Χειμωνιάτικα

Έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία και ομορφιά οι περιγραφές του χειμώνα και των συνηθειών του στους παλιούς πεζογράφους και χρονογράφους μας (Παπαδιαμάντης κ.ά.). Τις διαβάζεις και τις απολαμβάνεις. Και θυμάσαι κι εσύ αλήστου μνήμης στιγμές από τα παιδικά χρόνια σου όταν τίποτα δεν ήταν ίδιο με το σήμερα. Κι έχεις να θυμάσαι πολλές καθώς τω καιρώ εκείνω οι βεγγέρες ήταν στην καθημερινή βραδινή διάταξη. Και περίμενες πότε θα βραδιάσει για να ξεπορτίσει όλη η οικογένεια να πάει βεγγέρα σε ένα γειτονικό, συνήθως, σπίτι ή για να υποδεχτείς στο δικό σου κάποιους άλλους. Με το μαγκαλάκι στη μέση, τα κάστανα, τους ξηρούς καρπούς. Όλοι γύρω γύρω, άλλοι στα καρεκλάκια, άλλοι στις καρέκλες και η γλώσσα να τρέχει ροδάνι, αφού κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα. Μόνο που η αποχώρηση ήταν λίγο επώδυνη από τη ζεστασιά του καμαρακιού στο δρόμο με την παγωνιά ή το ψιλόβροχο. Με τους άντρες να έχουν ριγμένες στις πλάτες τους τις μπατανίες (χλαίνες) και τις γυναίκες τα μποξάκια και κουκουλωμένες.

Η Σοφία Καρασούλη μας θύμισε έναν Δεκέμβρη άλλων εποχών και ας τον μοιραστούμε: «Άναψε το μαγκάλι. "Μπήκε κι ο Δεκέμβρης με τις παγωνιές του…" σιγομουρμούρισε. Σκάλισε τα καρβουνάκια κι έβαλε στη χόβολη το μπρικάκι με τον κριθαροκαφέ - λόγω της πίεσης. "Ου γαρ έρχεται μόνον…" θυμήθηκε τα λόγια του κυρ-Αγησίλαου, Θεός σχωρέσ' τονα. Γι' αυτό του είχανε βγάλει το ψεγάδι "Ο κυρ-Αγησίλαος ο ου γαρ έρχεται μόνον". Και γελούσανε τότε, μικρά παιδιά, κι ούτε που σκαμπάζανε καλά καλά τι θα πει…

Έξω σφύριζε ο βοριάς, τρίζανε τα παράθυρα… Έριξε πάνω της τον χοντρό μάλλινο μποξά της. Τον είχε μπλέξει με το μαλλί της προβατίνας τους κι ήτανε σαν παλτό ζεστός. Έτριψε τα χέρια πάνω από τη φωτιά μέχρι να φουσκώσει ο καφές. "Ο χειμώνας βρε παιδιά, θα μας έρθει με το χιόνι, Και τις χάρες του, αψού!". Θυμήθηκε το παιδικό τραγουδάκι και γέλασε από μόνη της.

Και τότε χτύπησε η πόρτα και να σου η γειτόνισσα, η φιλενάδα της η Στυλιανή. Εκράτανε ένα πιατάκι κουρκουμπινάκια. "Καλησπέρα! Καλό μήνα, Ασπασώ! Μόλις τά φούρνισα! Τα 'κανα με το τσικουδόλαδο που μου 'δωκες. Τούτα είναι αμέλωτα. Κοντά στις γιορτές θα σου φέρω και μελωμένα."

"Σε καλή ώρα ήρθες, Στυλιανή! Μόλις έφτιαξα κριθαροκαφέ. Έλα να σου βάλω, να τόνε πιούμε παρέα. Καλό μας μήνα και καλές γιορτές!"»