Χάρηκα και συγχρόνως συγκινήθηκα το βράδυ της Κυριακής 26/6/22 στο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης, στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Καθημερινά 2020-21». Χάρηκα γιατί όταν σε τιμούν με την παρουσία τους 200 περίπου άνθρωποι, νομίζω, δεν είναι μικρό πράγμα και αμελητέο. Και συγκινήθηκα γιατί είναι μια αναγνώριση της όποιας, έστω, μικρής προσφοράς σου.
Δημοσιογραφώ εξ απαλών ονύχων θα έλεγα αλλά συστηματικά από το 1984 όταν έριξα άγκυρα στη στεριά. Αρχικά, στα γυμνασιακά χρόνια, στις αθλητικές «Ομάδα» και «Φως» και στη συνέχεια στα «Χιακά Επίκαιρα» και στις «Ειδήσεις της Χίου». Και από το 1987 στον πάλαι ποτέ «Χιακό Λαό» μέχρι το 1990 όταν μεταπήδησα στην «Αλήθεια». Στην οποία βρίσκομαι μέχρι σήμερα, ενώ μεσολάβησαν και η «Αθλητική Χίος», η «Αγροτική Χίος» και η «Χιόνη».
Και η γραπτή δημοσιογραφία μόνο απλή και εύκολη δεν είναι… Πρέπει να βάζεις το μυαλό σου να «δουλέψει», να κατεβάζει ιδέες όταν μάλιστα έχεις και μόνιμες στήλες, να αγχώνεσαι. Και μάλιστα σε καθημερινή βάση.
Προσωπικά δημοσιογραφώ από χόμπι. Είναι κάτι που μ’ αρέσει, άσχετα από την καθημερινή αγωνία τι και πώς θα το γράψω. Δεν είναι αβγό να το σπάσεις. Το «μικρόβιο» κυκλοφορεί στο αίμα μου. Γι' αυτό και όταν η «Αλήθεια» έγινε εβδομαδιαία το 2012 εξακολουθούσα να γράφω και εκεί και στο ίντερνετ. Βλέπετε το μεράκι είναι μεράκι και όλα τα υπόλοιπα πάνε στην μπάντα.
Έτσι νιώθεις μιαν ηθική ικανοποίηση όταν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν αυτό που κάνεις. Και είναι αυτή η ηθική ικανοποίηση το μοναδικό κέρδος σου. Όταν μάλιστα δεν έχεις να ντραπείς κανέναν έστω για μια δεκάρα. Και τι πιο ωραίο και ικανοποιητικό από το να αισθάνεσαι τον εαυτό σου απελευθερωμένο και χωρίς καμία δέσμευση και υποχρέωση. Να γράφεις αυτό που πιστεύεις μέσα από την καρδιά σου. Να καταθέτεις την ψυχή σου. Να περπατάς με το κεφάλι ψηλά.
Περιαυτολογώ, θα μου πείτε, αλλά ήθελα να κάνω αυτή την εξομολόγηση με την πρόσφατη ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου. Και κυρίως για την προσέλευση τόσων ανθρώπων που με τίμησαν με την παρουσία τους. Να είμαστε όλοι καλά!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
