Νίκου Ζορμπά από χτες συνέχεια με αφορμή ένα σχολιάκι του αγαπητού Δημήτρη Αναγνώστου που μίλησε για κουμπαριές, παλαιοκομματισμό και ρουσφέτι.
Όταν τα αυτονόητα δικαιώματα του πολίτη εξαρτώνταν σε ποιο κομματικό χώρο ανήκε, ποια εφημερίδα διάβαζε, αν ακόμα και ο πιο μακρινός συγγενής του αν είχε κάποια στιγμή χαρακτηριστεί κομμουνιστής και αριστερός. Βοή στη μοίρα του! Ζ
ήτω που κάηκε. Ακόμα και για το πιο απλό πράγμα έπρεπε να βάλεις κάποιον που είχε τη δυνατότητα να παρέμβει και να τρίξει τα δόντια. Κάτι τέτοιο έκανε ο Ζορμπάς και γι’ αυτό και η αγάπη του κόσμου ήταν υπερβολική. Μπορεί να έκανε και κουμπαριές, αλλά ήταν κάτι συνηθισμένο εκείνο τον καιρό. Για σκεφτείτε ότι αν δεν εξασφάλιζες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων δεν μπορούσες να βγάλεις ούτε ναυτικό φυλλάδιο, ούτε να μπαρκάρεις… Και, τι, σε εποχές φτώχιας και δυστυχίας όταν οι άνθρωποι πιάνονταν από τα μαλλιά τους για να επιβιώσουν. Εκατοντάδες οι μαρτυρίες που τα επιβεβαιώνουν.
Να τι έγραφε το 1953 μια εφημερίδα: Σε αυτή τη γωνία της Αθήνας, στα γραφεία της οδού Ίωνος συντελείται καθημερινά κάτι που πρέπει να το δεις και να νιώσεις απόλυτα την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλεται από τον αεικίνητο αυτό άνθρωπο που δόθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία της Χίου. Λιγομίλητος αλλά θετικός, πρόσχαρος, δέχεται και εξυπηρετεί ένα πλήθος που παρελαύνει καθημερινά. Από τις 8:00 το πρωί μέχρι τις 11:00 με το τηλέφωνο στο χέρι διεκπεραιώνει υποθέσεις που κάποτε απαιτούσαν μήνες και μήνες. Όταν θα γράψεις για κάτι στο Ζορμπά την επομένη θα πάρεις απάντηση. Μετά τις 11:00 μέχρι τις 2:00 γυρίζει στα Υπουργεία και το απόγευμα και πάλι στο γραφείο στη διάθεση του κοινού.
Είναι φαινόμενο χωρίς υπερβολές η ακαταπόνητη δραστηριότητα που καλύπτει τον κύκλο των χιακών προβλημάτων. Ανεξάρτητα από πολιτικό προσανατολισμό ο κάθε Χιώτης τρέχει στην Ίωνος γιατί ξέρει πως θα βρει εκεί μέσα την ανεπιτήδευτη συμπαράσταση και την ειλικρινή διάθεση για κάθε εξυπηρέτηση. Χωρίς περιστροφές και τριμμένους ελιγμούς υπεκφυγής, απατηλά χαμόγελα και κούφιες υποσχέσεις.
Αυτά έγραφε ένας δημοσιογράφος το 1953…
