Oι περισσότεροι από εσάς έχετε υιοθετήσει ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι και το προσέχετε σαν τα μάτια σας. Και καλά κάνετε και μπράβο σας. Είναι μια συνήθεια των τελευταίων χρόνων γιατί ναι μεν τα ζώα πάντα τα αγαπούσαμε, αλλά τώρα τα υπεραγαπούμε θα έλεγα. Και ως προς την τροφή τους και ως προς την περιποίησή τους που πολλές φορές υπερβαίνει τα λογικά όρια. Δεν πειράζει όμως αφού έτσι το αισθάνεστε. Και η αγάπη αυτή εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους.
Εμείς στην Αγία Ερμιόνη, λόγω έλλειψης χώρου, δεν έχουμε ούτε γατάκια, ούτε και σκυλάκια σε αντίθεση με την κόρη μου που δεν ξέρει πόσες γάτες έχει και μια «Μπέλα». Εμείς εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε υιοθετήσει δυο χήνες και μια πάπια που τις κληρονομήσαμε από τον συγχωρεμένο τον Θοδωρή Τάμαρη (Πιπίλα). Σας έχω ξαναγράψει αλλά σήμερα θέλω να εστιάσω σε κάτι που μας βγάζει από τα ρούχα μας. Και τα τρία πουλιά κυκλοφορούν στους ντόκους του λιμανακιού. Και πρωί, μεσημέρι και βράδυ έρχονται για το πρωινό, το γεύμα και το δείπνο τους που είναι κομμένο καλαμπόκι. Μόλις πάρει χαμπάρι την άφιξή τους η Φρόσω, καθώς την «φωνάζουν», τρέχει τις ταΐζει και τις ποτίζει.
Τι με βγάζει από τα ρούχα μου, που λένε; Ξέρετε, οι χήνες και η πάπια αποτελούν το αξιοθέατο του λιμανακιού και καθημερινά προσελκύουν την προσοχή πολλών περιπατητών. Άλλοι τις σέβονται, αλλά άλλοι όχι. Έρχονται με τα παιδάκια τους, αυτά δεν καταλαβαίνουν πολύ από σεβασμό, τις πλησιάζουν και αυτές πέφτουν στη θάλασσα. Κακό είναι; Ναι. Γιατί η μία από αυτές είναι γριά και πέφτοντας μπορεί να σπάσει κάνα φτερό και ξεχάστε την. Κάποιοι άλλοι νεαροί έρχονται και αρχίζουν και τις κυνηγούν, οι κακομοίρες τρέχουν όσο μπορούν και αναγκάζονται στο τέλος να βουτήξουν. Οι φερέλπιδες αυτοί νεαροί φωνάζουν, σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά και τις τρομοκρατούν και τι να κάνουν τα πουλιά;
Όσες φορές καθόμαστε στην αυλή και παρακολουθούμε, έτσι και αντιληφθούμε τέτοιες συμπεριφορές βάζουμε τις φωνές και τους σταματάμε, αν και κάποιοι δεν καταλαβαίνουν Θεό. Δεν μπορούμε όμως ανά πάσα στιγμή να καθόμαστε έξω και να τις προστατεύουμε από αλόγιστους γονείς και νεαρούς. Κρίμα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Δείτε πόσες έμειναν στην πρώτη φωτό και στη δεύτερη πόσες υπήρχαν λίγα χρόνια πριν…
