Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες όταν όλη σχεδόν η χιακή κοινωνία μιλούσε για το αναφαίρετο δικαίωμα των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση.
Οι πόρτες των σχολείων άνοιξαν, μαζί τους και οι αγκαλιές και κάτι το δεδομένο που για κάποιους –ευτυχώς ελάχιστους-, είναι διαπραγματεύσιμο και συζητήσιμο, έγινε πραγματικότητα.
Το δικαίωμα για ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών στην γνώση, φαίνεται ότι για κάποιους δεν είναι αναφαίρετο. Ισότιμη πρόσβαση στην μάθηση και την γνώση σημαίνει ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από το χρώμα τους, την πατρίδα τους και το χωριό τους.
Παρακολουθούμε ένα άλλο ευτράπελο και συγχρόνως αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας που ισχύει στον τόπο μας και ας μην κάνουμε τους έκπληκτους και τους ανυποψίαστους.
Το ευτράπελο της μεταφοράς των δύο μαθητριών από τα Κουρούνια στην Βολισσό, ένα μέγιστο θέμα και ακόμη ψάχνουμε –δήθεν-, για το ποιος έχει την ευθύνη της μεταφοράς τους.
Η μεταφορά των μαθητών στα σχολεία είναι ευθύνη της Περιφέρειας, δεν το γνωρίζουμε;
Οι ευθύνες για τα προβλήματα που παρουσιάζονται, έχουν συγκεκριμένους αποδέκτες και δεν επιμερίζονται, αντί λοιπόν να συζητείται το συγκεκριμένο θέμα να δώσουν λύση οι αρμόδιοι σε αυτό και τάχιστα.
Η ερήμωση των χωριών της Χίου είναι και αποτέλεσμα των πρακτικών των νυν και πρώην αυτοδιοικητικών αρχών του τόπου μας.
Ευαγγελία Μανιτσούδη (Εκπαιδευτικός)