Θυμάμαι μια ζωή όταν ήθελα να αγοράσω κάρβουνα πήγαινα στον μπαρμπα Κωσταντή τον Σαρρή ο οποίος τα πουλούσε από τα καμίνια που έκανε. Θυμάμαι ακόμα εκει την Πυραμά τον παππού μου Αλέκο να φτειάχνει καμίνια και να πουλάει τα κάρβουνα που τον βοηθούσαν να θρέψει την οικογένειά του.
Ανήκω στους ανθρώπους που αγοράζουν φανατικά Ελληνικά προϊόντα.
Πήγα πριν λίγες ημέρες να αγοράσω κάρβουνα για τον οβελία του Πάσχα και βρήκα κάρβουνα από Νότια Αφρική, Ναμίμπια, Ινδονησία, Γουινέα, Λατινική Αμερική χωρίς πουθενά να βλέπω Ελληνικά.
Το ίδιο αντιμετωπίζω και σε άλλα προϊόντα όπως σαμπουάν, σαπούνια , ξυραφάκια κλπ κλπ.
Παρόμοιο περιστατικό αντιμετώπισα και σε κάποιο περίπτερο της Χίου το οποίο είχε όλου του κόσμου τις μαστίχες εκτός της Χιώτικης
Ολα αυτά απαιτούν συνάλλαγμα και παράλληλα μειώνουν την αγοραστική δύναμη της πατρίδας.
Ειλικρινά απορώ με την κεφαλή που σηκώνομαι και αν αυτή η πατρίδα βαδίζει σωστά.
Αν δεν αλλάξομε ρότα η πρόσκρουση στα βράχια είναι σίγουρη.