Δεν μπορώ, παρά ως συνέχεια του χτεσινού χρονογραφήματος για τα χωριά μας, να φιλοξενήσω και κάποιες, από τις πολλές, απόψεις αναγνωστών μου για το ίδιο θέμα:
***Νικόλαος Κάργας: Αυτά συμβαίνουν όταν η διαχείριση της ζωής των πολιτών ανατίθεται σε αστοιχείωτους εκτελεστές που το μόνο τους προσόν είναι η ιδιότητα του οπαδού του καθεστώτος, χωρίς γνώση, χωρίς ιστορία, χωρίς συναίσθημα, με μόνο επιχείρημα την επίκληση αριθμητικών μεγεθών που βασίζονται σε ανεπαρκή στοιχεία, κατά το δοκούν. Μεγαλώσαμε και ζήσαμε σε έναν ευλογημένο τόπο που τα είχαμε όλα, σαν αποτέλεσμα καθημερινής σκληρής δουλειάς, είχαμε τις γειτονιές μας, την αλληλεγγύη, την επάρκεια του απαραίτητου. Αν ανατρέξουμε στην τότε εποχή μπορούμε να πούμε ότι αυτό που είχαμε επιτύχει ως τρόπο ζωής δείχνει ότι κάποιες αξίες δεν αποτιμώνται με χρήματα, ότι η ευτυχία, το χαμόγελο, η ισορροπία, η συλλογική χαρά, το "τόσο όσο" δεν μπορούν να χωρέσουν στα απαίδευτα κεφάλια των διαχειριστών της εξουσίας και των εντεταλμένων τους. Αυτοί μπορούν μόνο να καταστρέφουν. Αυτοί μισούν ακόμη και το χαμόγελο επειδή το χαμόγελο προϋποθέτει αθωότητα, κάτι που έχουν προ πολλού απολέσει.
***Χαράλαμπος Σαχτούρης: Γεια στο στόμα σου, αγαπητέ Δημήτρη. Κάτω από τη γλώσσα μου τα είχα όλα αυτά, με θυμό και οργή, εδώ και κάμποσο καιρό, αλλά τώρα που δεν γράφω πια... Την καλημέρα μου!
***Μιχάλης Χαραλαμπάκης: Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση σε κάθε τομέα και σε κάθε ευκαιρία προωθεί τα ιδιωτικά συμφέροντα, σε βάρος του κοινωνικού κράτους. Υγεία, Παιδεία, εγκαταλείπονται και τώρα τα ΕΛΤΑ υπέρ των ιδιωτικών εταιρειών ταχυμεταφορών.
***Ευγενία Καλαγκιά-Μουρατίδου: Χωρίς σχολείο, χωρίς λεωφορεία, χωρίς ταχυδρομείο, με ελλιπή φωτισμό είναι χωριά νεκρά. Αν λάβουμε υπόψιν όσα λέγονται, ότι οι άνω των 65 θα στερηθούν το δίπλωμα οδήγησης τότε ουαί κι αλίμονο. Θα θυμηθούμε ξανά τη λέξη αστυφιλία και θα ξεχάσουμε τη λέξη αποκέντρωση!
***Γιώργος Ζησιμόπουλος: Δεν μετρώνται τα πάντα με χρήμα. Ή τουλάχιστον μόνο με το χρήμα. Υπάρχει και το ποιοτικό στοιχείο που δίνει νόημα στη ζωή μας. Η αίσθηση δηλαδή ότι έχουμε κάποιο ρόλο στον κόσμο και όχι πως ειμαστε κάτι σαν αναγκαίο κακό. Να το πω αλλιώς. Δεν είμαστε αντικείμενα των εξελίξεων. Αλλά πώς θα μας δουν σαν υποκείμενα οι άλλοι όταν εμείς οι ίδιοι εκχωρούμε την όποια μας ανθρώπινη ιδιότητα με καθρεφτάκια; Και κάτι αλλο: ήδη έχουν κλείσει και εδώ πολλά υποκαταστήματα των ΕΛΤΑ. Άρα υπάρχει σχέδιο. Ποιο είναι; Η μία εκδοχή είναι να πουληθεί σε ιδιώτες. (Ένα "γλυκό" ψευδώνυμο των αδηφάγων διαχειριστών του μεγάλου κεφαλαίου). Η άλλη εκδοχή έχει να κάνει με την παροχή έργου στους μεγάλους κούριερ. Μπορεί και τα δύο.
Δημήτρης Φρεζούλης
