Πάρα πολλές φορές παρεξηγούμε τη λέξη φασισμός. Τη συνδυάζουμε αποκλειστικά και μόνο με πολιτικά πράγματα και τη βλέπουμε μόνο ως ιδεολογία.
Αφήστε που πολλές φορές, με ελαφρά τη καρδία αποκαλούμε τον άλλο φασίστα επειδή ανήκει σε κάποια πιο δεξιά κόμματα. Τα οποία μπορεί μεν για κάποιους να είναι συντηρητικά -αν και οι λέξεις έχουν χάσει και τις έννοιές τους- πόρρω απέχει όμως από το να είναι φασιστικά. Το μοναδικό φασιστικό ήταν η Χρυσή Αυγή που καταδικάστηκε και ως εγκληματική οργάνωση.
Παραθέτω πιο κάτω ένα απόσπασμα από κείμενο του αείμνηστου Κωστή Μοσκώφ, αυτού του θαυμάσιου πνευματικού ανθρώπου, από το θάνατο του οποίου πέρασαν κιόλας πολλά χρόνια.
Φασισμός δεν είναι μόνο η ανοιχτή δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Φασισμός είναι και η καθημερινή πρακτική της αυταρχικής συμπεριφοράς του Εγώ προς τον Άλλον. Αυταρχική συμπεριφορά που βασίζεται στην υπερεκμετάλλευση της αδυναμίας του πλησίον του Άλλου, του γονιού προς το παιδί αλλά και του παιδιού προς το γονιό, του άντρα προς τη γυναίκα αλλά και της γυναίκας προς τον άντρα, του καθημερινού ανθρώπου δίπλα μας, του πιο καπάτσου, πιο έξυπνου, πιο αδίστακτου που εκμεταλλεύεται την αγαθότητα ή τη λογική του Άλλου.
Αυτά έγραφε ο Κωστής Μοσκώφ και νομίζω ότι πρέπει όλοι να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη γιατί, δυστυχώς, όπως διαπιστώνουμε ο φασισμός μάς συνοδεύει σε κάθε βήμα της ζωής μας. Ας κάνουμε μία αυτοκριτική και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Την έχουμε ανάγκη γιατί, όσο περνούν τα χρόνια, δεν πάμε καθόλου καλά. Και γινόμαστε οι χειρότεροι φασίστες.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
