Πρόσφατα είχαμε την τραγική κατάληξη στη Μικρά Ασία το 1922. Πολλά βιβλία γράφτηκαν για την καταστροφή, αλλά θυμήθηκα, με αφορμή το θάνατο της Μέλης, ένα ακόμα που μας είχε συγκλονίσει.
Μικρασιατική χροιά είχε το βιβλίο με τίτλο «Το μήνυμα». Με όλα τα συμπαρομαρτούντα που σημάδεψαν την εποχή εκείνη και τους ανθρώπους της, εντεύθεν κακείθεν των ακτών του Αιγαίου… Και που δεν είναι λίγα καθώς οι καταστάσεις που βίωσαν οι πρόσφυγες ήταν δραματικές αλλά και η αντιμετώπισή τους από τους εδώ ντόπιους, άλλοτε φοβικές και άλλοτε βοηθητικές στον απόλυτο βαθμό… Και ακόμα και μετά θάνατον…
Η ιστορία εκτυλίσσεται τόσο σε παρόντα όσο και σε παρελθόντα χρόνο…
Με πρωταγωνίστρια μια σύγχρονη νέα κοπέλα που εντελώς τυχαία «ανακαλύπτει» μια ιστορία κρυμμένη σε χαρτιά, πάνω στα οποία αποτυπώνονται αναμνήσεις και μαρτυρίες ξεχασμένες…
Με πρωταγωνίστρια μια απελπισμένη μάννα με 4 παιδιά που έρχεται από απέναντι χωρίς στον ήλιο μοίρα… Δύσκολες οι συνθήκες, αλλά να που όλα αλλάζουν όταν συμπτωματικά βρίσκεται στο δρόμο της ένα φιλόπονο πλούσιο ζευγάρι, αλλά και μια πεθερά μέγαιρα…
Η Μέλη συνδυάζει το χτες με το σήμερα με αρμονικό τρόπο. Το σύγχρονο με το παλιό.
Με την πρωταγωνίστριά της, την Στέλλα, να βιώνει όλα όσα έχουν σχέση με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Την εποχή της κρίσης, κατά την οποία οι προδοσίες είναι κάτι που δεν εκπλήσσουν, αλλά και των κοινωνικών αναταραχών. Με κινηματογραφικές περιγραφές της καθημερινής πραγματικότητας που μας τις αφηγείται με εντελώς πειστικό τρόπο, αναγκάζοντάς μας να παραδεχτούμε ότι κάποιες από τις σκηνές που περιγράφει τις ζήσαμε κι εμείς.
Το βιβλίο της Μέλης Βυζανιάρη διεκδικεί θέση στις προτιμήσεις και στη βιβλιοθήκη μας γιατί, κατ' αρχάς, αγγίζει ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας, όπως συμβαίνει πάντα με ό,τι έχει σχέση με τα Μικρασιατικά…
Περισσεύει το συναίσθημα ενώ η Μέλη δεν διστάζει να σημειώσει και το αρχικό «κούμπωμα» των ντόπιων απέναντι στους πρόσφυγες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Διαβάζεται ευχάριστα, ενώ υπάρχει και μια σχετική αγωνία ως προς την κατάληξη. Αναζητείστε το στις εκδόσεις βιβλιοπωλείο άλφα πι.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
