Έβλεπα πρόσφατα το τηλεοπτικό ρεπορτάζ του Γιάννη Τζούμα και του Κώστα Αναγνώστου στην Παλιά Ποταμιά και θυμήθηκα ότι έμεινα με ανοικτό το στόμα στην πρώτη επίσκεψή μου στο χωριό αυτό πριν πολλά χρόνια. Αμφιθεατρικά απλωμένο αλλά εγκαταλειμμένο από το ‘60, με σπιτάκια που αποπνέουν μια ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία άσχετα ότι δεν έχουν πορτοπαράθυρα τα περισσότερα. Είναι μια εικόνα περίεργη αλλά και μοναδική από αισθητικής άποψης που σε παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ένα σκηνικό χωριού ασυνήθιστο και γι' αυτό το λόγο και συγκινητικό καθώς σου θυμίζει τα παλιά. Και το Δημοτικό Σχολείο με την παραπονεμένη πινακίδα της εγκατάλειψης σε φορτίζει συναισθηματικά.
Το 2006 πήγα στο χωριό για να το εντάξω στην εκπομπή Ανθρώπινες Διαδρομές και μου είχε διηγηθεί την ιστορία του ο δάσκαλος Δημήτριος Πουλής.
Στο πρόσφατο ρεπορτάζ της «Αλήθεια TV» ο Γιάννης μίλησε με κατοίκους για το παρελθόν, αλλά προσωπικά εκεί που στάθηκα ήταν στο παρόν. Το παρελθόν είναι παρελθόν και θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το παρόν και το μέλλον, όσον αφορά τέτοιου είδους θέματα.
Και έμεινα, που λέτε, στο σπινθηροβόλο βλέμμα και στη χαρά που απέπνεαν δύο από τους πρωτεργάτες της «εξέλιξης» του χωριού. Διαπίστωσα στα μάτια και στα λόγια τους μια λατρευτική αγάπη για την Παλιά Ποταμιά που μεταφράζεται σε όλα όσα μπορούν να γίνουν μελλοντικά. Έτσι ώστε το χωριό να ξαναγίνει επισκέψιμο, να ζωντανέψει, να μην κείτεται παραπονεμένο στην πλαγιά του βουνού.
Βέβαια κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν είναι. Χρειάζεται κρατική μέριμνα, πολλή εθελοντική δουλειά, όρεξη και διάθεση περισσότερων, ανεξάρτητα αν κατάγονται από την Παλιά Ποταμιά ή όχι. Με λίγα λόγια μεγαλύτερο ενδιαφέρον που θα δώσει πνοή στο χωριό.
Πολύ μου άρεσαν τα όνειρα του Βασίλη και του Μιχάλη Πούπαλου που έχουν βαλθεί να καθαρίσουν το χωριό, να το κάνουν ευκολότερα προσβάσιμο, να τα δώσουν όλα προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Και θα το πετύχουν. Το είδα γραμμένο στα μάτια και στα χείλη τους!
Ήδη ο Νίκος Αγραφιώτης, με την Αργυρώ του, ετοιμάζει ένα παραδοσιακό καφενείο στην Παλιά Ποταμιά που θα υποδέχεται και θα φιλοξενεί τους επισκέπτες. Ο Αγραφιώτης, με μεγάλη αγάπη για τα βορειόχωρα, δεν σκέφτηκε το ενδεχόμενο ρίσκο. Προχωρά με διάθεση και να ελπίσουμε και να ευχηθούμε να έχει καλή επιτυχία. Και είναι άξιος συγχαρητηρίων.
Δεν ξεχνάμε, λοιπόν, τα βορειόχωρα. Δεν ξεχνάμε την Παλιά Ποταμιά που και με τη δική μας παρουσία μπορεί να ξαναζωντανέψει. Μακάρι!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
