Τι θυμήθηκα προχτές που ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου; Ότι κάποια χρόνια πριν, όχι και τόσο μακρινά όμως, αυτή η Ημέρα γιορταζόταν με λαμπρότητα στο νησί. Και μάλιστα με εντυπωσιακές εκδηλώσεις. Με πνευματικό περιεχόμενο που άγγιζε τα μικρά παιδιά και δημιουργούσε τις βάσεις για περαιτέρω αγάπη για το βιβλίο. Με λίγα λόγια ό,τι καλύτερο για τους τωρινούς και μελλοντικούς αναγνώστες…
Και τι άλλο θυμήθηκα; Ότι πρωτοπόρος και πρωταγωνιστής σε αυτή την προσπάθεια ήταν ο Όμιλος Επιμόρφωσης Γονέων με έδρα τον Βροντάδο. Ένας Όμιλος που έγραψε ιστορία όχι μόνο στο παιδικό βιβλίο, αλλά και σε πολλά άλλα πνευματικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος θέματα και μακαρίζαμε τη Χίο που είχε έναν τέτοιο δραστήριο Όμιλο. Μάλιστα εξέδιδε και ένα μηνιαίο εφημεριδάκι μεγάλου ενδιαφέροντος, ειδικά για γονείς, και έτσι δικαιολογούσε και τον επιμορφωτικό χαρακτήρα του.
Και ποιοι ηγούνταν σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια; Δύο δάσκαλοι. Ο ένας εκ Μυτιλήνης ορμώμενος και η άλλη εκ Βροντάδου, οι οποίοι όμως συνεπικουρούνταν από άξιους συνεργάτες στο διοικητικό συμβούλιο. Συνεργάτες που είχαν μπολιαστεί και εκείνοι με το πνευματικό και πολιτιστικό στοιχείο και ακούραστα πρόσφεραν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Δημήτρης Κυριαζής και Έφη Τσιροπινά οι επικεφαλής που τα έδωσαν όλα στην κυριολεξία για την απόλυτη επιτυχία του εγχειρήματος. Δύο δάσκαλοι με όραμα και φαντασία που ξεκίνησαν την προσπάθειά τους με περισσή αγάπη για το παιδί και σκέφτηκαν να πάνε ό,τι έχει σχέση με τη γνώση πολύ παρακάτω με τα μέχρι τότε δεδομένα. Τους εκτιμούσα και τους θαύμαζα και σε κάθε ευκαιρία επαινούσα τις πρωτοβουλίες τους. Και ήταν τόσες πολλές. Εκθέσεις βιβλίων, πρόσκληση συγγραφέων, εκδηλώσεις με τη συμμετοχή σπουδαίων καλλιτεχνών από την πρωτεύουσα. Μαζί τους και ο αείμνηστος Ματθαίος Μουντές που τους αγαπούσε πολύ και όχι μόνο συμμετείχε αλλά φρόντιζε και για την ποιότητα.
Τότε συμμετείχα κι εγώ σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις, ως παρατηρητής, γιατί από την πρώτη είχα αντιληφθεί την σπουδαία αποστολή τους. Και ο κόσμος ανταποκρινόταν και επισκεπτόταν τις εκθέσεις και γέμιζε ασφυκτικά το Ομήρειο και την ΠΕΚΕΒ. Είχε εκτιμηθεί απόλυτα το έργο που επιτελούσε ο Όμιλος.
Δυστυχώς από τότε που αποστρατεύτηκαν από τα σχολεία τους ο Δημήτρης (και λόγοι υγείας) και η Έφη, ατόνησε και ο Όμιλος και παρέδωσε το πνεύμα του. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια και έτσι έχουμε ένα κενό στον τομέα αυτόν. Όμως ο Όμιλος Επιμόρφωσης Γονέων έγραψε τη δική του ιστορία στα πνευματικά κατάστιχα της Χίου. Και έστω και εκ των υστέρων θέλω να απευθύνω τόσο στον Δημήτρη όσο και στην Έφη και στους υπόλοιπους ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όχι δικό μου αλλά όλων όσοι μεγάλωσαν με τον Όμιλο και έδρεψαν τους καρπούς εκείνης της εξαιρετικής προσπάθειας.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
