Όταν ήμουν μικρός, τον φοβόμουν τον Άγιο Συμεών! Θέλεις ένα κόκκινο σημάδι που είχε στο πόδι μια γειτονοπούλα μου, η Λευτερία Λασπάκη και που έλεγαν ότι "η μάνα της έφαγε σάλτσα του Αγίου Συμεών, ενώ ήταν έγκυος!" (Θα μου πείτε, ότι εκείνη την εποχή, τη δεκαετία του 50 όλοι σάλτσα στο ψωμί τρώγαμε, όσοι είχαμε!)
Μια άλλη κυρία, εύσωμη που έμενε στο λιλαδωτό του Αγίου Μπάτη, που καταλήγει στα Ταμπάκικα, με διπλό σβέρκο, κόκκινο με πτυχές, και αυτή από σάλτσα! (ένα ολόκληρο κουτί τοματοπελτέ και χωρίς ψωμί! Αργότερα έμαθα ότι αυτό που είχε, λέγονταν ελεφαντίαση ή κάπως έτσι και δεν έφταιγε ο Άγιος Συμεών.)
Ένας καμπούρης - πριν γίνει - είχε σκύψει ανήμερα του Αγίου Συμεών, στο πηγάδι του Αγίου Σιδέρου, ανέσυρε μία σίκλα νερό και καμπούριασε! Άλλος έβηχε και έγινε φθισηκός! Ότι ατέλειες υπήρχαν σε ανθρώπους, όλα τα έριχναν στον Άγιο Συμεών! Ότι σημάδι είχε κάποιος, "τον σημάδεψε ο Άγιος Συμεών" έλεγαν! (και ας γράφεται το σημάδι με ήτα και το Συμεών με ύψιλον). Ήταν ο τρόμος και ο φόβος του Συνοικισμού. Μήτε να... κλάσεις δεν μπορούσες στις 3 του Φλεβάρη, γιατί ένας που τόλμησε, έκλ@νε συνέχεια όλο το χρόνο, πήρε το τσούκλι κλανι@ρης και για να παντρευτεί πήγε στην Αθήνα να βρεί γυναίκα!
Πέρασαν τα χρόνια, φύγαμε από το συνοικισμό, έφυγε και ο φόβος προς τον Άγιο.
Ένα Φλεβαριάτικο πρωϊνό κατά τις 6 χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει η γυναίκα μου. Κατάλαβα πως ήταν η πεθερά μου και της έλεγε να προσέξει, επειδή ήταν έγκυος και ξημέρωσε του Αγίου Συμεών.
Τώρα μου το λες ρε μάνα; της λέει η γυναίκα μου. Έπρεπε να μας πάρεις στις 4!
Η πεθερά μου είπε ότι θα πάει στον Άγιο Συμεών να ανάψει ένα κεράκι και να προσευχηθεί να μας συγχωρέσει.
Το γεγονός ξεχάστηκε, μέχρι που πέρασαν τρείς μήνες και γεννήθηκε ή Πόπη μου. Ένα υγειέστατο κοριτσάκι. Ίσα που διακρίνονταν ένα μικρό εξανθηματάκι στο μέτωπο του. Ο κύριος Αργυρούδης είπε πως είναι υγειέστατο, το άπειροελάχιστο σημαδάκι που του έδειξα, είπε δεν είναι τίποτα και φύγαμε μετά τρεις μέρες για το σπίτι, να... σαραντίσουμε !
Πέρασαν 10 μέρες και το σημαδάκι στο κούτελο της κόρης μου μεγάλωσε, κοκκίνησε και έγινε ένα στρογγυλό κόκκινο σημάδι σαν αυτό που έχουν οι Ινδές. Η γυναίκα μου και η πεθερά μου να πάνε να σκάσουν. Και να παρακαλάνε τον Άγιο Συμεών να την γειάνει! Και να μου λέει η γυναίκα μου ότι φταίω κι εγώ! Εγώ να τις καθησυχάζω λέγοντας πως δεν υπάρχουν κακοί Άγιοι που θα τιμωρούσαν ένα βρέφος επειδή ο μπαμπάς του έκανε μια "κακή" πράξη. Και έπειτα ο συγκεκριμένος Άγιος λένε ότι προστατεύει τις έγκυες και τα έμβρυα!
Πώς, κάνοντάς τα Ινδές; Κι επειδή τότε δεν είχαμε Smartphone και μέσετζερ να στείλουμε φωτογραφία στον γυναικολόγο, πήραμε μισοσαράντιση από την... φουρνάρισα κα Γιαγκουδάκη (έμενα Ευρετή τότε) έβαλα το παιδάκι στο μπε μπε, και με τη γυναίκα μου λεχόνα μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε στον Αργυρούδη, ο οποίος μας είπε ότι είναι αιματοαγγείωμα και θα απορροφηθεί σε ένα μήνα. Πράγμα που έγινε!
Οπότε διαβάζοντας αυτό που μου συνέβει να θυμόσαστε πάντα ότι δεν έχει κακούς ή αναμικιόριδες αγίους. Όλοι οι Άγιοι είναι καλοί, έστω κι αν ξεχάσατε κάποιο τάμα, ή ρίξατε δύο καντήλια παραπάνω μέσα στα νεύρα σας!
Σε όλους τους Σίμους και τις Σίμαινες ή Ασσιμίνες εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!!!
...Και μια ερώτηση προς τους Σίμους. Ρε παιδιά, μέχρι το δημοτικό, τότε, όλοι γραφόσαστε με "υ" (ύψιλον). Από πότε προέκυψε και σας είδα όλους με "ι" (ιότα); Η καθιέρωση της δημοτικής; (Έχασα επεισόδια με τις σάλτσες που έτρωγα!)
