Ο δρ. Φιλολογίας Γιώργος Ζερβούδης έχει γράψει ιστορία και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ως καθηγητής ήταν από τους καινούργιους της δεκαετίας του ’60 που η παρουσία του στη σχολική έδρα έφερε μια ανανέωση στη διδασκαλία με την προσωπική του παρουσία. Ήταν η εποχή που άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για τους καθηγητές παλιάς κοπής με την αυστηρότητα και τη βλοσυρότητα που διέκρινε τους περισσότερους και οι νέοι έφερναν έναν καινούργιο αναζωογονητικό άνεμο στα σχολεία. Γι' αυτό και η αγάπη μεταξύ μαθητών και καθηγητών ήταν αμφίδρομη. Και παρόλο ότι πέρασαν τα χρόνια εκείνες οι μνήμες των σχολικών χρόνων μας είναι ζωντανές.
Ο Γιώργος Ζερβούδης δεν είναι σημερινός στα χιακά γράμματα. Απλά η ταπεινότητα και η μετριοφροσύνη του τον κρατούν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Και θα έλεγα ότι δεν έχουμε πολλούς σαν τον συνταξιούχο καθηγητή οι οποίοι με αθόρυβο τρόπο συμβάλλουν στο να διατηρηθεί η ιστορία της Χίου στον αιώνα τον άπαντα.
Πρώτο βιβλίο του «Η αρχαία πόλις Χίος», ίσως από τα μοναδικά που εντρυφά με τεκμηρίωση και σχολαστικότητα στα παλιά χρόνια. Είναι ένα βιβλίο που με «σημάδεψε» καθώς η ιστορική καταγραφή με εντυπωσίασε. Δεύτερο «Χίος από τις Χώρες και την πόλη στα χωριά» αποτέλεσμα μια ενδελεχούς έρευνας που ξεκινά από τις απέναντι ακτές και φτάνει στο νησί μας.
Μυθιστορηματική ιχνηλασία
Πρόσφατα μας χάρισε ένα ακόμα πόνημα που αποτελεί μια μυθιστορηματική περιγραφή των γεγονότων που μεσολάβησαν από τη δεκαετία του ‘40 μέχρι εκείνης του ‘60. Μια μυθιστορηματική ιχνηλασία, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, στα μέσα του 20ού αιώνα. Ο τίτλος της «Γη Μήτηρ» που παραπέμπει κυριολεκτικά στην αγάπη για τον τόπο και τους κατοίκους του. Διαβάζοντάς το από την αρχή μέχρι το τέλος θα το χαρακτήριζα μια ευχάριστη έκπληξη από τον αγαπητό καθηγητή που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους από την εποχή της Κατοχής, του εμφυλίου, της ταραγμένης δεκαετίας του ‘50, της επαναστατικής ορμής των νέων φοιτητών με την ονομασία «Άθλιοι». Και είναι τόσο παραστατικά όλα τα γεγονότα που παρελαύνουν μέσα από τις γραμμές του βιβλίου και που δίνονται με μια γλαφυρή περιγραφή που σε καθηλώνει. Ίσως επειδή ο αγαπητός καθηγητής κάποια από αυτά τα περιστατικά τα είχε βιώσει. Και για όλους όσοι έχουν μια σχετική ηλικία θα τους θυμίσουν αξέχαστες αλήστου μνήμης στιγμές που γράφτηκαν στην ιστορία. Με λεπτομέρειες που παρατίθενται με εύπεπτο τρόπο και σε καθηλώνουν και σε υποχρεώνουν να συνεχίζεις την περιήγηση χωρίς σταματημό.
Πρόκειται για την ιστορία μιας χιώτικης οικογένειας από τα νοτιόχωρα που βιώνει στο πετσί της τη γερμανική κατοχή σε συνδυασμό με το κέντημα των σχίνων αλλά και την αγάπη για την ελευθερία. Με έναν πιτσιρικά από τον οποίο όλοι περιμένουν πολλά και στο τέλος δεν τους διαψεύδει. Όμως υπάρχουν και οι απρόβλεπτες στιγμές που καταλήγουν σε έναν εκδικητικό φόνο, αλλά και στο θάνατο μιας κοπέλας που προκαλούν ένα είδος βεντέτας χωρίς όμως εκδικητική βία. Είναι συναρπαστική η διήγηση του Ζερβούδη για τα φοιτητικά χρόνια του Φίλου στην Αθήνα με κινηματογραφική περιγραφή αλλά και την επιτυχία και την καθιέρωσή του. Η επιστροφή στη Χίο τυχαίνει ενθουσιώδους υποδοχής με εξομολογήσεις της γιαγιάς με τις μικρασιατικές μνήμες αλλά και τη λύτρωση μέσα από ένα χορό που περιμένουν όλοι για να «σβήσει» το παλιό έγκλημα.
Τρυφερότητα, συναίσθημα, αγάπη, φιλία, συγκίνηση, συγχώρεση, νοσταλγία και τόσα άλλα σηματοδοτούν τη «Γη Μήτηρ» του Γιώργου Ζερβούδη. Φροντίστε να το εξασφαλίσετε και θα με θυμηθείτε.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
