Έτσι, χωρίς να το καλοκαταλάβουμε, μπήκαμε και στον καινούργιο χρόνο. Τον υποδεχτήκαμε κι αυτόν «εν χορδαίς και οργάνοις» και τώρα κάθε μέρα που θα περνάει θα βλέπουμε τι θα μας «φέγγει». Καλά, κακά, στραβά, ανάποδα; Τρεχάτε, γυρεύετε αφού δεν μπορούμε να ξέρουμε, όχι τι θα μας «φέρει» η επόμενη ημέρα, αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο… Και όταν αυτά που θα μας φέρει θα είναι ωραία και καλά, ποιος τη χάρη μας. Όταν είναι κακά και άσχημα είναι ο καημός και όταν μάλιστα δεν έχουν και διόρθωση ακόμα χειρότερα…
Αρχίζω και… φιλοσοφώ πρωί - πρωί; Όχι, βρε αδελφέ, δεν έχω τέτοια διάθεση, αλλά τι στο καλό και να γράψεις τις πρώτες μέρες ενός καινούργιου χρόνου; Αν «έπιαναν» και οι ευχές που ανταλλάξαμε θα ήμασταν και λίγο πιο ήσυχοι και αισιόδοξοι. Ελάτε όμως που κι αυτές τις λέμε, για να μην κρατάμε τα στόματά μας κλειστά, χρονιάρες μέρες.
Λέω, όμως, πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας, αν με μια ευχή ξορκίζαμε όλα τα κακά και ανεπιθύμητα... Έτσι αφηνόμαστε στη μοίρα μας, άσχετα βέβαια ότι όταν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω το κάνουμε. Καμιά φορά όμως, ούτε αυτό είναι αρκετό, αφού «άλλαι αι βουλαί των θεών και άλλαι των ανθρώπων»…
Σε κάθε περίπτωση δεν παύουμε να αισιοδοξούμε για το αύριο, γιατί αλίμονο αν μας έπαιρνε η κάτω βόλτα. Τώρα θα μου πείτε τι να δούμε και να αισιοδοξούμε; Ε, ο καθένας από εμάς, ας κάνει τα πικρά γλυκά και ας ξεκινήσουμε και αυτόν τον χρόνο με αισιοδοξία. Στο κάτω - κάτω της γραφής η ελπίδα πεθαίνει και τελευταία.
Αισιοδοξούμε, λοιπόν, ότι και εφέτος όλα, ή τα περισσότερα, θα μας έρθουν βολικά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
