Mαρτυρία για την προσφυγιά

Αρθρο του Μιχάλη Καρυάμη

Πέμ, 30/06/2016 - 06:40

«Στη Μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, στα γαλανά νερά του Αιγαίου μας, αναζητώντας την επιβίωση. Την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και την λευτεριά.»

Η οικογένεια του Παππού μου στο Γκιόζ Τεπέ (Ενόπη)της Σμύρνης

Ξεκαθαρίζω από την αρχή την θέση μου, γόνος προσφύγων και μαρτύρων είμαι. Με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσα να σταθώ, απέναντι και ενάντιος σε αυτούς τους κατατρεγμένους των ημερών μας. Δεν κατέχομαι ούτε από ξενοφοβία ούτε από ρατσισμό. Συμπόνια μόνο αισθάνομαι και οργή! Οργή όχι για τα κύματα των προσφύγων, αλλά για τους βασικούς αίτιους που ξερίζωσαν αυτούς τους ανθρώπους από τις προγονικές τους εστίες. Ευθαρσώς το λέγω …. Η.Π.Α κατά τα πρώτο λόγο και Ευρώπη, σαν πιστό τσιράκι της, φταίνε για αυτή την κατάσταση.

Δεν θα αναλύσω τα αίτια ή τα συμφέροντα. Γνωστά και χιλιοειπωμένα από έγκυρες γραφίδες και κεφαλές. Εγώ θα σταθώ στο σχέδιο, υπερατλαντικών κύκλων, για Φυλετική, κοινωνική , θρησκευτική και πολιτιστική αλλοίωση των Ευρωπαϊκών

πληθυσμών, με βασικό σκοπό την αποσταθεροποίηση Βοήθησα και θα βοηθώ αυτούς τους δυστυχισμένους ικέτες που κτυπούν την πόρτα μου ζητώντας έλεος.

Ένα μόνο απαιτώ. Να σέβονται την χώρα που τους φιλοξενεί. Τα ιερά και τα όσια μας. Τους νόμους και τις παραδόσεις μας.

Σταματώ εδώ.

ο Μάρτυρας Παππούς μου Μιχάλης Γεωργ. Καριάμης

Στην αρχή του εικοστού αιώνα, ο Παππούς μου, Μιχάλης Γεωργίου Καριάμης, από την Παλιά Ποταμιά της Χίου, γόνος πολυμελούς οικογένειας με 6 παιδιά, ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο, μπήκε σε ένα βαπόρι για να πάει στην Αμερική. Η προπαγάνδα για τη γη της επαγγελίας, ξεσήκωνε τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της … ψωροκώσταινας. Τον στοίβαξαν σε κάποιο πλοίο και βρέθηκε στην Αργεντινή, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας. Από ότι γνωρίζω, εγκαταστάθηκε στην πόλη Μαρ Ντε Πλάτα. Εργάσθηκε και απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία. Επέστρεψε στη Χίο και παντρεύτηκε την Γιαγιά μου Ελένη Ιωάννου Κουμέντη από τα Κουρούνια.

Η Γιαγιά μου Ελένη Καριάμη το γένος Κουμέντη

Έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην Σμύρνη. Επέστρεψαν στο νησί μας πρόσφυγες με τον πρώτο διωγμό το 1914, αφήνοντας πίσω μ όλα τα υπάρχοντα τους. Με την κατάληψη της Ιωνίας μας από τον Ελληνικό στρατό, επέστρεψαν στο Γκιόζ Τεπέ ή Ενόπη. Το 1922, με την Μικρασιατική καταστροφή, ο παππούς, ήταν στη Χίο και γύρισε, για να σώσει την οικογένεια του. Αποτελείτο από την σύζυγο, την κόρη και τους δυο γιους του. Τελευταία φορά τον είδαν ζωντανό φίλοι, στα Βουρλά. Παρά την προσπάθεια τους, δεν κατάφεραν να τον μεταπείσουν να επιστρέψει στη Χίο. Έκτοτε αγνοείτε η τύχη του. Γείτονες Τούρκοι, έκρυψαν την οικογένεια του επί εννεάμηνο, ώσπου να περάσει η συμφορά. Όταν βρήκαν ευκαιρία, με ένα καΐκι, τους φυγάδευσαν στην Αιγνούσσα.

ο θείος μου Ιωάννης Μιχ. Καριάμης

Η οικογένεια του θείου μου Γιάννη, το 1941, έφυγε για Κύπρο – Μέση Ανατολή Λίγο αργότερα, πατέρας μου, μην αντέχοντας την σκλαβιά της Γερμανικής μπότας, πήρε απόφαση να φύγει, μαζί με την μητέρα του. Εκείνη στο άκουσμα του νέου ξεριζωμού και της προσφυγιάς, προσπάθησε να τον μεταπείσει με κάθε τρόπο. Σαν είδε ότι δεν έπιαναν τα παρακάλια, του δήλωσε ότι θα τον καταδώσει στους Γερμανούς. Μια βραδιά, μάζεψε μια - δυο αλλαξιές ρούχα, φίλησε την Μάνα του, που σπάραζε απειλώντας και ξεπόρτισε. Πήγε στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού με τον βαρκάρη (πιθανά τον Γιώργη το καμπουράκη από την Συκιάδα). Περίμεναν να μαζευτούν όλοι οι φυγάδες. Κάποια στιγμή, άκουσαν βήματα. Κρύφτηκαν περιμένοντας να ακούσουν το σύνθημα. Αντί αυτού το σκοτάδι της νύκτας, έσκισε το φως φακού και μια βαριά φωνή με ξενική προφορά, καλούσε τον πατέρα μου να παρουσιαστεί. Οι στιγμές κρίσιμες και δύσκολες. Η πρώτη σκέψη ήταν να σκοτώσουν τον άγνωστο. Σκέφθηκαν όμως τα αντίποινα. Τελικά ο πατέρας μου, αποφάσισε να παρουσιαστεί. Προχώρησε προς τον φακό. Ω της εκπλήξεως ήταν ένας Αυστριακός στρατιώτης, γιατρός στον ιδιωτικό του βίο, ο οποίος πολλαπλά είχε ευεργετήσει τους συγχωριανούς μας και ήταν φιλικά προσκείμενος απέναντι των Ελλήνων. Στα γρήγορα του είπε, ότι η μητέρα του τον παρεκάλεσε να μην τον αφήσει να φύγει από φόβο για την ζωή του. Φίλησε τον πατέρα μου, του ευχήθηκε καλή τύχη. Κάλεσε και τον καπετάνιο. Του είπε τη ώρα θα περάσει η καταδίωξη από τα Καρδάμυλα προς τη Χώρα, ώστε να περάσουν το μπουγάζι χωρίς απρόβλεπτες συναντήσεις. Τους έδωσε σοκολάτες, κονσέρβες τσιγάρα. Είπε στον πατέρα μου ότι θα φροντίζει την γιαγιά μου. Τους δήλωσε ότι ήταν Φιλέλληνας γνώστης της Ιστορίας και θαυμαστής του πολιτισμού μας και αντιφασίστας. Το μόνο που τους ζήτησε, ήταν, το όταν χρειαζόταν την μαρτυρία τους με την λήξη του πολέμου να την δώσουν.

Λαγκαδούσοι στην Μέση Ανατολή

Πέρασε στην Μικρά Ασία - Κύπρο - Παλαιστίνη – Αίγυπτο σαν στρατιώτης . Ιταλία και μετά στην εμφυλιοπολεμική Ελλάδα με τα πάθη και το δράμα της. Κάτω από τέτοιες συνθήκες παράνοιας – πολιτικού φανατισμού και διώξεων, ήρθε το κίνημα της Κυδιάντας και η καταστολή του. Πιεσμένοι και σαν κυνηγημένοι, το 1948μ αφήσαμε για πάντα τις προγονικές μας εστίες για να βρεθούμε στο χωνευτήρι των φτωχογειτονιών του Πειραιά .

Γιώργης Μιχ. Καριάμης - Επιλοχίας Πυροβολικού

Φίλες και φίλοι μου μα κυρίως οι συμπατριώτες μου, θέλ

ω να ξέρουν ότι η Χίος πάντα άνοιξε την αγκαλιά της σε ομοεθνής κατατρεγμένους και τους αφομοίωσε. Στα δύσκολα χρόνια, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού του νησιού μας έφυγε και πήγε σε ξένες χώρες και ειδικά Μουσουλμανικές . Συρία – Παλαιστίνη – Σουδάν – Κονγκό – Αβησσυνία – Τζιμπουτί χωρίς να τους ενοχλήσει κανένας. Το αντίθετο μάλλον.

ΛΑΓΚΑΔΟΥΣΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Πρώτος Αριστερά Ιωάννης Φραγκάκης (?) - Δεύτερος Αριστερά, Ανδρέας Παντελή Γρέγος - Ο Δεύτερος (Από Δεξιά με το ρολόι ο Πατέρας μου ) Γεώργιος Μιχ. Καριάμης - Ο Πρώτος Από Δεξιά, ο Αδερφός του Ιωάννης Μ. Καριάμης - Καθήμενος ο Στρατής Γεωργούλης (?) Όσοι παρουσιάζονται σαν ...υπέρ- πατριώτες, ας μην ξεχνάμε πως ο Ξένιος Ζεύς ήταν ο Πατέρας των Θεών της Ελλάδας μας. Η φιλοξενία ήταν θεσμός για τους προπάτορες μας. Την θεωρούσαν ηθικό χρέος μα και Ιερό Θεϊκό κανόνα, όσοι λοιπόν διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας για την ….Ελλάδα μας ας ακολουθήσουμε τα χνάρια τους για να τους μοιάσουμε.
Όσοι δε τάχατες, το παίζουν Χριστιανοί, ας θυμηθούν τα λόγια του Κυρίου μας : «Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου κληρονομήστε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για εσάς από τη θεμελίωση του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω. Ήμουν ξένος και με δεχτήκατε φιλόξενα, γυμνός και με ντύσατε. Αρρώστησα και με φροντίσατε. Ήμουν στη φυλακή και ήρθατε σε εμένα». Ας έχετε την ευλογία του.

Πιστέψτε με, ζηλεύω με την παγκόσμια προβολή και τα τόσα «Μπράβο» στους ανθρώπους της Μυτιλήνης. Χαλάλι τους. Τους βγάζω το καπέλο μου. Το αξίζουν!
Εμείς με τόση προσφορά, γιατί να απουσιάζουμε ;

Ο Μεγάλος Θεός, ας φωτίζει όλους μας !

Μιχάλης Γ. καριάμης

Πλοίαρχος Ε.Ν

Από το Φωτογραφικό μου αρχείο :