Πρέπει να ισχύει ακόμα στα μοναστήρια και μάλιστα σε ορισμένα να τηρείται ευλαβικά. Τι; Ότι πρέπει να εισερχόμαστε στο ναό ευπρεπώς ενδεδυμένοι. Πώς εννοούν όμως αυτό το ευπρεπώς ενδεδυμένοι; Τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται; Και πόσο οπισθοδρομικό είναι, πια, στις μέρες μας κάτι τέτοιο; Θα έλεγα ότι θα είχε μια αξία όταν κάποια κυρία επιχειρούσε να μπει προκλητικά ντυμένη. Αν και για τους κυρίους υπήρχε πιο παλιά, δεν ξέρω αν ισχύει και σήμερα, η αντίληψη ότι οι βερμούδες και οι σαγιονάρες ήταν απαγορευμένες. Και αναρωτιέμαι τι απρέπεια ήταν να φοράς βερμούδα ή σαγιονάρα;
Να γυρίσουμε όμως στις κυρίες. Τι θεωρείται προκλητικό και απαγορευμένο ντύσιμο; Είναι ένα ερώτημα. Θα έλεγα, κυρίως, ένα τολμηρό μίνι. Είναι όμως φουστάνι. Απαγορεύεται ή επιτρέπεται; Και βέβαια στις μέρες μας εκείνο που κυριαρχεί στις γυναίκες είναι το παντελόνι που μόνο προκλητικό δεν είναι, αφού το φοράνε στην καθημερινότητά τους. Να όμως που για κάποιους είναι κι αυτό απαγορευμένο «δια ροπάλου».
Διαβάστε την «εμπειρία» μιας φίλης όπως την έγραψε στο φέις μπουκ: «Μπαίνω στην Παναγία την Βοήθεια με μαύρο μακρύ παντελόνι, κρατώντας την υπέργηρη μάννα μου, για να την βοηθήσω να βρει κάθισμα. Χρόνια τώρα έχω πολλές διαφορές με το τυπικό της εκκλησίας μας και αποφεύγω να πηγαίνω γιατί συμβαίνουν πολλά που με εκνευρίζουν. Με πλησιάζουν δύο κυρίες και με πολύ αυστηρό ύφος μου λένε "βγείτε έξω να βάλετε φούστα, δεν επιτρέπεται εδώ μέσα με παντελόνι." Ακόμη και στην εξήγηση ότι σε 2 λεπτά βγαίνω, αρκεί να βρω θέση για την μάννα μου, με κοίταζαν από μακριά σαν να ήμουν εγκληματίας.
Θυμίστε μου την επόμενη φορά να σηκωθώ πρωί πρωί να πιάσω θέση και να φορέσω την φουστίτσα μου να πάω διότι, ως φαίνεται, ο θεός δυσανασχετεί με την τόσο "προκλητική" ενδυμασία...».
Στις μέρες μας κάποια πράγματα του παρελθόντος είναι ξεπερασμένα πια. Και δεν χρειάζονται αυτόκλητες «αστυνόμοι» να βγάζουν έξω τις κυρίες.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
