Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν έκπληξη όταν έλαβα μήνυμα στο κινητό μου από τη φιλόλογο κα Κυριακή Βαγιάνου του 1ου Γυμνασίου, με το οποίο μου έλεγε ότι θα μεταφερθούν θεατρικά, αποσπάσματα από τους «Πρόσφυγες της Κατοχής» από μαθητές του σχολείου της. Έκπληξη και χαρά γιατί μια καθηγήτρια εκτίμησε το ιστορικό υπόβαθρο του βιβλίου και ήθελε να το «μεταδώσει» στα παιδιά της. Την Κυριακή δεν την γνώριζα προσωπικά αλλά παρακολουθούσα τις πολιτιστικές δραστηριότητές της που ήταν αξιοθαύμαστες και η προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο μεγάλη. Μαζί της και η Σταματία Γεωργούλη, μια ακόμα καθηγήτρια, την οποία ήξερα από τη συγχωριανή συγχωρεμένη μαμά της (Ευτυχούλα Τάκου). Και η οποία έχει κι αυτή τις ίδιες ανησυχίες.
Έτσι Παρασκευή πρωί βρέθηκα να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια του ιστορικού Γυμνασίου Αρρένων με συγκίνηση, καθώς σ΄αυτό φοίτησα κι εγώ καμιά 60αριά χρόνια πριν. Δεν μπαίναμε όμως από την κεντρική πύλη, αν θυμάμαι καλά, αλλά από την πισινή. Θυμήθηκα όμως την αγωνία και το άγχος που είχαμε περάσει στην βοτσαλωτή αυλή, όταν 12άρηδες περιμέναμε να δώσουμε εξετάσεις για να μπούμε στο Γυμνάσιο. Με ένα βοηθητικό βιβλιαράκι στα χέρια «Από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο». Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε ως προς την εσωτερική διαρρύθμιση και άντε να μην θυμηθείς τις τάξεις που πέρασες τα καλύτερα (;) χρόνια της ζωής σου...
Πρώτη εντύπωσή μου, μπαίνοντας στο γραφείο της γυμνασιάρχη, τα χαμογελαστά πρόσωπα της ίδιας της κας Κατερίνας Σκόκου αλλά και των καθηγητριών που μπαινόβγαιναν. Και τι ωραία οι δάσκαλοί σου να είναι με το χαμόγελο στα χείλη σε αντίθεση με τους δικούς μας τότε που ήταν αυστηροί, απόμακροι και βλοσυροί, κάποιοι από αυτούς.
Το κουδούνι χτύπησε και μπήκαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων που ήταν κατάμεστη από μαθητές αλλά και γονείς και γιαγιάδες και παππούδες. Και ενώ άλλη φορά θα με ενοχλούσε, δεν ξέρετε πόσο χάρηκα τη… βαβούρα που έκαναν οι μαθητές πριν την έναρξη της εκδήλωσης. Μιας εκδήλωσης που ήταν αφιερωμένη στην 28η Οκτωβρίου και στη γιορτή της σημαίας και συνδυάστηκε με μια πολύ δύσκολη πτυχή της Γερμανικής Κατοχής, το προσφυγικό κύμα προς τη Μέση Ανατολή.
Πολλοί οι μαθητές - πρωταγωνιστές και μάλιστα κάποιοι από αυτούς με ρούχα της εποχής εκείνης. Με τις βαλίτσες και τους μπόγους της προσφυγιάς στα χέρια. Παρούσα και η χορωδία με την κα Ιωάννα Κουρούση, με τραγούδια της προσφυγιάς. Η επιτυχία ήταν στην σκηνοθετική επιμέλεια της Κυριακής Βαγιάνου με τη συνδρομή και της Σταματίας Γεωργούλη, αλλά και στην επιλογή των κειμένων, στο διάβασμα των οποίων εναλλάσσονταν οι πρωταγωνιστές δίνοντας μια σφαιρική εικόνα της εποχής εκείνης. Ένα ιδιότυπο «πινγκ πονγκ» με αμείωτο το ενδιαφέρον.
Είπα κι εγώ δυο λόγια και αναρωτήθηκα γιατί δεν διδάσκεται στα σχολεία μας και η τοπική ιστορία αν και κατά καιρούς, όπως μου είπαν, με αφορμή κάποιες τέτοιες εκδηλώσεις γίνεται μια αναφορά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ. 1: Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απονομή των αριστείων στους μαθητές με τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα από τους υπόλοιπους.
Υ.Γ. 2: Συμμετείχαν οι μαθητές και μαθήτριες του Γ2 τμήματος του 1ου Γυμνασίου και η κα Ιωάννα Κουρούση, η μουσικός του σχολείου, με την χορωδία της, 40 μαθητές/τριες.
