Τώρα που πέρασαν οι «φούριες» των απόκρεω έχουμε την υποχρέωση, για μία ακόμη φορά, να βγάλουμε το καπέλο σε κάποιους ανθρώπους που έδωσαν τη δική τους μάχη για την επιτυχία των εκδηλώσεων αυτών. Όπου κι αν βρίσκονται. Από τα Καρδάμυλα μέχρι τα Μεστά, από την Ελάτα μέχρι τους Ολύμπους, από τον Άγιο Γιώργη μέχρι το Λιθί, στο Νεοχώρι, στα Θυμιανά και όπου αλλού είχαμε παρόμοιες εκδηλώσεις.
Άφησα επίτηδες τα Θυμιανά τελευταία γιατί η Μόστρα τους, όπως κάθε χρόνο, θέλει και μία εξειδικευμένη προετοιμασία. Μια προετοιμασία που ξεκινά κάνα δυο μήνες πριν και στηρίζεται στο μεράκι, στον πόθο και στο πάθος κάποιων αμετανόητα ρομαντικών που δεν το βάζουν κάτω. Πριν από λίγα χρόνια αναρωτιόμουν ποια θα είναι η συνέχεια καθώς οι παλιοί (Μανώλης, Σάκης, Κώστας και άλλοι) που έκαναν την προετοιμασία και λόγω ηλικίας είχαν αρχίσει να κουράζονται. Ευτυχώς όμως υπήρξαν άξιοι αντικαταστάτες τους νέα παιδιά που ανέλαβαν δράση.
Βλέπετε, δεν είναι μόνο το παραδοσιακό έθιμο της Μόστρας, που είναι σχετικά εύκολο στην εκτέλεσή του. Είναι και τα άρματα που πρέπει να ετοιμαστούν, πολλές φορές με υποτυπώδη μέσα, είναι και τα παιδιά που πρέπει να «ντυθούν» και μάλιστα με διαφορετικές κάθε φορά στολές, ώστε όλη η εκδήλωση να είναι πιο φαντασμαγορική. Οργασμός δουλειάς εθελοντικής, τόσο στην αποθήκη προετοιμασίας των αρμάτων, όσο και στα γραφεία του συλλόγου από κυρίες.
Τώρα πια βιώνω από λίγο πιο μακριά όλη αυτή την προεργασία και προετοιμασία. Μεγάλωσα και τα προβλήματα δεν είναι λίγα. Όμως είναι ίδιος ο αγώνας και η αγωνία αυτών των ανθρώπων και πραγματικά τους θαυμάζω γιατί δουλεύουν στην αφάνεια. Και, να σκεφτείτε, όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, δεν περιμένουν καμία αναγνώριση, κανένα εύσημο κανένα παράσημο. Με προεξάρχοντα τον Μ.Ε.Ο.Θ., την πρόεδρο και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του, αλλά και όλους τους υπόλοιπους εθελοντές που «φτύνουν αίμα» κάθε χρόνο για να παρουσιάσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ώρες πολλές από τον ελεύθερο χρόνο τους στην υπηρεσία της πολιτιστικής δραστηριότητας.
Τους αξίζει ένας δημόσιος έπαινος και ένα μεγάλο μπράβο για την υπομονή την αντοχή και την προσήλωσή τους στη συνέχιση της παράδοσης.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
