Στις 8/6/2016 το απόγευμα και ενώ υπήρχε κοσμοχαλασιά (τέτοια βροχή δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου) βρέθηκα στη Διεθνή Έκθεση Ναυτιλίας με την επωνυμία «Ποσειδώνια» για πολλούς και διαφόρους λόγους[1]. Συνιστώ σε όσους δεν έχουν επισκεφθεί αυτή την έκθεση και έχουν σχέση με τα ναυτιλιακά, να την επισκεφθούν έστω κι αν ζουν στην άκρη της Ελλάδας (έστω, την επόμενη φορά)!
Μούσκεμα λοιπόν στην κυριολεξία, μπαίνω στον πανέμορφο εκθεσιακό χώρο (Metropolitan Expo) λίγο μετά το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», περνώ από την υποδοχή (reception… ελληνιστί) όπου με συνοπτικές διαδικασίες… νομιμοποιούμαι κι αρχίζω να περιεργάζομαι τους χώρους:
Δεν θα περιγράψω την έκθεση αυτή καθαυτή διότι δεν είμαι ο ειδικός και σίγουρα όποιος ειδικός προσπαθήσει θα χρειασθεί πολύ… μελάνι και χαρτί(!) για να το επιτύχει. Απλά αναφέρω ότι σύμφωνα με τον κ. Βώκο Θεμιστοκλή[2] είναι «η μεγαλύτερη ναυτιλιακή έκθεση στον κόσμο, ξεπερνά τα προηγούμενα ρεκόρ που καταγράφηκαν στα Ποσειδώνια 2014, στα οποία είχαν παραβρεθεί περισσότεροι από 1.840 εκθέτες από 93 χώρες και πάνω από 19.000 επισκέπτες» (δεν έχω μέχρι και σήμερα τα φετινά στατιστικά δεδομένα).
Για να επανέλθω όμως στο θέμα μου από το οποίο… ξέφυγα ελαφρώς, μπαίνοντας μέσα στον κύριο διάδρομο και σε απόσταση γύρω στα 50 μ. από την κυρία είσοδο στην αριστερή πλευρά του διαδρόμου, βλέπω μια προτομή του Θεμιστοκλή (του γνωστού προγόνου μας). Δίπλα στην προτομή στεκόταν ένας ιδιωτικός φρουρός, προφανώς επειδή τα τελευταία χρόνια είθισται (είναι… της μόδας;) τις προτομές και τα αγάλματα είτε να τα αποκεφαλίζουμε, είτε να τις κάνουμε πολύχρωμες. Εγώ, επειδή ήθελα να κάνω τον έξυπνο(!) τον ρώτησα αν γνωρίζει τη βιογραφία του Θεμιστοκλή. Ο νεαρός μου απήντησε σε όλες τις ερωτήσεις(!) πλην της τελευταίας: πού και πότε πέθανε ο ένδοξος Θεμιστοκλής;
Ο Θεμιστοκλής λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, μετά την περήφανη νίκη του Ελληνικού Στόλου με την οποία δοξάστηκε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, βγήκε στο… Αιγαίο να τιμωρήσει όσα νησιά… «εμήδισαν» (βοήθησαν τους Πέρσες, τους έδωσαν δηλαδή «γη και ύδωρ»). Φαίνεται όμως ότι «ξέχασε» να δώσει τα χρήματα (τα πρόστιμα, τρόπον τινά) στους Αθηναίους, με αποτέλεσμα οι πατριώτες να τον εξορίσουν στην αρχή σε ελληνικούς τόπους και μετά (επειδή είχε γίνει αντιπαθής στους εντοπίους) στην… ξενιτιά! Έτσι ο Θεμιστοκλής… πήρε των οματιών του και κατέληξε στα Σούσα, στην Αυλή του Δαρείου, ο οποίος σεβόμενος την ιστορία του(!) τον βοήθησε ποικιλοτρόπως, κι έτσι ο Θεμιστοκλής απεβίωσε… πλήρης ημερών(!) σε κάποιο κτήμα που του είχε παραχωρήσει ο Δαρείος στη Μ. Ασία!...
Μάλλον όμως αυτά που προσέθεσα στις γνώσεις του ειδικού φρουρού τον στενοχώρησαν, διότι όταν απεχώρησα το πρόσωπό του ήταν συννεφιασμένο!... (άλλη μια «γκάφα» από αυτές που κάνω συχνά).
Με κακό θάνατο πήγε και ο Μιλτιάδης. Αυτός τραυματίστηκε στο μηρό από ένα δόρυ που κάποιοι, που όπως φαίνεται δεν είχαν «όρεξη» να πληρώσουν πρόστιμο (Ναξιώτες), του έριξαν! Αποτέλεσμα: επιστρέφοντας στην Αθήνα τραυματισμένος, συνελήφθη (φαίνεται ότι δεν είχε την άδεια από την Εκκλησία του Δήμου να… εισπράττει πρόστιμα), ρίχτηκε στη φυλακή και πέθανε με γάγγραινα!...
Ηθικόν(!) συμπέρασμα: Τα ίδια γονίδια έχομε με τους προγόνους μας… Όποιος από τους συμπατριώτες μας ανέρχεται στην εξουσία, φαίνεται ότι «καβαλάει το καλάμι» και… χάνει την αξιοπρέπειά του (συνήθως κλέπτοντας). Υπάρχουν βέβαια… ελάχιστες εξαιρέσεις, θα αναφέρω μόνο δύο που υπέπεσαν εις την αντίληψίν μου – και με το φόβο βέβαια να παρεξηγηθώ: Νικόλαος Πλαστήρας και Γεώργιος Γεννηματάς (και δεν πολιτικολογώ). Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι, που περιμένω Εσάς να μου τους υποδείξετε!... Ευχόμενος και… στα επόμενα «Ποσειδώνια».
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
[1] Συνηθίζω και πηγαίνω στα «Ποσειδώνια» διότι έχω περάσει και από το Εμπορικό και από το Πολεμικό Ναυτικό και οι περισσότεροι φίλοι μου είναι ναυτικοί ή ασχολούνται με τα ναυτιλιακά, από εργάτες θαλάσσης μέχρι εφοπλιστές.
[2] Πρόεδρος Δ.Σ., Εκθέσεις Ποσειδώνια Α.Ε., περιοδικό «Περίπλους Ναυτικής Ιστορίας», τεύχος 95, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σελ. 19.