Το... συλλαλητήριο

Τετ, 07/02/2018 - 16:13
Στέλιος Μακριάς

Το συλλαλητήριο της περασμένης Κυριακής θα μείνει σαν ένα από τα μνημειώδη στην παγκόσμια ιστορία όχι τόσο για την μαζικότητα του αλλά κυρίως για την πρωτοτυπία του Διότι είναι το πρώτο παγκοσμίως θαλάσσιον συλλαλητήριο.

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι συνορεύουμε με ένα πολύ κακό και προκλητικό γείτονα την Τουρκία …. Η οποία δεν μας αφήνει ποτέ ήσυχους. Πότε με συνεχείς παραβιάσεις από αέρος. πότε με αυθαίρετες διελεύσεις μέσα από τις θάλασσες μας και τώρα τελευταία με τις αδιάντροπες εισχωρήσεις τούρκων ψαράδων στα νερά μας ακόμη και μέχρι τη Θάσο Εκείνο όμως που ανέβασε την προκλητικότητα των εξ’ ανατολών γειτόνων μας στο μη περαιτέρω, ήταν οι δηλώσεις τούρκου αξιωματούχου κολλητού του Ερντογάν ότι όποιος τολμήσει να πατήσει στα Ίμια θα του κόψει τα χέρια και τα πόδια.

Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης του περήφανου λαού μας ενός λαού προτύπου ηθικής και ακεραιότητας. Έίναι γνωστό ότι υπάρχουν λαοί χωρισμένοι σε συντεχνίες κι αν κάποια απ’ αυτές είχε τη δύναμη να εκβιάζει τούς κυβερνώντες προσπαθεί και πετυχαίνει μεγαλύτερους μισθούς και κάθε είδους παροχές αδιαφορώντας το τι θα μείνει από την πίττα για να φάνε κι οι άλλοι.

Ο λαός μας όμως ανέκαθεν υπήρξε πρωτοπόρος στην οικοδόμηση της κοινωνίας των πολιτών. Ο καθένας μας ουδέποτε κυνήγησε το προσωπικό του συμφέρον αλλά το κοινό καλό ξέροντας ότι εάν ζούσε άνετα και οι γύρω του σφιγγόντουσαν δε στεκόταν καλά όσο καλοπερασάκιας κι αν ήταν. Στις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις πάντοτε ήταν άψογος.

Ήταν ίσως ο πρώτος λαός που υποχρέωσε τούς πολιτικούς του με την απειλή τής μαύρης ψήφου να μη ξεφεύγουν από τους βασικούς κανόνες τής ελληνοχριστιανικής ηθικής και να εκτελούν άψογα τα καθήκοντά τους μη παρασυρόμενοι από την προσβολή τυχόν μικροβίων ψηφοθηρίας. Κι αν κάποτε σαν λαϊκές μάζες ξέφευγαν από την ευθεία οδό και βρίσκονταν κάποιος να τους προειδοποιήσει για πιθανές δυσάρεστες εξελίξεις εκείνοι τον άκουγαν ευλαβικά και τηρούσαν με μεγάλη επιμέλεια τις συμβουλές του ακόμα και κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον.

Γιαυτό όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση πριν καμιά δεκαριά χρόνια ο τότε πρωθυπουργός ήταν απόλυτα καθησυχαστικός… “Μην τρομάζετε“ είπε “η οικονομία μας είναι θωρακισμένη“

Και κανα δυο χρόνια αργότερα κάποιος άλλος υποψήφιος πρωθυπουργός ήταν απόλυτα καθησυχαστικός… “Λεφτά υπάρχουν“ είπε, “ διότι εσείς περήφανέ λαέ μας δώσατε τη δυνατότητα να πατάξωμε κάθε είδους παρανομία τον καιρό των παχέων αγελάδων κι έτσι τώρα έχουμε το γάιδαρο μας καλά δεμένο “

Κάποιοι άλλοι λαοί όμως, παραδείγματα ασυδοσίας αναγκάστηκαν λόγω της κρίσης να μπουν στα μνημόνια κι ακόμα παλεύουν να βγουν και ποιος ξέρει πότε θα τα καταφέρουν. Διότι εκεί επικρατούσε το ρητό, «άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις» πράγμα αδιανόητο για το δικό μας το λαό. Ένας τέτοιος λοιπόν περήφανος και φιλόπατρις λαός δεν ήταν δυνατόν να ανεχθεί την πρόκληση τού κολλητού τού Ερντογάν για κόψιμο χεριών και ποδιών. Και σε συνεργασία με την πολιτική του ηγεσία όλων των αποχρώσεων, κυβέρνηση και αντιπολίτευση οργάνωσε το θαλάσσιο συλλαλητήριο στα Ίμια.

Όσοι δεν είχαν πλεούμενο νοίκιασαν από φέρρυ μέχρι ψαρόβαρκες και έπλευσαν προς τα Ίμια με επικεφαλής όλους τούς πολιτικούς όλων των αποχρώσεων και τούς λειτουργούς τής θρησκείας του από αρχιεπίσκοπο μέχρι δόκιμους διάκους…. Και να πείς ότι ευνοούσε και ο καιρός; Λυσσομανούσε η λεγόμενη λωλλονοτιά και πολλά πλεούμενα πήγαιναν σαν καρυδότσουφλα…

Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον περήφανο λαό μας να απαντήσει στην πρόκληση του αυθάδη γείτονα . Και παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και παρά την απέναντι υπεροψία όλοι μαζί συν γυναιξί και τέκνοις βροντοφώναξαν ένα τόσο ηχηρό “ μολών λαβέ “ που έκανε τον προκλητικό να λουφάξει. Ήταν κάτι που δεν το περίμενε και τον εξέπληξε δυσάρεστα...

Και ώ του θαύματος οι εναέριες παραβιάσεις κόπηκαν απότομα, τα τούρκικα καράβια πολεμικά και ψαράδικα κούρνιασαν στα νερά τους κι εδώ και μια βδομάδα δεν τολμά κανείς να μας ενοχλήσει…

Κι οι διαδηλωτές γύρισαν στα σπίτια τους ευτυχισμένοι που έκαναν το πατριωτικό τους καθήκον έστω και με κίνδυνο τής ζωής τους...

Και γέμισαν τα κρασοπουλειά και τα καπηλειά για να το γιορτάσουν…

 

Άλλες απόψεις: Του Στέλιου Μακριά