Σε ποιον δεν αρέσει η κρίση κάποιου τρίτου, όταν μάλιστα είναι και ιδιαίτερα επαινετική; Έχω την εντύπωση σε κανέναν. Και οφείλω να ομολογήσω ότι με κολάκεψε η αναφορά του αγαπητού μου Μπάμπη Σαχτούρη για τα γραφτά μου. Την παραθέτω ευχαριστώντας τον θερμά:
«Όλοι το ξέρουν, δεν χρειάζεται να το πω κι εγώ, πως τα γραφτά του Δημήτρη Φρεζούλη, διαβάζονται από το σύνολο των αναγνωστών, ανεξάρτητα από ηλικία, ιδεολογική διαφορά και οικονομική κλιμάκωση, μιας και διαθέτουν τα βασικά στοιχεία, που οφείλει να έχει κάθε δημοσιοποιούμενο κείμενο.
Αλήθεια, σαφήνεια, ευστοχία, πληροφόρηση, κριτική, στρωτή γλώσσα, σωστά Ελληνικά, θαρραλέα άποψη, απουσία φανατισμού, τουτέστιν αποδεδειγμένη και πανθομολογούμενη εγκυρότητα.
Αυτός είναι και ο λόγος που, τόσο οι τόμοι με τα χρονογραφήματά του, όσο και τα θεματικά του βιβλία (όπως το σχετικό με τον κινηματογράφο και τα πρόσωπα που σημάδεψαν, με τον τρόπο του το καθένα, τη ζωή και την ιστορία της Χίου), δεν υπάρχουν ως απλά κι ευχάριστα αναγνώσματα, αλλά αποτελούν διαχρονικά εργαλεία ενημέρωσης, πληροφόρησης και διδαχής, για τούτο και τοποθετούνται στα πιο χρηστικά ράφια των βιβλιοθηκών μας.
Το τελευταίο του βιβλίο ωστόσο, με τον τίτλο «ΒΑΡΒΑΣΙΑΚΟΣ –Το ζηλευτό ταξίδι», είπα να μην το διαβάσω, ως θεματικά ευρισκόμενο εκτός των ενδιαφερόντων μου μιας και, από δεκαετίες τώρα, σταμάτησα ν’ ασχολούμαι με τις ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις, που ισχυρίζονται (ψευδώς κατά τη γνώμη μου) ότι είναι αθλητισμός.
Είπα…, αλλά ξείπα.
Διότι Δημήτρης είναι αυτός, τίποτα δικό του δεν έχω αφήσει αδιάβαστο, διαμαντάκια έβρισκα πάντα μέσα στις λέξεις του και άρχισα να ξεφυλλίζω και το τελευταίο του πόνημα.
Τρόπος του λέγειν «ξεφυλλίζω», αφού το ρούφηξα, από την αρχή ως το τέλος.
Διαπίστωσα ότι ενδιαφέρει ακόμα κι εμένα –πόσω μάλλον τους ποδοσφαιρόφιλους– και λέω, με την πρώτη ευκαιρία να δω και το συνοδευτικό DVD.Δεν γίνεται να μην σημειώσω ακόμα την άψογη δουλειά, που έχουν κάνει, όπως το συνηθίζουν άλλωστε, οι εκδόσεις «Άλφα Πι». Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Θα φανεί χρήσιμο σε κάθε χιώτικη βιβλιοθήκη».
