Στο θέμα έχουμε αναφερθεί ξανά παλαιότερα.
Στο Φραγκοβούνι πάνω στην στροφή του Κοκκαλά, απέναντι από τον Άγιο Γιάννη τον Βουδομάτη, μετά το γεφύρι, υπάρχει ένα ερειπωμένο κτίσμα ιδιοκτησίας του Νοσοκομείου, που ακολουθεί την μοίρα και των υπολοίπων ιδιοκτησιακών περιουσιακών στοιχείων αυτής της φύσης. Καταρρέει και πέφτει θύμα λεηλασίας για την οποία ουδείς δίνει σημασία.
Το κτίριο αυτό και το κτήμα ανήκε στην οικογένεια Σκυλίτση, έχει δηλαδή ιδιαίτερη αξία, για τον πρώτο δωρητή του νοσοκομείου μας, που φέρει το επώνυμο του.
Τελευταία ένοικος του ήταν η λεγόμενη «Μαύρη» Σκυλίτση.
Από εκεί και πέρα αρχίζει η κατάρρευση και η λεηλασία. Κατ’ αρχήν κάποιοι κλέβουν το οικόσημο από την κεντρική πόρτα, άλλοι συνεχίζουν παίρνοντας πέτρες, κάποια στιγμή η πρόσοψη έπεσε στον δρόμο.
Ο Δήμος έστειλε τότε ένα συνεργείο και έκανε… δημοτικές δουλειές, δηλαδή κατέστρεψε και την υπόλοιπη πρόσοψη και έριξε τις υπόλοιπες πέτρες μέσα στο κτίριο.
Όταν το καταγγείλαμε τότε η Καμπούσαινα Αρχιτέκτων Μαρία Ξύδα είχε διαμαρτυρηθεί, το θέμα έφτασε μέχρι τη Βουλή, μέχρι και απόγονος της οικογένειας εμφανίστηκε με πρόθεση να αγοράσει στο κτίσμα, κάτι όμως που δεν μπορούσε να γίνει.
Επανερχόμαστε σήμερα στο θέμα επειδή το κτίσμα τελευταία δέχτηκε άλλη μια ίσως την τελευταία επιδρομή, αφού άγνωστοι πάντα δράστες αφαίρεσαν πέτρες αλλά το κυριότερο ατόφια και τα σκαλοπάτια της σκάλας που υπήρχε.
Αναρωτιόμαστε. Αυτό μέχρι πότε θα συνεχιστεί. Η περιουσία του Νοσοκομείου βέβαια, από μόνη της είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, άλυτου και χρονίζοντος τοπικού προβλήματος, αλλά στο μεταξύ αναρωτιόμαστε. Δεν μπορούν να περιφρουρηθούν τουλάχιστον τα στοιχειώδη;
