Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, πρέπει να πω ότι, ο Δημήτρης ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1971 ως ασυρματιστής σε εμπορικά πλοία. Τη θάλασσα την άφησε το 1984 όταν προσλήφθηκε στο Πρωτοδικείο Χίου.
Έχει την ικανότητα και διαθέτει την τεχνική να συνομιλεί απλά και κατανοητά με τον αναγνώστη του. Χρησιμοποιεί με φειδώ λέξεις από το πλούσιο λεξιλόγιό του, όπως ακριβώς ο ψηφιδογράφος επιλέγει με την τσιμπίδα του μια-μια τις ψηφίδες για να δημιουργήσει ένα καλλιτέχνημα.
Ενίοτε θυμίζει παλιούς θυμιανούσους πετράδες και κτίστες που δούλευαν αριστοτεχνικά την πολύχρωμη θυμιανούσικη πέτρα, με τα θαυμάσια γήινα χρώματα, φτιάχνοντας μ’ αυτήν αληθινά έργα τέχνης.
Άλλοτε πάλι “φωτογραφίζει” με μαυρόασπρο φιλμ πρόσωπα και στιγμές, που επιζωγραφίζει στη συνέχεια όχι βέβαια με χρωστήρα αλλά με την πένα του, που τώρα πλέον είναι ηλεκτρονική.
Όπως πιστοποιούν όλα τα χρονογραφήματα του Δημήτρη, ο ίδιος δείχνει να ασπάζεται τη λαϊκή ρήση που λέει ότι “τα πολλά λόγια είναι φτώχια”.
Μην φαντασθεί όμως κάποιος ή κάποια από σας ότι, στην περίπτωση του Φρεζούλη, τα “λίγα λόγια” μεταφράζονται σε πλούτη. Ο Δημήτρης, κατά τη λαϊκή έκφραση, δεν τα ’χει “κονομήσει” από τη δημοσιογραφία.
Εν προκειμένω, ας μου επιτραπεί μία εξομολόγηση. Αποτελεί προσωπική εμπειρία της δημαρχιακής μου θητείας κατά τη δεκαετία του ‘90.
Τότε ήταν συχνές οι αναφορές της “Αλήθειας” στην δραστηριότητα του Δήμου Ομηρούπολης. Με γενική την εντύπωση ότι “πρέπει να πληρώσεις για να προβληθείς”, κάποιος εκ των αιρετών εκείνης της περιόδου με ρώτησε πόσο μου στοιχίζει η προβολή μέσω της “Αλήθειας”. Απάντησα μονολεκτικά “τίποτα”. Του είχα πει την αλήθεια. Του εξήγησα μάλιστα ότι, αυτά που διαβάζει είναι κείμενα του Φρεζούλη.
- Και πόσα δίνεις του Φρεζούλη; ήταν η δεύτερη ερώτηση. Έλαβε απότομη αλλά αφοπλιστική απάντηση:
- Απολύτως τίποτα. Και πάλι είχα πει την αλήθεια στον συνομιλητή μου.
Ο Δημήτρης, φίλες και φίλοι, όπως και κάθε δημοσιογράφος που επιδιώκει να βγάλει ειδήσεις χάρη του αναγνωστικού του κοινού, με το θάρρος της φιλικής μας σχέσης, μου τηλεφωνούσε κατά διαστήματα και ρωτούσε αν υπήρχε κάποιο νέο του Δήμου μας που άξιζε να προβληθεί.
Οι σχέσεις μας, αν και φιλικές, είχαν περιορισθεί σε δυο μόνο συναντήσεις (μετά των συζύγων) για ουζάκι. Η μια είχε γίνει στο σπίτι μας στον Βροντάδο και η άλλη στο φτωχικό του ζεύγους Φρεζούλη, στην Αγία Ερμιόνη, που θυμίζει το στίχο γνωστού τραγουδιού “καμαρούλα μια σταλιά”.
Όπως μπορεί να αντιληφθεί κάθε καλόπιστος άνθρωπος, ο Δημήτρης και η Φρόσω Φρεζούλη, φτωχοί γεννήθηκαν και φτωχοί θα φύγουν από τη ζωή.
Προσγειωμένοι και οι δυο τους, ολιγαρκείς και φιλοσοφημένοι, έχουν γυρίσει την πλάτη στην κυρίαρχη τάση του πλουτισμού που αποτελεί στόχο ζωής για πολλούς. Προσφέρουν, σε κοινή θέα, παράδειγμα ζευγαριού που αποφάσισε να ενώσει τις τύχες του από την τρυφερή ηλικία των 23 ετών.
Έκτοτε, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που γεννά καθημερινά η ίδια η ζωή, πορεύονται αξιοπρεπώς, σηκώνοντας από κοινού τα βάρη του έγγαμου βίου. Στήριγμά τους η αγάπη των δικών τους και χιλιάδων συμπολιτών που τους έχουν αγκαλιάσει ανυστερόβουλα. Αυτό τους αρκεί.
Η ανάγνωση και του νέου βιβλίου του Δημήτρη σε στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης, αποτελεί την καλύτερη επιλογή για άνθρωπο που δεν έχει υποδουλωθεί πλήρως στη γοητεία της τηλεόρασης και στην εθιστική σαγήνη του υπολογιστή και του κινητού.
Ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι εορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους, απευθύνοντάς σας τις καλύτερες ευχές μου, ας μου επιτραπεί να προτείνω ως δώρο σε αγαπητά πρόσωπα κάποιο από τα βιβλία του φίλου Δημήτρη από τα πολλά των εκδόσεων “άλφα πι”.
Στο βιβλίο που παρουσίασα (όπως το παρουσίασα), δεν χρειάζεται να ευχηθώ “καλοτάξιδο”. Αυτό είναι προκαταβολικά εξασφαλισμένο. Θα αρκεστώ σε ευχές εκ βάθους καρδίας στον Δημήτρη και στη Φρόσω, στην Φρόσω και στον Δημήτρη για σωματική, ψυχική και πνευματική υγεία.
Να είσθε καλά φίλοι αγαπητοί, να χαίρεστε τα παιδιά και τα εγγόνια σας και τους χιλιάδες φίλους που σας υπεραγαπούν.
Θερμές ευχαριστίες και σε εσάς φίλες και φίλοι για την υπομονή σας, στις εκδόσεις “άλφα πι” καθώς και στην παρέα του πάνελ.
Να είσθε όλοι και όλες καλά. Καλές γιορτές.
*Δεύτερο και τελευταίο μέρος της εισήγησης του Αριστείδη Ζαννίκου στην παρουσίαση του βιβλίου «Καθημερινά» του Δημήτρη Φρεζούλη στον «Φάρο».
