Ανέκαθεν η σημερινή μέρα δεν έλεγε και πολλά πράγματα γιατί ήταν σε εξέλιξη και τη βιώναμε. Σημασία δίναμε στην αυριανή ή στην «επόμενη», όπως συνηθίζουμε να λέμε. Μια επόμενη που εμπεριέχει το άγνωστο και δεν μπορούσες να προβλέψεις τι σου επιφυλάσσει. Καλά, κακά, όμορφα, άσχημα. Το μέλλον είναι κάτι που μας τρομάζει! Είναι απρόβλεπτο και όσο να έχουμε προετοιμαστεί, για ό,τι και να μας επιφυλάσσει, πάντα σχεδόν μας πιάνει απροετοίμαστους. Το είπε και ο Ισοκράτης: Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον.
Έχω διάθεση για φιλοσοφία πρωί, πρωί; Όχι βέβαια και έχω την εντύπωση ούτε κι εσείς. Και, όπως διαπιστώνω από τις αντιδράσεις σας, η πολιτική δεν είναι από τις προτεραιότητές σας. Όμως, είτε το θέλουμε είτε όχι, η πολιτική είναι στην καθημερινότητά μας και δεν μπορούμε και δεν πρέπει να την αγνοούμε, αφού πολλά εξαρτώνται από την εφαρμογή της.
Και ας πάω τώρα στο προκείμενο που δεν είναι άλλο από τη χτεσινή ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στον ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή Κασσελάκη. Μια διαδικασία που ήταν μεν δημοκρατική, όμως δεν άρμοζε στις αξίες και στα ήθη της Αριστεράς. Ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα τα είδαμε όλα στη μονομαχία των δύο υποψηφίων. Και πραγματικά όλοι οι αγνοί Αριστεροί απορούσαν με το επίπεδο της «αντιπαράθεσης» μεταξύ, υποτιθέμενων, συντρόφων. Στα λόγια όμως και όχι στην πράξη. Δυστυχώς γίναμε μάρτυρες απίστευτων επιθέσεων που λάβαιναν χώρα, κυρίως στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είδαμε να εξαπολύονται fake news, ανυπόστατες κατηγορίες, προσβλητικοί χαρακτηρισμοί που μόνο με το ήθος της Αριστεράς δεν συνάδουν…
Και ένα πολύ μεγάλο ερώτημα και ζητούμενο είναι πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα την επόμενη ημέρα. Δηλαδή από σήμερα και στη συνέχεια. Μια επόμενη μέρα που πολλοί την έβλεπαν ως αρχή διάσπασης. Ελπίζω να διαψευστούν γιατί, παρά τα όποια λάθη και παραλείψεις, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται να παραμείνει ενωμένος. Και τα δύο «στρατόπεδα» να βάλουν νερό στο κρασί τους και να μην κοιτάζουν τη χτεσινή και τη σημερινή μέρα αλλά την επόμενη. Για να δούμε αν θα τηρηθούν οι υποσχέσεις τους ότι τη Δευτέρα, δηλαδή σήμερα, ξημέρωσε μια διαφορετική, μια άλλη μέρα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
