Όπως πολλοί μήνες έχει και ο Ιούνης τον Άγ. Γιάννη. Τούτον τον λέμε φανιστή γιατί έχουμε τη συνήθεια την παραμονή να ανάβουμε φωτιές, να καίμε τα ξερά στεφάνια του Μάη και μετά τραγουδώντας να πηδούμε πάνω από τη φωτιά.
Είναι από τα έθιμα που εδώ και χρόνια ακολουθεί η γειτονιά...
Ξεχωριστή η βεγγέρα το βράδυ 22 του Ιούνη, παραμονή του Άη Γιάννη.
Η μάζωξη δεν θα γίνει στην πεζούλα της γειτονιάς. Με το μούχρωμα οι νοικοκυραίοι, με ένα δεμάτι ξύλα, θα μαζευτούν λίγο πιο κάτω, στην κοντινή διασταύρωση, μαζί και όλη η νεολαία της γειτονιάς με τα ξερά στεφάνια του Μάη...
Θα ανάψουν φωτιά να κάψουν τις Πρωτομαγιές.
Μόλις χαμηλώσει η φλόγα θα αρχίσουν, οι νέοι πρώτα, να πηδούν. Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για φλερτ. Και μετά οι μεγαλύτεροι θέλοντας να θυμηθούν τα νιάτα τους. Ακόμα πηδούν και οι γριές, πιάνοντας τα φαρδιά φουστάνια, με την ομήγυρη να ζητωκραυγάζει και να γελά με τη θέα των τεράστιων βρακιών που με το πήδημα φανερώνονται...
Το ιδιόμορφο γλέντι κρατά αρκετή ώρα τώρα. Η νεολαία μαζεύεται λίγο παράμερα. Φτιάχνει το δικό της πηγαδάκι με τα νεανικά ενδιαφέροντα... Οι μεγαλύτεροι, κουρασμένοι από τον κάματο της μέρας, καληνυχτίζουν και σιγά σιγά τραβούν για το κονάκι τους με την ευχή ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!