Γιορτή χωρίς γλυκά δεν γίνεται, ούτε βέβαια και γλυκά χωρίς γιορτή. Και τούτη η εορταστική περίοδος είναι κατ’ εξοχήν γλυκατζίδικη, αφού δεν υπάρχει σπίτι, που λέει ο λόγος, που να μην έχει έστω και ένα γλυκό. Ακόμα και σε αυτά που δεν φτιάχνονται γλυκά για κάποιους συγκεκριμένους λόγους, δεν μένουν παραπονεμένα. Φροντίζουν να τα προμηθεύουν κάποιες γειτόνισσες.
Τούτες τις μέρες, λοιπόν, στα περισσότερα σπίτια σημειώνεται ένας γλυκός οργασμός. Γιατί, ναι μεν μπορεί τα ζαχαροπλαστεία να αυξήθηκαν, όμως άλλη η ιεροτελεστία της παρασκευής των γλυκών στο σπίτι. Και ευτυχώς στα περισσότερα σπίτια η παράδοση αυτή συνεχίζεται…
Και τι μου αρέσει πιο πολύ αυτές τις μέρες, όταν μπαίνω σε κάποιο σπίτι; Το τραπέζι, που είναι καλυμμένο με ένα γιορταστικό τραπεζομάντιλο με γκι, Αγιοβασίληδες και λοιπά σχέδια. Και πάνω στο τραπέζι τα πιάτα με τα γλυκά… Μπακλαβά, κουραμπιέδες, κουρκουμπίνια, μελομακάρονα (φοινίκια τα λέγαμε πιο παλιά), μασουράκια, μαμούλια, που μοσχομυρίζουν καθώς είναι ραντισμένα με ανθόνερο. Και δίπλα ένα πιάτο με ξηρούς καρπούς.
Που τώρα τελευταία είναι πιο πλούσιοι σε ποικιλία, καθώς πέρασαν οι εποχές που περιορίζονταν στα στραγαλάκια που φουρνίζονταν, στα αμύγδαλα, στις παστελαριές, ό,τι βρίσκονταν δηλαδή, μέσα στο σπίτι. Και παραδίπλα το μπουκάλι με το κονιάκ. Έτσι όποιος μπαίνει στο σπίτι να εύχεται, να γλυκαίνεται, να πίνει και ένα κονιακάκι για να «πιάσει» η ευχή.
Όμορφες γιορτινές μέρες για τους περισσότερους από εμάς, που μας χαρίζουν ευεξία και δημιουργείται μια ευχάριστη ατμόσφαιρα την οποία όλοι έχουμε ανάγκη. Για να ξεφεύγουμε, έστω και μια φορά το χρόνο, από την καθημερινότητα, τη μιζέρια, αλλά και τη ρουτίνα μας. Γι' αυτό ας φροντίσουμε τουλάχιστον να τις χαιρόμαστε!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
