Και ο πόλεμος συνεχίζεται. Μπήκαμε στην τέταρτη εβδομάδα, έτσι; Σχεδόν ένας μήνας με όλα αυτά τα αποτρόπαια που βιώνουμε μέσα από τις τηλεοράσεις μας. Σφίγγεται το στομάχι σου, η καρδιά σου, το θυμικό σου ξεπερνάει τα όρια.
Και ενώ συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις, εκεί που αχνοφαίνεται ένα φως στην άκρη του τούνελ, εκεί εξαφανίζεται και φτου κι από την αρχή. Καταστάσεις που παρότι τις βιώνουμε από τη θαλπωρή του σπιτιού μας, μας έχουν κουράσει καθώς έχει επιβαρυνθεί πολύ ο συναισθηματικός κόσμος μας. Έστω και αν δεν το ζεις δεν είναι εύκολο και απλό να γίνεσαι μάρτυρας τόσης και τέτοιας δυστυχίας. Ξεφεύγει ακόμα και από τα όποια παράλογα όρια, αν υπάρχουν τέτοια. Ξανά λοιπόν και την προηγούμενη εβδομάδα στο ίδιο αποτρόπαιο και φονικό έργο θεατές… Έλεος!
Όλοι μιλούν για συμβιβασμό αλλά τέτοιος δεν πετυχαίνεται παρά τις ελπίδες που εκφράζονται και στην επόμενη κίνηση διαψεύδονται στην πράξη. Στα μέτωπα του πολέμου έχουμε καταιγιστικές εξελίξεις και τα ιστορικά γεγονότα παρελαύνουν στην καθημερινότητά μας.
Ανυποχώρητες και οι δύο πλευρές προκαλούν και προκαλούνται, άκρη δεν βρίσκεται και ο πόλεμος συνεχίζεται με νεκρούς, με βομβαρδισμούς, με κατάρρευση κτηρίων, με χιλιάδες ανθρώπους να έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Με πολλές συνέπειες και με ένα μέλλον άγνωστο. Τα όποια όνειρα όλων αυτών των ανθρώπων γκρεμίστηκαν και η αβεβαιότητα είναι η μόνιμη σύντροφός τους. Και πώς να αντιμετωπίσουν τόσο δύσκολες καταστάσεις…
Πάντως όπως σε όλους τους πολέμους, έτσι και σε αυτόν περισσεύουν και τα λεγόμενα fake news (ψεύτικα νέα). Βέβαια οι εικόνες είναι αδιάψευστοι μάρτυρες για τα τεκταινόμενα, όμως όσον αφορά το λόγο και τις ανταποκρίσεις υπάρχει ενδεχόμενο να είναι υπερβολικές.
Έτσι συνεχίζουμε να είμαστε μάρτυρες στο ίδιο έργο θεατές.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
