ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΦΤΗΣΙΜΙΑ ΜΟΥ
ΜΑ ΕΙΧΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο μυστήριο…
Μυστήριο είναι ακόμα και τα φίλτρα των σχέσεών μας
Μυστήριο είναι και η επιθυμία μου να επικοινωνήσω μαζί σου με αυτό το σημείωμα.
Γιατί κατά βάση δεν ξέρω από την αρχή τι θέλω να σου πω και πώς…
Όμως όλα τα χρόνια που πέρασαν συσσωρεύτηκαν κάποιες εμπειρίες και βιώματα μέσα μου, στη σχέση μου με το μυστήριο της ζωής… με τον Θεό και με τους συνανθρώπους…
…Και αυτό το υλικό αποτελεί μια σχετική γνώση αλλά και εμπειρική επαφή με το θαύμα του συναισθήματος, που είναι πιο ψηλά από την λογική… μέσα στο χώρο του πνεύματος…
Κι αν η λογική έχει στόχο να μας κρατήσει μια τάξη στη ζωή μας, το πνεύμα είναι αυτό που καθορίζει την ηθική τάξη και τις προτεραιότητες που πρέπει να τηρήσουμε, για να ισορροπήσουμε συναισθηματικά, ηθικά, υπαρξιακά, συνειδησιακά…
Αυτό με μια λέξη, που μπορεί μόνο η ποίηση να εκφράσει, όταν δεν υπερηφανεύεται ή δεν κάνει φιγούρες, αλλά αγκαλιάζει τη ζωή αυτή… τη ζωή που έχει αληθινό ιδρώτα, χώμα και λάσπη… και την εξυψώνει μέχρι… την αγκαλιά Του Θεού…
Του Θεού που είναι πράος και ταπεινός, αγάπη και φως.
Που δοκίμασε την άκρα ταπείνωση με τα πάθη Του και τον Σταυρό.
Κι έγινε το σύμβολο κι η παρηγοριά του αγωνιζόμενου Ανθρώπου που κουβαλάει καθημερινά τον Σταυρό του, αλλά... και η παρηγοριά του και η συντροφιά του, στην υπαρξιακή του μοναξιά και στον υπαρξιακό του αγώνα…
Μανώλης Φύσσας