«Όταν το 1992 ολοκλήρωσα την 15ετία μου στην Εθνική Τράπεζα, όπου είχα μπει από ανάγκη και τόλμησα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου ιδρύοντας το ΕΦΟΔΙΟ, ήξερα πως η επιχείρηση αυτή απαιτούσε πολλή δουλειά και καλή δουλειά. Τότε είχα να ανταγωνιστώ ονόματα καθιερωμένα στο χώρο από χρόνια, ωστόσο, ποτέ δεν ένοιωσα ανταγωνιστικά απέναντι σε κείνους τους συναδέλφους» αναφέρει σε επιστολή της στην "Αλήθεια" η Μέλη Τσακού σημειώνοντας.
«Το όνειρό μου για διδασκαλία, που μάλλον το είχα κληρονομήσει από τη γιαγιά μου, είχε κάποιες αρχές που, αν δεν τις κατάφερνα, θα τα παρατούσα. Ήθελα να κάνω τη διαφορά! Είχε ακόμα, στο μακρινό του μέλλον, την προσπάθεια για επαγγελματική εξασφάλιση των παιδιών μου, σε μια εποχή που διαφαινόταν ήδη η δυσκολία στην επαγγελματική αποκατάσταση των νέων. Κι αληθινά, τα παιδιά μου μπήκαν στη δουλειά με όρεξη, τους μετέδωσα "το μαμούνι" που είχα για ποιότητα κι ειλικρίνεια.
Σήμερα, κλείνοντας έναν τεράστιο κύκλο 30 χρόνων, μπορούμε να κάνουμε τον απολογισμό μας, με τη ζυγαριά να γέρνει προς την επίτευξη των στόχων και των αρχών μας με απόλυτη επιτυχία.
Ωστόσο, η χθεσινή βράβευσή μας από τον παγκόσμιο εκπαιδευτικό οργανισμό ELT με το αργυρό μετάλλιο, έρχεται να επιβεβαιώσει την πεποίθησή μας πως κάθε οικογένεια μπορεί να αναγνωρίσει την ποιότητα, αν αυτήν ακριβώς βάλει ως προτεραιότητα στη μόρφωση των παιδιών της. Κι ακόμα, η βράβευση ενός επαρχιακού Κέντρου Ξένων Γλωσσών, απέναντι από κολοσσούς του κλάδου στις μεγαλουπόλεις, κάτι ωραίο δείχνει. Κι εμείς, το δείχνουμε σε σας με χαρά και υπερηφάνεια!
Εγώ, πάλι, σαν μάνα, έχοντας αποσυρθεί πλέον από την ενεργό διδασκαλία εδώ και δυο χρόνια, νοιώθω πολύ περήφανη για τα παιδιά μου που συνεχίζουν αυτό που άρχισα τριάντα χρόνια πριν. Κι αυτήν ακριβώς την υπερηφάνεια ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί είμαι σίγουρη πως με νοιώθετε, ως γονείς και ως επαγγελματίες.
Τι άλλο να επιδιώξουμε, άραγε, από την καλή εικόνα που η κοινωνία έχει για τους απογόνους μας»;
