Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο καιρό ο δήμαρχος έχασε την ψυχραιμία του… Είχε προηγηθεί η πρώτη, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου με τοπικό σύμβουλο, και ακολούθησε η πρόσφατη με το εξώδικο στον παπά της Συκιάδας, το οποίο μπορεί να απέσυρε τελικά, αλλά οι εντυπώσεις έμειναν…
Γνωστή η υπόθεση, καθώς δημιουργήθηκε ντόρος και όχι αδικαιολόγητα. Για μια ακόμα φορά ο Σταμάτης ενήργησε εν βρασμώ ψυχής που ποτέ δεν έχει καλά αποτελέσματα. Έτσι. αντί να κερδίσει έχασε, καθώς η καταδίκη για το εξώδικο ήταν σχεδόν καθολική.
Και, αναρωτιέμαι, άραγε δεν περίμενε ότι θα ξεσηκωνόταν σάλος και θα γινόταν χαμός; Και μάλιστα με έναν παπά, τον π. Μιχάλη Στεφανιώρο, που είναι αγαπητός τόσο στο χωριό του όσο και σε όλη την χιακή κοινωνία; Επειδή, δήθεν, είπε κάποια πράγματα που δεν άρεσαν στον δήμαρχο. Και μάλιστα όταν αυτά του μεταφέρθηκαν και μέσω τρίτου καθώς ξέρουμε πόσοι καλοθελητές υπάρχουν και πόσοι αυλοκόλακες. Τελικά δόθηκαν κάποιες εξηγήσεις, προφανώς προσχηματικές κατά τη γνώμη μου, αλλά γιατί να μην έχει και ο ιερέας, αλλά και κάθε πολίτης, το δικαίωμα και την υποχρέωση να εκφράσει τη γνώμη και την άποψή του;
Η κριτική και η έκφραση άποψης είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας. Γι' αυτό τα δικτατορικά καθεστώτα τις απαγορεύουν. Και αλίμονο αν όλοι όσοι τους ασκούνταν κριτική, έστω και σκληρή και πικρόχολη, κατέφευγαν σε ένδικα μέσα. Και ένα παραπάνω οι τοπικοί μας άρχοντες. Ο ίδιος με δήλωσή του μίλησε για λασπολογία και για ύβρεις και ότι έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του… Με απαντήσεις όμως και όχι με εξώδικα.
Λογικό είναι να υπάρχουν και αντίθετες απόψεις και ειδικότερα σε θέματα αυτοδιοίκησης, γιατί μας αφορούν όλους. Ποτέ δεν υπήρχε ομοφωνία, παρά σε λίγες περιπτώσεις, κάτι που δεν είναι ούτε περίεργο, ούτε παράξενο, ούτε και καταδικαστέο. Άλλες οι αντιλήψεις των μεν και διαφορετικές των δε.
Ήταν λάθος η κίνηση Κάρμαντζη και προφανώς δεν εκτίμησε σωστά μια τέτοια ενέργεια και τις αντιδράσεις. Μπορεί να αισθάνεται μια πικρία γι' αυτού του είδους τις κριτικές απόψεις, αλλά αυτά τα έχει η πολιτική, η ζωή και ο κοινωνικός μας περίγυρος. Σου λέει, εγώ κάθομαι και σκοτώνομαι να φτιάξω κάποια πράγματα και κάποιοι προσπαθούν να τα αποδομήσουν; Και ίσως να έχει και δίκιο, αλλά αυτά τα έχει η πολιτική. Γι' αυτό ας φροντίσει να διατηρεί την ψυχραιμία του και αν κάνει το σωστό, που πιστεύει ότι αυτό κάνει, θα εκτιμηθεί στο τέλος της τετραετίας.
Ψυχραιμία, λοιπόν, Σταμάτη. Κάνε το έργο σου, όπως εσύ κρίνεις πιο σωστά, και αποφάσισε ότι η κριτική διάθεση πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Και μην ενεργείς εν βρασμώ ψυχής. Εντάξει, μπορεί να βγαίνεις από τα ρούχα σου, που λέει ο λόγος, αλλά έχεις την υποχρέωση να σέβεσαι την άλλη άποψη έστω και αν δεν είναι αρεστή. Και, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό, να μην είσαι τόσο εύπιστος σε όσα σου μεταφέρονται.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Και είχε προηγηθεί και η περίπτωση Λαβατσή…
