Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για μετανάστες, παράνομους μετανάστες, λαθρομετανάστες και λαθρομετανάστευση.
Μην ανησυχείτε! Δεν θα ασχοληθώ με το μεταναστευτικό, γιατί πιστεύω πως δεν είμαι ο καταλληλότερος για να προτείνω λύση σ’ αυτό το μεγάλο και σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα. Θα πω μόνο λίγες σκέψεις, χωρίς να προτείνω λύσεις, καθ’ ότι το πρόβλημα εκτός του ότι είναι μεγάλο και σύνθετο, αυτοί που το δημιούργησαν είναι υπεύθυνοι και ισχυροί∙ γιατί στηρίζουν την εξουσία τους πάνω στους ανίσχυρους…Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον τους επί του προκειμένου, είναι καθ’ όλα υποκριτικό. Όπως υποκριτικό και ψεύτικο θεωρώ πως είναι το ενδιαφέρον όσων στηρίζονται σε οποιαδήποτε λεκτική μεταβολή του όρου που θα χαρακτηρίσει αυτούς τους απόκληρους & αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Να υπενθυμίσω μόνο, πως στις αρχές του περασμένου αιώνα και ιδιαίτερα από το 1910 και μετά, πολλοί από τους Έλληνες γενικότερα αλλά και τους νησιώτες μας ειδικότερα, έφευγαν από τον τόπο τους και «έβγαιναν λαθραίοι» στην Αμερική την Αυστραλία κ.α. Επιπροσθέτως να αναφέρουμε ότι, η αιμορραγία αυτή συνεχίστηκε ακόμα μέχρι και τη δεκαετία του ’70 με το πρόσχημα ή όχι της νόμιμης μετανάστευσης. Γίνεται φανερό, πως η μετανάστευση του είδους αυτού και όχι μόνο, δεν έγινε ποτέ για λόγους…αναψυχής και ξεκούρασης. Γιατί αν γινόταν έτσι, θα τους ονομάζαμε όχι λαθρομετανάστες ή έστω παράτυπους μετανάστες, αλλά επισκέπτες και περιηγητές χάριν αναψυχής.
Και επειδή είναι λογικό ο καθένας να μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του με οποιονδήποτε τρόπο αντιλαμβάνεται την ουσία των λεγομένων του, θεωρώ, πως για να γίνουν πιστευτά τα όσα λέει, αυτά δεν θα πρέπει να βασίζονται μόνο στην καλλιέπεια των λέξεων (έστω και πολιτικά φορτισμένων) που χρησιμοποιεί αλλά πρωτίστως στο περιεχόμενό τους. Επί του προκειμένου εκτιμώ, πως η διαφορά δεν πρέπει να περιορίζεται σε λόγους γλωσσικής αισθητικής, ούτε και να εγκλωβίζεται στην καθ’ όλα θεμιτή αισθητική αξία, αλλά οπωσδήποτε να συνδυάζει την ουσία και το αποτέλεσμα*.
Όσο για την άποψη κάποιων (προοδευτικών;) ότι δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες παρά μόνο λαθραία τσιγάρα, προσωπικά τουλάχιστον αλλά και ευθέως μπορώ να πώ∙ δυστυχώς υπάρχουν και τα δύο…
Αν και γνωρίζω τη βαρύτητα που εμπεριέχει κάθε λέξη, εν τούτοις θα προσπαθήσω και μέσα από τη γλωσσική λογική να φωτίσω την… απρέπεια αυτή**.
Η λέξη «λαθρομετανάστης» είναι σύνθετη (τρισύνθετη)∙ άρα: λάθρο(ς)-μετά-νάστης δηλ. συντίθεται από τρεις λέξεις. από το δοτικοφανές επίρ. εκ του αχρήστου επιθ. λάθρος, τούτο δε εκ του λανθάνω∙ την κύρια πρόθεση μετά και νάστης εκ του ναίω το οποίο ως αμετάβ. σημαίνει κατοικώ, διατρίβω, διαμένω (βλ. Ιλ. Ι 648, Π 59) ως ει τιν’ ατίμητον μετανάστην δηλ. ως να ήμουν κάποιος ατίμητος μετανάστης.
Αλλά και ως μεταβ. οικίζω, ιδρύω (βλ. Οδ. δ 174) και κε οι Άργει νάσσα πόλιν και δώματ’ έτευξα = τότε στο Άργος πόλη θα οίκιζα και δώματα θα έφτιαχνα.
Είναι αποδεδειγμένο από την αρχαιότητα, ότι είχε σχέση με το «λάθρα», εθεωρείτο λάθος και γι’ αυτό βλαπτικό. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει σχέση (τουλάχιστον για μένα) με το με το λάθε βιώσας του Επίκουρου. Καθότι θεωρώ ότι, το λαλείν παρρησία πρέπει να είναι προτέρημα του ανθρώπου για τον λόγο ότι, σήμερα δεν μπορεί κανείς να ζει ήρεμα και ήσυχα ως λαθραίος ή στρουθοκαμηλίζων. Γιατί, μπορεί στο ελληνικό λεξιλόγιο να μην υπήρχε αυτούσια η λέξη «λαθρομετανάστης», υπήρχαν όμως οι λαθραιόδηκτοι οι οποίοι δάγκαναν κρυφά, όπως οι σημερινοί λαθροφαγείς και λαθροφονευτές που ενδιαφέρονται επί του προκειμένου, πώς θα στείλουν στη λήθη τα λάθη τους ή και τα ανομήματά τους, ζώντας μια ζωή ψεύδους και υποκρισίας με εσκεμμένη και επομένως παραπλανητική αναφορά στα «ανθρώπινα δικαιώματα», με στόχο να δικαιολογήσουν ή και να νομιμοποιήσουν τις επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχων κρατών. Ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να καλύπτουν την ουσία του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την έλλειψη γενικότερης πολιτικής η οποία θα δώσει το αληθινό νόημα σε κάθε λέξη. Θεωρώ δεδομένο και παγκοίνως γνωστό πως, πίσω από τη λαθρομετανάστευση βρίσκεται η εξουσία του κεφαλαίου και της ισχύος η οποία (εξουσία) επινόησε τα δικαιώματα, που δεν οφείλονται στη χειραφέτηση του ανθρώπου αλλά είναι προϊόντα της λογικής του (κεφαλαίου) και όχι φυσικών και οικουμενικών αξιών. Ουσιαστικά τα δικαιώματα σήμερα αποτελούν μια ακόμα «παροχή της πολιτείας», χωρίς να χαρακτηρίζονται φυσικά και αναπαλλοτρίωτα, καθώς εξαρτάται η εφαρμογή τους ή όχι από την πολιτική και τα συμφέροντα των ισχυρών.
Τελειώνοντας; Θα μπορούσα να συμπληρώσω, ότι και ο Μarx μίλησε για δικαίωμα, χαρακτηρίζοντας το δικαίωμα στην εργασία... με την αστική έννοια του όρου, ως ανοησία και αξιοθρήνητο ευσεβή πόθο∙ γιατί πίσω απ’ αυτό «βρίσκεται η εξουσία του κεφαλαίου».
Αναγκαίες προσθήκες – διευκρινήσεις
*Θεωρώ, προφανώς, υποκριτικό το να προσπαθεί να καλύψει κανείς την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής με καλλωπισμό λέξεων, που, όμως, δεν οδηγούν στην κατανόηση ενός υπαρκτού προβλήματος. Πιστέψτε με∙ δεν καταλαβαίνω γιατί οι όροι «λαθρομετανάστης» & «λαθρομετανάστευση», υποβιβάζουν τον κοινωνικό και νομικό πολιτισμό της χώρα ς(!)…και δημιουργούν υπόστρωμα για ρατσιστικές ιδεολογίες και συμπεριφορές», και δεν δημιουργεί αντίστοιχες συμπεριφορές ο «δόκιμος» όρος «παράτυπος μετανάστης» και «παράτυπη μετανάστευση». Καθόσον το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη σύνθεση ενός καλού λόγου, όπου συντελούν «το μέλος και ο ρυθμός». Αναμφίβολα όμως, ο παράτυπος μετανάστης ενώ ουσιαστικά είναι ο ίδιος με τον «λαθρομετανάστη», ο λαθρομετανάστης… υπερτερεί ως προς το μέλλος και τον ρυθμό, και γι’ αυτό δεν είναι α-δόκιμος… (βλ. Διον. Αλικαρνασσέως «Περί συνθέσεως ονομάτων»). Στην περίπτωσή μας δεν γνωρίζω κατά πόσο λέξεις καθαρές και κομψές είναι ικανές να λύσουν το πρόβλημα. Επομένως η εισήγηση του βουλευτή κ. Κ. Τριαντάφυλλου περί κατάργησης και αλλαγής αδόκιμων όρων σε δοκίμους, είναι περί όνου σκιάς και γι’ αυτό δεν απαντούν στην ουσία.
**εδώ, μου δίδεται η ευκαιρία να επισημάνω, πως δεν είναι άμοιροι ευθυνών αυτοί που συκοφαντούν (κατηγορούν, δυσφημούν, διαβάλλουν) δίκαια ή άδικα τους λαθρομετανάστες ή έστω παράτυπους μετανάστες, γιατί εν επιγνώσει ή ανεπίγνωστα συμπορεύονται με όσους προσπαθούν να καλύψουν τα εγκλήματά τους μέσα από την προώθηση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Θεωρώ παράληψη να μην αναφέρω πως η χρήση βίας από την αρχαιότητα είχε ως πρόφαση τις ηθικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρχίζοντας από την Ιλιάδα, τον Θουκυδίδη (καταστροφή και ωμότητες των Αθηναίων στη Μήλο), τον Μεσαίωνα (Σταυροφορίες) κ.α.