Όσοι διαβάζετε τον ημερήσιο Τύπο, ή ακούτε τα «νέα», θα έχετε διαπιστώσει ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη σε διάφορα σημεία της γης, τουλάχιστον δέκα (10) εστίες πολέμου. Κλείστε λοιπόν τα μάτια σας και αναλογιστείτε (ή υπολογίστε) πόσος κόσμος, πόσες χιλιάδες άνθρωποι, εργάζονται για να υλοποιηθούν αυτοί οι πόλεμοι! Πόσοι πλουτίζουν, ή πόσοι εργάζονται απλώς για να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους! Βέβαια με τα υλικά που φτιάχνουν (όπλα, πολεμοφόδια, οχήματα, πλοία, αεροπλάνα κλπ.), κάποιοι θα σκοτωθούν, κάποιοι θα τραυματιστούν και θα μείνουν ανάπηροι, και η ζωή… συνεχίζεται.
Αλλά για να έλθουμε στο σήμερα[1], «οι Γάλλοι επιμένουν να αγοράσομε Φρεγάτες Belharra αξίας 3 δισεκατομμυρίων € για να συμμετάσχουν και να μας βοηθήσουν στην επιχείρηση IRINI». Αυτή τη φορά ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Νίκος Παναγιωτόπουλος δεχόμενος το σχετικό τηλεφώνημα από τη γαλλίδα ομόλογό του Φλωράνς Παρλύ με την οποία διατηρεί άριστη σχέση, απήντησε ότι: «Η Ελλάς το συζητάει υπό την προϋπόθεση της καθιέρωσης ρήτρας αμυντικής συνδρομής: η μεταστάθμευση μιας Μοίρας Rafale σε αεροδρόμιο της Πολεμικής μας Αεροπορίας και ο δανεισμός δύο Φρεγατών Fremm στο Πολεμικό μας Ναυτικό». Εμείς βέβαια θα αποπληρώσομε σε βάθος χρόνου και με διευκόλυνση τα 3 δις € για τις Φρεγάτες Belharra. Οι πληροφορίες μας δεν αναφέρουν πόσα καράβια (φρεγάτες) θα αγοράσομε, ούτε πόσα χρόνια θα ξεχρεώνομε (φαντάζομαι ότι θα πληρώνουν και… τα εγγόνια μας)!
Τα ίδια – περίπου – ζητάνε και οι άλλοι μας «φίλοι» οι Αμερικανοί (να τους «πωλήσομε» τα Ναυπηγεία Ελευσίνος, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που «φυλάει» τα Δαρδανέλια κ.λπ. κ.λπ.).
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Παρά τα άσπρα μου μαλλιά, τις γνώσεις μου και τη μόρφωσή μου, είμαι πραγματικά «μπερδεμένος». Οι γνωστικοί πρόγονοί μας έλεγαν ότι «αν επιθυμείς την ειρήνη, προετοιμάσου για τον πόλεμο». Εγώ εδώ σας γράφω υπονοώντας ότι οι «σύμμαχοι» (διάβαζε καλύτερα οι «βιομηχανικές χώρες») μας προκαλούν, μας «τσιγκλάνε» στη λαϊκή διάλεκτο, για να τρωγόμαστε με τους γείτονες, είτε Τούρκοι λέγονται είτε Αλβανοί κλπ.
Βρίσκομαι λοιπόν στο δίλημμα: να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο… πεινώντας, ή να «αράξομε» στη μακαριότητά μας και να βρεθούμε σκλάβοι; Σ’ αυτό το ερώτημα ποιος θα μας δώσει απάντηση; Βέβαια απαντήσεις υπάρχουν πολλές, εγώ όμως κρατάω μία: «μέτρον άριστον»[2], εννοώντας ότι καλή είναι μια στοιχειώδης αμυντική «επένδυση», όχι όμως και κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος με αφορμή τον «έξωθεν κίνδυνο»! Ασφαλώς το 90% των οικονομικών σκανδάλων (πολλοί… «τρώνε» καλά) άπτονται στα εξοπλιστικά προγράμματα!...
Αδέλφια… γρηγορείτε! Κάποιοι μας δουλεύουν!