Την παροιμία «απ' έξω μπέλλα μπέλλα κι από μέσα κατσιβέλα» αλλά στο αντίστροφό της θυμήθηκα όταν προχτές μου τηλεφώνησε αγαπητός παλιός συμμαθητής να μου εκθέσει την κατάσταση που επικρατεί στις τουαλέτες της Νέας Μονής. Η οποία Νέα Μονή μπορεί μέσα να είναι μπέλλα μπέλλα αλλά απ' έξω είναι κατσιβέλα!
Είναι γνωστό ότι το μοναστήρι αυτό της Χίου ίσως έχει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από όλες τις άλλες περιοχές του νησιού. Ένα προσκύνημα στη Νέα Μονή είναι μέσα στο πρόγραμμα όλων των επισκεπτών και τουριστών, εσωτερικού και εξωτερικού, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν σχέση και με τη θρησκεία και με την ιστορία και με την αρχιτεκτονική. Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλους αλλά δεν χρειάζεται αφού όλες αυτές οι ενδιαφέρουσες πτυχές είναι γνωστές.
Έτσι κάθε χρόνο και μάλιστα όλες τις εποχές του έτους, αλλά ιδιαίτερα τα καλοκαίρια, εκατοντάδες, για να μην γράψω χιλιάδες, επισκέπτονται το βυζαντινό αυτό μοναστήρι μας. Ένα μοναστήρι που έχει γράψει μεγάλη ιστορία από πολλές απόψεις και είναι το αξιοθέατό μας. Και βέβαια δεν είναι του παρόντος ούτε αυτή είναι η πρόθεσή μου να εκθειάσω τη Νέα Μονή.
Όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, όπως και στα μικρά γράμματα κάποιων, υποτιθέμενων, προσφορών. Ενώ λοιπόν μέσα όλα είναι ωραία και περιποιημένα κατά το δυνατό, οι εξωτερικές τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση όπως με πληροφόρησε ο φίλος μου. Αναρωτήθηκα, μου είπε, πόσο καιρό έχουν να καθαριστούν. Αφήστε που η πόρτα είναι μεγαλύτερη από το κασαλίκι και δεν κλείνει.
Και φυσικά ο πολιτισμός ενός τόπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από κάποιες τέτοιες «λεπτομέρειες». Και επειδή οι τουαλέτες ζέχνουν, προφανώς όσοι έχουν ανάγκη να τις χρησιμοποιήσουν ανακουφίζονται παραπλεύρως. Και καλά οι άντρες, είναι πιο εύκολοι, αλλά οι γυναίκες που είναι και πιο μίζερες;
Δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος και υπεύθυνος για τις συγκεκριμένες τουαλέτες προκειμένου να είναι τουλάχιστον σε μια ανεκτή κατάσταση. Εκείνο που ξέρω είναι ότι είναι ρεζιλίκι και για τους Έλληνες και για τους ξένους επισκέπτες της Μονής να αντικρίζουν αυτή την άθλια εικόνα. Και αναρωτιέμαι, αν είναι δυνατόν κανείς να μην ενδιαφέρεται ώστε να διορθωθεί λίγο η απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Ακούει ή διαβάζει κανείς;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
