Φυσικά και διαφωνούσα σε αρκετά απ' όσα ειπώθηκαν στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο.
Ωστόσο, ως δημότης, ικανοποιηθηκα από την πολιτισμένη, σε γενικές γραμμές, συζήτηση. Εκείνο το οποίο έχει σημασία τώρα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα στηριχτεί η χθεσινή απόφαση η οποία σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος της (σ.σ. δημιουργία νέου προαναχωρησιακου κέντρου 5.000+ θέσεων) ήταν ομόφωνα αρνητική και σ' ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος (εκείνο δηλ. που προκρίνεται ως συμβατό με τα δεδομένα τού νησιού μας) ήτανε με μεγάλη πλειοψηφία.
Λίγο έλειψε, όμως, να ανατραπεί το καλό κλίμα προς το τέλος, όταν δηλαδή διαβάστηκε επιστολή τής Κιβωτού στην οποία εκφράζονταν η αντίθεση τής κοινωφελους δομής του Αίπους, η οποία προστατεύει παιδιά μετά από εισαγγελική απόφαση. Και εκείνο που απετράπη στο Δ. Σ. μεταφέρθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με επιθέσεις εναντίον του π. Αντώνη, ιδρυτή και υπεύθυνου τής Κιβωτού! Ότι και κατ' εμέ η επιστολή περιλαμβάνει και ατυχείς, τουλάχιστον, δικαιολογίες για την αντίθεση τής Κιβωτού σε δημιουργία ΠΡΟΚΕΚΑ είναι αληθές.
Αλλά μπορώ εγώ κι οποιοσδήποτε άλλος να μιλήσουμε ενάντια στη δομή και στον ιδρυτή της, όταν έχουν ένα τέτοιο ανθρωπιστικό έργο; Έλεος, πια. Πόσο μετράνε τα λόγια όταν υπάρχουν έργα τα οποία μας κάνουν υπερήφανους για την ανθρωπιστική τους διάσταση; Δεν θα είναι πρωτάρα μας βεβαίως, να καταστρέψουμε μόνοι μας κάτι καλό που έχει δημιουργηθεί στον τόπο. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν έστω κάποια αναφερόμενα στην επιστολή κρίνονται ως ξενοφοβικά, άραγε, δεν βλέπουμε άλλα που αξίζει να μας προβληματίσουν; Ε, ας μείνουμε σ' αυτά κι ας αφήσουμε ήσυχους τον π. Αντώνιο και την Κιβωτό, να κάνουν τη δουλειά τους, που την κάνουν πάρα πολύ καλά. Κι ας μη ξεχνάμε ότι όταν απειλείται το σπίτι σου, μαζί με τις εύλογες και δίκαιες διαμαρτυρίες, σου ξεφεύγουν και κάποιες υπερβολές. Ποιος από εμάς δεν βλέπει ότι το εξαγγελθέν από την κυβερνηση φαραωνικο ΠΡΟΚΕΚΑ στην περιοχή τού Πιτυούς απειλεί να παρασύρει στο διάβα του και την Κιβωτό;
Οι Χιώτες μπορεί να έχουμε αρκετά ελαττώματα, ιδίως σε ό,τι αφορά τη δημόσια συμπεριφορά μας, αλλά έχουμε μάθει να συζητάμε ήρεμα και να αποφασίζουμε εν ηρεμία. Αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα, γιατί το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, θα έχει επιπτώσεις στη ζωή όλων μας και δεν είναι από εκείνα τα προβλήματα που περιορίζονται στα σύνορά μας. Το αντίθετο, μάλιστα, εκπορεύεται από αλλού...