
Λένε πως στην πολιτική όπως και στον πόλεμο, η θέση στο κέντρο, ανάμεσα σε δύο μέτωπα, δεξιά και αριστερά, είναι η πιο ευάλωτη. Και όμως, ο Κυριάκος τη μετέτρεψε σε προνομιακή. Απέδειξε ότι δεν χρειάζεται αριστερή ή δεξιά δημαγωγία για να συμπλεύσει μαζί σου η κοινή γνώμη, όπως συνέβαινε σε άλλες εποχές. Και δεν ήταν θέμα timing. Για να κάνεις το αυτονόητο, το σωστό timing είναι κάθε μέρα. Απλά «έγραψε»! Με την προετοιμασία, τη σοβαρότητα, την αποφασιστικότητα, την θετική «ενέργεια» της κυβέρνησής του. «Μην περιμένεις τις μεγάλες ευκαιρίες» είχε πει ο συγγραφέας και ειδικός του management, Swet Marden. «Άρπαξε μια συνηθισμένη περίσταση και κάνε την μεγάλη». Αυτό κάνει ο Πρωθυπουργός και επιτυγχάνει.
Και όσο συνεχίζεται η πρόοδος και ενισχύεται η συνοχή, τόσο θα «αποτοξινώνεται» το εκλογικό σώμα από το θλιβερό παρελθόν (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ) και θα αντιστέκεται στο λαϊκισμό και την αφέλεια/βλακεία του παρόντος (Βαρουφάκης, Βελόπουλος) και του μέλλοντος (...γύρευε πόσοι και ποιοι παραμονεύουν). Όμως ο εφησυχασμός θα ήταν μεγάλο λάθος, όταν από κάτω, σιγοκαίνε αυτές οι φωτιές.
Και κάτι για τους επισπεύδοντες στην υπερβολή. Και τα φάουλ μέσα στο παιχνίδι είναι, αρκεί να αναγνωρίζονται, να διορθώνονται αμέσως και να μην επαναλαμβάνονται. Και κάτι άλλο: δεν χρειάζεται η σύγκριση με το θλιβερό χθες για να δικαιολογηθεί ένα στραβοπάτημα του σήμερα. Όσο η ΝΔ συνεχίζει έτσι, δεν έχει να φοβάται τίποτε. Ούτε τον, βουτηγμένο στη σύγχυση και την άρνηση, ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Πάντα θα τον κατατρύχει το κυβερνητικό του παρελθόν και η αδυναμία να καταλάβει ότι εκσυγχρονισμός με παρωπίδες και εισοδιστές δεν γίνεται.
Πάμε στο εξωτερικό μέτωπο, όπου στο βάθος του ορίζοντα μαζεύονται σύννεφα. Είναι βέβαιο ότι τα οικονομικά και τα γεωπολιτικά, όπως και το Brexit, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα με μια ΕΕ αποδυναμωμένη στο παγκόσμιο στερέωμα και με την περιφέρειά της ανήμπορη να επηρεάσει, υποσκιαζόμενη από ευκαιριακές / μη θεσμικές συνεργασίες μεταξύ των μεγάλων κρατών-μελών. Να ένα στοίχημα για τη ΝΔ. Καλό το lobbying, αλλά καλύτερο θα ήταν, τα κρίσιμα υπουργεία, να παρακολουθούν στενότερα τα τεκταινόμενα και να προετοιμάζουν τη χώρα να αναλαμβάνει ρόλους ακόμα και διαμεσολαβητικούς, έναντι ουσιαστικής στήριξης στα εθνικά μας θέματα που δεν δείχνουν να πηγαίνουν καλά, παρά τη σοβαρή διπλωματία που ασκείται.
Στα ελληνοτουρκικά, το σφυροκόπημα Erdoğan-ανεμοδείκτης εξελίξεων- επιβάλλει συναντίληψη και εθνική συνεννόηση για την αντιμετώπισή του. Διχαστικές αντιπαραθέσεις δεν έχουν καμία θέση. Όχι. Δεν είναι ρατσισμός να ανησυχείς για την ασφάλεια των παιδιών της «Κιβωτού» που διαμένουν στην εγκατάσταση του Αίπους Χίου. Είναι ρεαλισμός. Όπως ρεαλισμός είναι να ανησυχείς για την αύξηση της ετερογένειας της χώρας από τα μεταναστευτικά ρεύματα που εγκλωβίζονταιι εδώ. Πόσο μάλλον στα νησιά. Και αν θέλουμε και έναν ακόμη λόγο για να αισθανόμαστε ευάλωτοι, τούτος είναι η γήρανση του πληθυσμού.
Η κυβέρνηση μπορεί να προωθήσει λύσεις σε όλες τις πτυχές του προβλήματος, ιδίως τις διεθνείς. Η Ελλάδα θα βγει από το μάτι του κυκλώνα.