Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο είναι το κέρδος ενός ταπεινού γραφιά που δεν είναι βέβαια επαγγελματίας και ασχολείται με το γράψιμο επειδή είναι το «ψώνιο» του και επειδή άρχισε να γράφει από μικρός; Και για να μην σας παιδεύω θα πρέπει εξ αρχής να σημειώσω ότι γενικά στις μέρες μας το γράψιμο δεν πληρώνεται και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένα υλικό όφελος. Εκτός και αν ασχολείσαι επαγγελματικά, οπότε μπαίνει σε διαφορετική μοίρα. Ειδικά όταν εργάζεσαι σε Μέσα Ενημέρωσης που μπορούν βέβαια και λόγω των δικών τους, ας πούμε, κερδών να ικανοποιούν και όλους όσοι εργάζονται σε αυτά…
Και γιατί γράφεις, θα μου αντιτάξουν κάποιοι από εσάς… Γιατί αφιερώνεις χρόνο και σπαταλάς φαιά ουσία αφού τη σημερινή εποχή, αν δεν υπάρχει κέρδος, κανείς δεν δουλεύει και είναι δώσε και λαβείν;
Γιατί ό,τι έχει σχέση με το πνεύμα και την επικοινωνία δεν είναι πάντα το χρήμα. Είναι το πάθος καθενός γραφιά που είναι στην ίδια μοίρα, να μοιράζεται τις σκέψεις του, να καταθέτει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του, να συμβάλλει κατά το δυνατόν στη βελτίωση κάποιων πραγμάτων.
Έτσι εκτός από το υλικό υπάρχει και ένα άλλου είδος κέρδος που είναι η ηθική ικανοποίηση που νιώθεις, όταν μάλιστα διαπιστώνεις την αντίστοιχη ανταπόκριση. Φάε ηθική ικανοποίηση θα πουν κάποιοι από εσάς. Και όμως «τρώγεται» κι αυτή θεωρώντας ότι αυτό που κάνεις κάποιους αγγίζει, κάποιους επηρεάζει, κάποιους ενημερώνει. Κι αυτό, για εμένα τουλάχιστον, εδώ και πολλά χρόνια, είναι εκείνο που με ικανοποιεί και μου αρκεί.
Χαίρομαι που καθημερινά κάποιοι προσέχουν ό,τι γράφω. Καλό, κακό, στραβό, ανάποδο. Χαίρομαι όταν κάποιοι διαφωνούν. Ευχαριστιέμαι όταν υπάρχουν σχόλια θετικά ή αρνητικά, γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Τις παραπάνω σκέψεις έκανα με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου μου «Χίος η ζωή στην Κατοχή» το οποίο φαίνεται ότι συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών αναγνωστών, τόσο στη Χίο, όσο και εκτός νησιού. Και τι πιο ευχάριστο, ειδικά, για ένα βιβλίο. Βλέπετε τα βιβλία, κακώς, δεν είναι σε πρώτη ζήτηση. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η «Κατοχή» προσφέρεται και ως δώρο, κάτι που σημαίνει ότι μεταλαμπαδεύεται και σε άλλους η προσοχή εκείνων που το διάβασαν, τους άρεσε και το χάρισαν.
Και σε εμένα προσωπικά μένει μόνο η ηθική ικανοποίηση ότι ο κόπος μου εκτιμήθηκε, οι ώρες που αφιέρωσα, και ήταν πολλές, βρήκαν ανταπόκριση, η έρευνα που έκανα μόνο χαμένη δεν πήγε. Τι άλλο να ευχαριστήσει έναν ταπεινό γραφιά σαν ελόγου μου; Με τι άλλο να χαρώ όταν καθημερινά το ημερολόγιο και το χρονογράφημα τυχαίνουν της αγάπης και της προσοχής σας; Αυτό είναι το κέρδος μου!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
