλη.
Η γενοκτονία των αρμενίων είναι ένα φρικτό έγκλημα με πολλά θύματα.
Όμως και ο πόλεμος είναι ένα φρικτό έγκλημα.
Τα ονόματα αλλάζουν αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Σκοτωμοί , σακατέματα και εξαθλίωση πληθυσμών αθώων .
Κι επειδή ο άνθρωπος κουβαλά από τις πολύ παλιές εποχές εγκληματικά ένστικτα απαραίτητα για την τότε επιβίωση του , ο πόλεμος είναι μια ωραία ευκαιρία για ξεπεταχτούνε τα ένστικτα στην επιφάνεια και να δεις έναν άνθρωπο που τον θεωρούσες υπόδειγμα διαγωγής να κάνει μέσα στον πόλεμο πράγματα ακατανόμαστα.
Άλλωστε καθώς είδα και στον τροχό της τύχης στο γρίφο <<ΕΙΠΑΝ >> , Ο μέγας Ναπολέων ήταν εκείνος που είπε ότι << Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται >> .
Και στον έρωτα βέβαια αυτά τα «όλα» είναι μια γλυκιά εμπειρία .
Στον πόλεμο όμως αυτά τα «όλα» είναι φρίκη και καταστροφή.
Να χαρακτηριστεί λοιπόν ο διωγμός των αρμενίων ως γενοκτονία.
Αυτοί όμως που δέχονται αυτό τον χαρακτηρισμό θα πρέπει να κάνουν πρώτα ένα αυτοέλεγχο και μια αυτοκάθαρση, να αναγνωρίσουν τα δικά τους εγκλήματα, και να πάρουν και τους Τούρκους παρέα και να τους πούνε <<Παλικάρια, εσείς κάνατε αυτά, εμείς κάναμε ετούτα. ……… ένοχοι εγκλημάτων όλοι.
Καιρός να σταματήσουμε πια αυτές τις παλαβομάρες και να προχωρήσουμε πιο προσεκτικά μπας και δούμε άσπρη μέρα >>.
Και μη νομίσει κανένας, από αυτά που γράφω ότι είμαι τουρκόφιλος και οπαδός των παραχωρήσεων στους απέναντι .
Τα σύνορα μας έχουν συμφωνηθεί, το Αιγαίο είναι δικιά μας λίμνη και δεν είμαι διατεθειμένος να παραχωρήσω σε κανέναν τίποτα.
Απλούστατα γιατί δεν υπάρχει , τουλάχιστο από τη δική μας τη μεριά, καμιά τουρκική γαλάζια πατρίδα.
Μπορεί να υπήρξε κάποτε, τώρα όμως το γαλάζιο ανήκει σε άλλους και αυτοί οι άλλοι δεν μιλάνε για την πράσινη πατρίδα που ήταν κάποτε δική τους και τώρα την έχουν άλλοι.
Η ιστορία είναι αντικείμενο μελέτης ειδικών επιστημόνων.
Και όπως είπε και ο ιστορικός Βερέμης, με τις μελέτες τους και τις έρευνες τους οι ιστορικοί, προσπαθούν να πλησιάζουν η να αγγίζουν απαλά την ιστορική αλήθεια με μεγαλύτερη η μικρότερη επιτυχία.
Και πάντοτε λαμβάνουν υπόψη και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζονται τα ιστορικά γεγονότα …
Όπως είναι φυσικό οι γενοκτονίες και οι κάθε είδους ωμότητες είναι χαρακτηρισμοί που πρέπει να εκφράζονται από ιστορικούς και όχι από πολιτικούς.
Διότι οι πολιτικοί που ανακατεύονται με την ιστορία επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς εκτός από την ιστορική αλήθεια …
Στελιος Μακριας