«Μήτσο, ξέρεις τούτο, ξέρεις εκείνο, ξέρεις το άλλο;» Είναι σαν να ακούω τώρα στην άλλη άκρη του τηλεφώνου τον Νίκο Ζαχαριάδη να με ρωτά με εκείνη την τραβηχτή φωνή του. Και ναι μεν έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου, μόνο που είναι από το παρελθόν. Κάθε μέρα, που λέει ο λόγος, έβλεπα στο καντράν του τηλεφώνου τον αριθμό του και αναρωτιόμουν τι θα μου πει, πάλι, αν ξέρω. Και βέβαια δεν ήξερα και πάντα είχα την απορία πού στο καλό τα μαθαίνει. Και το ωραίο ξέρετε ποιο ήταν…; Ότι εκ των υστέρων διαπίστωνα ότι είχε δίκιο. Ε, ελάχιστες φορές έπεφτε έξω αλλά δεν ήταν και ντετέκτιβ. Αφήστε που κάποιες φορές ύψωνε και τη φωνή όταν το «σήκωνε» η είδηση.
Και μια μέρα του περασμένου Νοέμβρη το «ξέρεις» ήταν τραγικό… «Φίλε, ξέρεις έχω καρκίνο». Με τόση ψυχραιμία και ηρεμία που με άφησε άναυδο. Έπεσε ο ουρανός να με πλακώσει. Τι να πεις και ποια λόγια να βρεις να του απαντήσεις; Τα βρίσκεις βέβαια, αλλά μόνο αισιόδοξος δεν είσαι. Και ναι μεν εσύ θολώνεις, αλλά σου κάνει εντύπωση ηρεμία του άλλου.
Ήταν σαν σήμερα, πέρυσι 11 Δεκεμβρίου 2024, όταν έφευγε από τη ζωή και τι άλλο θυμήθηκα; Ότι δύο μέρες νωρίτερα μαζί με τον Σταμάτη Ζουμίδη τον είχαμε επισκεφτεί στην Παθολογική όπου ήταν ξαπλωμένος στο νοσοκομειακό κρεβάτι. «Φίλε φεύγω», μου είπε κάποια στιγμή, γιατί αντιλαμβανόταν την κατάσταση που ήταν. Πήγα να ανοίξω το στόμα μου για ένα λόγο παρηγοριάς, αλλά με σταμάτησε. «Μην μου πεις τίποτα. Γράψε τον επικήδειό μου»… Τι να έλεγα, ε; Έμεινα άφωνος για δευτερόλεπτα για να ψελλίσω στη συνέχεια «τι λες ρε φίλε;», άσχετα ότι πίστευα αυτό που έλεγε. Γιατί έβλεπα την κατάσταση που ήταν και παρέπεμπε δυστυχώς στον άλλο κόσμο.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, στα 74 χρόνια του, έγραψε τη δική του ιστορία. Μια ιστορία αξιοζήλευτη. Κυρίως στην φωτογραφική τέχνη την οποία υπηρέτησε με συνέπεια και απαθανάτισε χιλιάδες θέματα του τόπου και των ανθρώπων του. Και εκτός αυτών και συγκεντρώνοντας ένα πλούσιο υλικό από το παρελθόν.
Φίλος καλός και αγαπητός, είχε θάρρος και γενναιότητα. Ασυμβίβαστος, ανυποχώρητος, ανυστερόβουλος, έντιμος, ευσυνείδητος, ευαίσθητος, αγωνιστής, ντόμπρος. Είχε τη δική του προσωπική γνώμη την οποία υπερασπιζόταν. Ήταν πιστός στην ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού και στη ζωή του ήταν ένας πραγματικός κομμουνιστής.
Η Πηνελόπη και η κόρη τους Ελένη θα τελέσουν το ετήσιο μνημόσυνό του, μεθαύριο Σάββατο, στο μοναστήρι της Παναγίας Βοήθειας.
