Τα μισά χρόνια έκανα, 19 για την ακρίβεια, με τη "Γνώμη" μου κι ακόμη βαραίνουν τον ώμο μου! Μόνο όποιος έχει δοκιμάσει αυτή την ευθύνη, έστω για μία φορά, μπορεί να καταλάβει τον άθλο τού Γιάννη Τζούμα -και για αρκετό διάστημα πια, μαζί, τής Ειρήνης Αναγνώστου,- με την έντυπη "Αλήθεια" τους, η οποία απέκτησε επίσης ραδιοτηλεοπτικές και ηλεκτρονικές διαστάσεις.
Ένα άθλο ο οποίος - χαρά στο κουράγιο σου Γιάννη - επεκτάθηκε και στη συγγραφή βιβλίων, όπως το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο έρευνας και τοπικής ιστορίας "Μία σταγόνα ιστορίας της Χίου (1911-1934)"!! Θαυμασμός, είναι το λιγότερο που μπορώ να πω για το δημοσιογραφικό και συγγραφικό έργο, μα και συνάμα επιχειρηματικό, του Γιάννη Τζούμα και τής Ειρήνης Αναγνώστου.
Έργο τεράστιας, ανεκτίμητης, αξίας για τα νησιά μας (Χίο, Ψαρά, Οινούσσες) κι όχι μόνο. Πιστεύω ότι ο Γιάννης και η Ειρήνη, είναι οι "τελευταίοι τών Μοϊκανών" δηλαδή αυτού τού τύπου τών ηρωικών υπηρετών τής δημοσιογραφίας. Πολλοί σύγχρονοι βλέπουν μόνο τα επιφαινόμενα. Ελάχιστοι εκ των σημερινών αναγνωρίζουν την έκταση τής προσφοράς των αλλά αρκετοί -όπως θέλω να πιστεύω- ώστε να τους δίδουν δύναμη για τη συνέχεια, που εύχομαι να είναι ακόμη μεγάλη και πάντα ανοδική!
Κι όταν κάποτε θα καταθέσουν τα όπλα, εύχομαι, να είναι υγιείς για πολλά χρόνια ακόμη ώστε να. χαρούν και την εκτίμηση που θα τους ακολουθήσει και θα είναι μεγάλη πολύ, αντάξια τών κόπων, τών προσπαθειών και τής προσφοράς τους για τον τόπο!
Με πολύ εκτίμηση και αγάπη,
Τάκης Ι. Δηράκης