Μου τηλεφώνησε πρωί πρωί αγανακτισμένη γιατί είχε προηγηθεί ένα ακόμα βράδυ δύσκολο και ανεξέλεγκτο. Συγχωριανή μου, το σπίτι της οποίας είναι στην καρδιά του χωριού μας και υφίσταται τις συνέπειες της τρέλας κάποιων ανηλίκων και εφήβων. Από τις 10 και μετά και μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα μπροστά στην εκκλησία του Άι Στράτη και στο γειτονικό πάρκο Φατούρου γίνεται ένας «χαμός». Στο δρόμο να τρέχουν και να επανέρχονται του σκοτωμού και με βγαλμένες εξατμίσεις, να αράζουν στο παρκάκι και να χαλάνε τον κόσμο, η χάρη τους να φτάνει και στην πλατεία πίσω από τον Άγιο Στράτη. Με λίγα λόγια να μην αφήνουν τους περίοικους να ησυχάσουν.
Η κατάσταση κάθε βράδυ είναι δραματική με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην μπορούν να ησυχάσουν, να γείρουν στο προσκεφάλι τους να κοιμηθούν, να ηρεμήσουν, βρε αδελφέ, και να περάσουν μια ομαλή νύχτα. Κάποιοι περίοικοι βγαίνουν και με ευγενικό τρόπο τους παρακαλούν να σεβαστούν την ηλικία τους, αλλά οι «φερέλπιδες» νεαροί μας τι κάνουν; Όχι μόνο τους κοροϊδεύουν αλλά τους πετούν και μπουκαλάκια, κουτάκια ακόμα και κομμάτια… πίτσας. Σάμπως ακούν τις όποιες παρατηρήσεις και συμβουλές; Αυτοί έχουν τους δικούς τους κανόνες και τους γράφουν όλους εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Και βέβαια συνεχίζουν στο ίδιο μήκος κύματος. Όχι μόνο προκαλώντας φασαρία αλλά και Κύριος οίδε τι άλλο κάνουν πίσω από το κτήριο που υπάρχει στην πλατεία. Αφήστε πια τη φρασεολογία που χρησιμοποιούν αγόρια και κορίτσια, αλλά αυτό ας πάει στα αζήτητα.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και εν πάση περιπτώσει κάτι πρέπει να γίνει. Και ποια υπηρεσία είναι αρμόδια να επιληφθεί του θέματος; Μα ποια άλλη από την αστυνομία. Ακραίο, θα μου πείτε, αλλά τι άλλο μπορεί να γίνει; Είναι ένα ερώτημα. Από τη στιγμή που οι γονείς αδιαφορούν, άσχετα ότι οι κανακάρηδές τους απουσιάζουν από τα σπίτια τους από τα μεσάνυχτα μέχρι τα χαράματα, τι να πεις; Και δεν είναι μόνο η καρδιά των Θυμιανών, η ίδια φασαρία κυρίως με τα μηχανάκια γίνεται και στον παραλιακό του λιμανακιού της Αγίας Ερμιόνης. Πάει να γλαρώσει το μάτι σου και περνάει ο άλλος του σκοτωμού και αναρωτιέσαι αν ζει ή αν σκοτώθηκε.
Μεγάλη «πληγή» λοιπόν αυτές οι μεσονύχτιες «εκρήξεις» των νεαρών μας και γενική απαίτηση είναι να μπει, επιτέλους, μια τάξη!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Έφυγε από τη ζωή και ο Γιώργης Ζύμαρης στα 88 χρόνια του. Καλοσυνάτος, ευγενικός, πάντα χαρούμενος, ένας άνθρωπος με αστείρευτο κέφι. Υπηρέτησε στο φαρμακείο Σόδη από το οποίο και συνταξιοδοτήθηκε. Παράλληλα ήταν και ψάλτης και υπηρέτησε σε πολλές εκκλησίες. Θα έχουμε την ευκαιρία να τον ξαναθυμηθούμε την μεταπροσεχή Τρίτη όπως τον είχα απαθανατίσει για την εκπομπή Ανθρώπινες Διαδρομές το 1998.
